بسم الله الرحمن الرحیم
به همه ی برادران و خواهران عزیز از شهرهای مختلف, بخصوص به خانواده های معظم شهیدان و دیگر ایثارگران خوشآمد عرض می کنم.هفته ی کشاورزی که یادآور مساله ی مهم کشاورزی در کشور ماست, باید گرامی داشته شود; به این مناسبت به کشاورزان سراسر کشور و همچنین به مسوولان جهاد کشاورزی که بار این مسوولیت سنگین را بر دوش گرفته اند, تبریک عرض می کنم. یک مطلب درباره ی قشر عظیم کشاورز و مساله ی کشاورزی در کشور عرض می کنیم; یک مطلب هم برای عموم مردم عزیزمان و مسوولان محترم درباره ی نیاز کنونی کشور و ملت.
درباب کشاورزی و کشاورزان آنچه که در کشور ما بسیار مهم است, این است که این ملت عزیز و سربلند, در امر تغذیه و تهیه ی مواد غذایی اصلی خود, نباید به بیرون مرزها هیچ احتیاجی داشته باشد.از اول انقلاب تا امروز, تکیه ی بر مساله ی کشت و زرع, برای تامین این منظور بوده است.اگر یک ملت به دست خود و با ابتکار و نیروی خود, تولید و مصرف کند و حتی بتواند شعاع مصرف تولیدات خود را در بیرون مرزهایش گسترش دهد, به مفهوم خاص و مهمی از اقتدار دست خواهد یافت; این نیاز کشور ماست.تاکید جمهوری اسلامی از آغاز تا امروز بر روی مساله ی کشاورزی, عمدتا به این خاطر است.ما برای گندم و برنج و روغن و لبنیات و خوراک دام و بقیه ی مصارف عمده و اصلی کشورمان نباید نیازمند دیگران باشیم.بحمدالله امکانات طبیعی و انسانی در کشور وجود دارد و من امیدوارم حرکت اساسی و صحیحی در این باره انجام بگیرد, که البته مقدمات آن شروع شده است. همه باید تلاش کنند; هم مسوولان و هم آحاد مردم.باید علم و تجربه و امکانات فنی و استفاده ی بهینه ی از موجودی طبیعی و انسانی را به احساس مسوولیت و ابتکار و پیگیری و دلسوزی بیامیزند.امیدواریم در مجموعه ی وزارت جهاد کشاورزی, این آمیزه ی مهم چندگانه بتواند کارساز باشد.ادغام این دو وزارتخانه باید این امید را در دلها زیاد کند که جنبه های مثبت را تعمیم دهد; هم جهاد سازندگی که از اول انقلاب میداندار کارهای بسیار باارزش و مهم بود, و هم وزارت کشاورزی سابق که مجموعه یی از تجربه ها و امکانات فراوان در آن متراکم بود; همه ی اینها به کار ادامه ی این راه مهم میآید. کارهای بزرگ, به همتهای بزرگ و به ایمانهای عمیق ایمان به کار, ایمان به مردم و پشت سر و مهمتر از همه ی اینها, ایمان به خداوند و پاداش الهی احتیاج دارد و یک کار جهادی لازم است; جهاد یعنی همین.اگر بخواهیم کشاورزی سروسامان واقعی پیدا کند, باید این جهاد را انجام دهیم.
اگر این تلاش ارزنده صورت بگیرد, یک فایده ی بزرگ دیگر هم بر آن مترتب می شود و آن برخورداری قشر عظیم کشاورز در سرتاسر کشور از دسترنج و محصول کار و تلاش طاقت فرسای خود است.کشاورزان ما خیلی زحمت می کشند و تلاش می کنند; این دسترنج باارزش آنها باید محصول متناسبی را برای خود آنها و برای کشور به وجود آورد. سیاست کلی باید این باشد:روستاها را آباد کنید; زندگی را در روستاهای کشور آسان کنید; دسترسی روستاییان عزیز را که از قشرهای محروم کشور هستند به امکانات زندگی ممکن کنید; برای آنها وسیله ی ارتباط, راه و جاده و امکان حمل و نقل و بقیه ی چیزهایی که برای یک زندگی راحت لازم است, به طور کامل فراهم کنید.از اول انقلاب, این کارها با شدت و انگیزه ی خاصی در اقصیت نقاط کشور شروع شد; اما باید کار ادامه پیدا کند و برنامه ریزی کامل بشود; اینها وظایف بزرگی است.همه ی اینها همتهای بلند, ایمانهای عمیق و انگیزه های صادق و راستین لازم دارد. البته مسوولان دارای ایمان و انگیزه اند; لذا همه ی ابزار و وسایل کار را باید جمع کنند.کشور ما به طور طبیعی فقیر نیست; ما امکانات فراوان طبیعی کم نداریم; از لحاظ نیروی انسانی هم کشور ما بالقوه ثروتمند است; لذا مسوولان باید از این امکانات استفاده کنند و چهره ی زشت فقر و نیاز و عدم استقلال در زمینه های اقتصادی را از این کشور پاک کنند و بزدایند.این کار همان طور که عرض کردیم احتیاج دارد به این که در داخل این مجموعه, ایمان و تخصص و تجربه و کارایی و انگیزه و خلاصه کار جهادی تحقق پیدا کند.
