نیکو کاران در بهشت نیز حمد و ثنای خدا می کنند و نعمت های الهی را بر می شمارند. بنا به گفته قرآن کریم آنان در بهشت چنین گویند:
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی أَذهَبَ عَنّا الحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُورٌ * الَّذِی أَحَلَّنا دارَ المُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا یَمَسُّنا فِیها نَصَبٌ وَلا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ؛
[1]
حمد برای خدایی است که اندوه را از ما ببُرد، به درستی که پروردگار ما آمرزنده و شکرگزار است. او که از کرمَش ما را در سرای جاوید جا داد که در آن نه رنج به ما رسد و نه خستگی و سختی.
[1]
. فاطر (35) آیات 34 و 35.
