خداوند متعال در سوره فرقان، نشانه ها و اوصاف عباد الرحمن و بندگان شایسته را بیان می کند و در ضمن بیان اوصاف و حالات آنان، از دعای آنان این گونه یاد می فرماید: آنان می گویند:
رَبَّنا اصْرِفْ عَنّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها کانَ غَراماً؛
[1]
بارالها، عذاب جهنّم را از ما بگردان، چرا که عذاب جهنّم دائمی است.
و نیز می گویند:
رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَذُرِّیّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً؛
[2]
بارالها، از همسران و فرزندان، کسانی که مایه آرامش خاطر و روشنایی چشم ما باشند به ما ببخش، و ما را پیشوای متّقین و تقوا پیشه گان قرارده.
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «به خدا سوگند، من از پروردگارم فرزند زیباروی و نیکو قامت نخواستم، بلکه فرزندی اهل اطاعت و خوف الهی خواستم که هرگاه به او نظر کردم و او را در حال اطاعت خداوند یافتم چشمم روشن شود.»
[3]
[3]
. تفسیرصافی، ج4، ص27.