آن نکته یی که می خواهم به عموم مردم و بخصوص به مسوولان عرض کنم, این است که ملاحظه کنید توجه به کشاورزی, یکی از نیازهای کشور است.در همه ی بخشهای کشور صنعت, مسکن, راه, تولیدات زیربنایی, خدمات گوناگون, علم و آموزش و پرورش و امثال اینها مجموعه یی از وظایف سنگین بر دوش همه ی ما قرار دارد; فقط دولت مسوول نیست; قوای سه گانه, مسوولان گوناگون و آحاد مردم هم مسوولیت دارند.همه ی ما مسوولیت داریم که این کارهای بزرگ را بکنیم تا کشور را به نقطه ی مطلوب آبادانی برسانیم و آبروی اسلام و کشور و این ملت را در مقابل چشم جهانیان حفظ کنیم; امروز این یک وظیفه ی همگانی است.در طول سالهای متمادی و در حکومت فاسد و مستبد پادشاهان ظالم و جائر و وابسته, همه ی پایه ها و مبانی این پیشرفت, ویران و مورد تطاول واقع شده بود; ما باید اینها را جبران کنیم.ما راه طولانی یی را در پیش داریم; اما راه بسیار افتخارآفرینی است. این وظیفه, به چه چیزی احتیاج دارد؟ در درجه ی اول به این احتیاج دارد که مسوولان کشور و آحاد مردم, با وحدت کلمه وارد میدان کار شوند.ما باید با هم باشیم; همه باید با هم باشند و به سوی یک جهت حرکت کنند تا بتوانند کار انجام دهند.با اختلاف کلمه, کاری صورت نمی گیرد.آن جماعتی که در یک جاده ی اسفالته راه افتادند تا به مقصدی بروند, ولو جاده اسفالته است و خطر و مهلکه یی هم در راه نیست; اما اگر همینها در وسط جاده, سر یک بهانه به جان هم بیفتند و با هم اختلاف کنند, از راه خواهند ماند; چه برسد به این که موانع بسیاری هم در راه باشد; چه برسد به این که دشمنانی هم در کمین باشند; چه برسد به این که راه, طولانی هم باشد.در این گونه مواقع, راهروان باید بیش از معمول دامنها را به کمر بزنند; کمرها را ببندند; به هم کمک کنند و هیچ چیزی جز حرکت به سمت جلو را در نظر نداشته باشند تا بتوانند این مسیر مهم و افتخارآفرین و البته دشوار را طی کنند; این شرط اول هر پیروزی و موفقیت است.ببینید کشورهایی که دچار اختلاف شدند, بر سرشان چه آمد. من به شما عرض کنم, عزیزان من! ملت عزیز ایران و بخصوص جوانان عزیز! امروز مهمترین امید دشمنان ملت ایران و نظام اسلامی و انقلاب یک چیز است; و آن این است که دولت و نظام جمهوری اسلامی نتواند خواسته های طبیعی ملت را برآورده کند.همه ی تلاش سیاسی و تبلیغاتی آنها تا امروز خنثی و بی اثر شده است; چشم امید دوخته اند که نظام اسلامی نتواند نیازهای مردم را برآورده کند, تا بگویند نظام اسلامی و اسلام نمی تواند; تا همان کسانی که دهها سال بر این مملکت حکمرانی همراه با ظلم و فساد کردند, دوباره به پشتیبانی قدرتهای چپاولگر بتوانند این کشور را در کام خود ببلعند.می خواهند نگذارند نظام اسلامی کار کند; راه نگذاشتن چیست؟ در درجه ی اول, ایجاد اختلاف و تضعیف نیروهایی است که می خواهند برای استقلال و سربلندی این کشور کار کنند.ایجاد فساد که فساد در ارکان هر جامعه یی به وجود بیاید, در حرکت آن اختلال ایجاد می کند و نابود کردن منابع کشور, جزو کارهایی است که دشمن روی آنها برنامه ریزی می کند.همیشه در هر جمعیت و هر کشوری عناصری پیدا می شوند که دشمن بتواند روی اینها سرمایه گذاری کند و اینها را مثل ابزار خود در دست بگیرد; مسوولان و مردم باید هوشیار باشند.
امروز علاج دردهای این کشور این است که قوای سه گانه با وحدت کلمه و با همکاری با یکدیگر, برنامه های منظم و مرتبی را که برای رسیدن به هدفهای این نظام و آسایش مردم مورد نظر است, تعقیب کنند; امروز این وظیفه است. قوای سه گانه نباید یکدیگر را تضعیف کنند.مطبوعات و رسانه ها نباید قوای سه گانه ی کشور را که ارکان کشور و پایه های این نظامند تضعیف کنند. مطبوعات و رسانه ها هم مراقبت کنند; اگر به گوشه یی از یک قوه اعتراضی هست, این را نباید مجوز قرار بدهند و همه ی آن قوه را تضعیف کنند.اگر فرضا اعتراضی به یکی دو نماینده وجود داشته باشد, نباید مجلس را تضعیف کرد.اگر اعتراضی به یک حکم قضایی وجود داشته باشد, نباید قوه ی قضاییه را تضعیف کرد.اگر اعتراضی به بخشی از دولت وجود داشته باشد, نباید دولت را تضعیف کرد.تضعیف این پایه ها, تضعیف انقلاب و نظام و به تاخیر انداختن اهداف والای این نظام است; این را همه متوجه باشند. گویندگان, نویسندگان و کسانی که افکار عمومی به آنها متوجه است, بدانند که چه می کنند و چه می گویند; وظیفه سنگین است.در این زمینه ها اگر کسی خدای نکرده خلافی مرتکب شود, خدای متعال از این خلاف نخواهد گذشت; توبه ی این گونه خلافها آسان نیست; چون مسائل شخصی نیست.ما در طول این بیست ودو, سه سال همیشه به برکت اتحاد کلمه توانسته ایم بزرگترین موانع را از سر راه خود برداریم; الان هم می توانیم به برکت اتحاد کلمه میان مردم و مسوولان, بزرگترین موانع را از مقابل راه حرکت این ملت برداریم. هر ملت و کشوری که هدف و حرفی دارد, دشمن هم دارد; این طبیعی است.
انسان اگر بخواهد دشمن نداشته باشد, باید به یک موجود عقیم و بی خاصیت و خنثی که هیچ گونه تاثیری نداشته باشد, تبدیل شود; منافعش را ببرند, حرف نزند; به او هجوم کنند, اعتراض نکند; والااگر انسان بخواهد در این دنیای بزرگ و پرآشوب راهی را برود و در همه ی دورانهای زندگی هدفی را تعقیب کند و حرفی داشته باشد, به طور طبیعی یک عده دشمن هم دارد. ما توقع نداریم دشمن نداشته باشیم; توقع هم نداریم که دشمن, دشمنی نکند; آنچه که انتظار داریم, از خودمان است.ما باید بتوانیم با امید و شجاعت و عزم و اراده و وحدت و توکل خود به خدا, به فضل الهی همه ی دشمنها و دشمنیها را از سر راه این ملت برداریم و دشمن را از دشمنی کردن پشیمان کنیم. به امید خدا و به فضل الهی ما می توانیم و خواهیم کرد و ان شاالله آینده این را نشان خواهد داد.امید ما به ایمان و عزم و غیرت مردم و به بزرگواری کم نظیری است که ملت ایران در دورانهای مختلف نشان داده اند و با تلاش و حضور و ایستادگی و هوشیاری خود توانسته اند توطئه های دشمن را خنثی کنند; ان شاالله در آینده هم همین طور خواهد بود و مسوولان با تکیه ی به ذخیره ی عظیم و تمام نشدنی اقیانوس پربرکت انسانهای بزرگ در کشور ما, خواهند توانست به بهترین وجهی به وظایف خود عمل کنند. خداوند همه ی شما را موفق بدارد و دعای حضرت ولی عصر را در حق شما مستجاب کند.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته