بسم الله الرحمن الرحیم
برادران و خواهران و فرزندان عزیز! خیلی خوش آمدید. از دیدار شما عزیزان، چه جوانهای عزیزی که بحمداللَّه از متاع و سرمایه ی هوش وافر خودشان، علاوه بر کارهای علمی و درسی، در زمینه ی اُنس با قرآن و فراگیری قرآن و معارف دینی استفاده کرده اند، و چه برادران و خواهرانی که مسؤولیت اداره ی علمی و فکریِ این عزیزان را بر عهده گرفته اند، خوشوقتم.
به شما جوانهای عزیز عرض می کنم که هوش وافر و استعداد بالا یک ثروت معنویِ بی بدیل و یک سرمایه است. مثل همه ی سرمایه های دیگر، از این سرمایه اولاً باید استفاده بشود - چون سرمایه اگر راکد بماند، بودن و نبودنش یکسان خواهد بود - ثانیاً باید سرمایه در جهت صحیح به کار گرفته شود. فرض بفرمایید اگر کسی که ثروت و سرمایه ی پولی و مالیِ بالایی دارد، از آن به عنوان تولید استفاده کند، خوب است؛ اما اگر از این پول مثلاً برای تجارت مواد مخدر استفاده کند، خیلی بد است. پس به کار گرفتن سرمایه در جهت درست، شرط دوم است. علاوه ی بر اینها، صاحب سرمایه از این سرمایه باید به عنوان سرمایه ی ملی هم استفاده کند. بعضی سرمایه ها اگرچه متعلق به یک شخص است، اما در عین حال متعلق به یک ملت هم هست. مثلاً فرض بفرمایید یک تابلوی نفیس قیمتی در یک کشور متعلق به کسی است، اما ثروت آن کشور هم محسوب می شود؛ لذا کشورها اجازه نمی دهند آثار هنریِ برجسته ی آنها از مرزهایشان خارج شود. همه ی اینها چیزهایی است که برای یک سرمایه باید مورد ملاحظه قرار بگیرد؛ صاحب سرمایه موظف است.
سرمایه ی هوش شما از همه ی سرمایه های مادی بهتر و نفیس تر است و - همان طور که عرض کردیم - یک سرمایه ی بی بدیل است. پول، بدیل دارد؛ اما هوش و استعداد بشری یک چیز بی بدیل است و با هیچ چیز نمی شود آن را مبادله کرد. این سه نکته یی که درباره ی سرمایه های مادی گفته شد، در مورد این سرمایه هم باید در نظر بگیرید. اولاً باید از این سرمایه استفاده بشود؛ این توصیه ی ما در درجه ی اول به مسؤولان است که از سرمایه ی هوش و استعداد برجسته ی جوانهای ما بدرستی استفاده کنند.
این را هم به شما بگویم، علی رغم سیاه نمایی هایی که در این مورد انجام می گیرد که مغزها رفتند، هوشها چنین شدند و کشور خالی ماند، خوشبختانه در داخل کشور بحمداللَّه مجموعه ی صاحبان استعداد بالا، خلاقیت و ابتکار که الان در کشور با همه ی وجود مشغول کارند، رقم عظیمی است. اگر تعدادی هم رفتند، در مقابلِ آنچه امروز در داخل کشور هستند و از وجود آنها دارد استفاده می شود، چیز زیادی نیست.
من معتقدم از هوش جوان ایرانی، بیشتر از آنچه امروز استفاده می شود، باید استفاده شود. جوانها باید برای به کار گرفتن استعداد خود در جهت پیشبرد کشورشان و برای جبران عقب ماندگی تاریخیِ تحمیلی بر این ملت، میدان پیدا کنند. این ملت هوش برجسته ی خود را امروز پیدا نکرده؛ این بومیِ ما و متعلق به تاریخ ما و ریشه دارِ در میان ماست. شما ببینید تاریخ علم چقدر برجستگان ایرانی را در صدر طومارها و جزو برترین های خود ثبت کرده؛ اینها واقعیت دارد. امروز هم ما همانیم. علی رغم این استعداد تاریخی، قرنهای متمادی و بخصوص از روزی که پای استعمار و سلطه ی خارجی در این کشور باز شد، به استعداد جوشان ایرانی سرکوب و مهار زده شد.
دوران بعد از انقلاب، بحمداللَّه فضای باز و گستره ی وسیع کار ما را به این جا رسانده که جوانهای ما در المپیادهای علمی دنیا مرتب افتخار می آفرینند؛ اینها چیز کمی نیست؛ نشان دهنده ی این است که فضا و گستره برای بروز استعدادها آماده است.
من در بازدید از دانشگاه های مختلف و مراکز تحقیقاتیِ دانشگاه ها و کارهایی که جوانهای ما در آن جاها دارند انجام می دهند، به نمونه های بسیار برجسته یی برخورد می کنم؛ در همه ی زمینه ها این طور است؛ حوزه ی علمیه هم همین طور است. امروز در حوزه ی علمیه ی ما نسل جوانِ فرزانه ی فهیمی تربیت شده اند که می توانند تفکرات اسلامی را با استواریِ هرچه تمام تر عرضه کنند. این همان حصارهای مستحکمی است که علی رغم میل دشمنان، برای حفظ هویت ملی و اسلامی ما به وجود آمده است.
فضای جوان کشور، فضای خوبی است. علی رغم بعضی از بدبینی هایی که آدمهای بدبین و سوءظن دار مرتب ابراز می کنند، من به فضای جوان کشور - جوان دانشگاه، جوان حوزه، جوان فعالیتهای مهارتیِ کاری - بسیار خوشبین و امیدوارم. فضای خوبی است و آینده یی را برای این کشور نوید می دهد که ان شاءاللَّه درخشش استعداد ایرانی در آن آینده، همه ی دنیا را متوجه خود خواهد کرد.
فراخور استعدادهای گوناگون، هوش جوان ایرانی باید برای پیشرفت علمی، فنی و فکری در همه ی زمینه ها؛ چه در علوم محض، چه در صنعت، چه در علوم انسانی - فلسفه، ادبیات، هنر - و چه در آموزشهای دینی و هرچه بیشتر عمق بخشیدن به اندوخته ی فکریِ عمیق فرهنگ اسلامی و آن را آماده ی عرضه به افکار جهانیِ جوانهای دنیا قرار دادن، به کار افتد؛ اینها کار شماهاست. شماها می توانید برای همه ی جوانهای جوامع اسلامی الگو باشید؛ کما این که از اول انقلاب تا امروز هم به فضل پروردگار همین طور بوده است.
شما جوانان عزیز، دوران جنگ تحمیلی را یادتان نیست؛ جوانهای مسن تر از شماها که در این جلسه هستند، یادشان هست. در جنگ تحمیلی، نمونه های همین نبوغها و استعدادها دیده شد. جوان هفده هجده ساله، اول جنگ به عنوان یک فرد عادی و بسیجیِ ساده وارد میدان دفاع مقدس شد؛ اما به فاصله ی سه چهار سال آن چنان استعداد او بروز کرد که شد فرمانده یک لشکر، فرمانده یک تیپ،اداره کننده ی چند هزار آدم و پیشبرنده ی تاکتیکهای جنگی و ضربه زننده ی به دشمن؛ اینها بروز استعداد در زمینه های گوناگون است. همین ها وقتی بعد از جنگ وارد دانشگاه ها شدند، توانستند رتبه های عالیِ علمی را هم کسب کنند. امروز بحمداللَّه ما در بین جوانهایی با آن سوابق درخشان، کسانی را داریم که از لحاظ علمی هم برجسته اند؛ این بروز استعدادهاست.
جوانهای عزیز! این موهبت و ثروت را قدر بدانید؛ مسؤولان هم باید حداکثر تلاش خود را بکنند تا میدان برای بروز این استعدادها در زمینه های مختلف باز شود. در زمینه ی قرآن و معارف دینی هم که شماها وارد شده اید، زمینه ی بسیار مبارکی است. هرچه بیشتر با قرآن انس پیدا کنید، دلبستگی تان به آن بیشتر می شود. قرآن مثل یک دریای عمیق است. در سطح، انسان چیزهایی را می بیند؛ اما اگر کسی اهل غواصی باشد، در عمق چیزهای تازه یی مشاهده می کند. هرچه به اعماق بیشتر فرو بروید، حقایق بیشتر، چیزهای تازه تر و مطالب خیره کننده تری در آن جا مشاهده می کنید؛ و این البته به برکت انس با قرآن حاصل می شود. این طور نیست که هر کس یک مقدار در قرآن مطالعه کرد، بگوید من به اعماق آن دست پیدا کردم؛ نه، چیزهایی وجود دارد که متعلق به راسخین در علم است. باید رسوخِ در علم پیدا کرد؛ و این به برکت انس طولانی و بلند مدت با قرآن برای انسان پیش می آید و هدایت قرآنی شامل حال انسان می شود.
امیدواریم ان شاءاللَّه همه ی شما موفق باشید. برای همه ی شما دعا و آرزوی توفیق می کنم و از مسؤولان محترمِ این بخش از کار هم صمیمانه تشکر می کنم.
والسّلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته
