خداوند می فرماید: «أُدْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»
[1]
؛ مرا بخوانید تا به شما پاسخ دهم. می دانیم که خداوند صادق است و در سخن او گمان خلاف نمی رود، لیکن یکی از بهترین شواهد بر صدق گفتار حق تعالی مواردی است که در قرآن کریم آمده است که انبیا، اولیا و بندگان صالح حق تعالی در شرایطی خاص خدا را خواندند و خدا هم دعای آنان را اجابت کرد و آنها را از غم واندوه رهانید.
وقتی که خداوند داستان حضرت یونس و زندانی شدن او در شکم ماهی در قعر دریا، و قبول توبه و استغفار او را بیان می کند در پایان اشاره می کند به دعا و مناجات یونس در قعر دریا، و مستجاب شدن دعا و نجات یافتن او از چنان زندان وحشتناک، در آخر سخن می فرماید: «وَکَذلِکَ نُنْجِی المُؤْمِنینَ»
[2]
؛ ما اینچنین مؤمنان را نجات می دهیم. و این معنا را بالفظ مستقبل (که دلالت بر دوام و استمرار دارد) بیان می کند. گویا خداوند می خواهد بفرماید: مباداگمان کنید این گونه برخورد و یاری و کمک ما اختصاص به یونس و یا گذشتگان و یا پیامبران دارد؛ بلکه نجات و یاری و کمک و هدایت ما شامل حال همه مؤمنان است؛ آنهایی که از سوز دل و از عمق جان در گرفتاری ها خدا را بخوانند.
در حقیقت خداوند با ذکر داستان حضرت یونس و حسن ختام آن با این جمله، به مردم با ایمان راه ارتباط بندگان با خدایشان را نشان می دهد که در مشکلات و سختی ها به خداوند امیدوار باشند و به درگاه او روی آورند و هیچ گاه از رحمت الهی مأیوس نباشند، چرا که فریادرس همه در همه جا خداوند است.
[2]
. انبیاء (21) آیه 88 .