دعای حضرت لوط علیه السلام

 لوط که در زمان حضرت ابراهیم می زیست پسر برادر آن حضرت و پیامبر الهی در شهر سدوم بود. او مردم شهر خود را به توحید و پاکی و درستی دعوت می کرد. ثمره ده ها سال تبلیغ و فراخوانی او، گرایش افرادی اندک بود. در میان مردم آن شهر، فساد اخلاق و آلودگی به اوج رسید به گونه ای که پیشتر سابقه نداشت. لوط که مردم را از گناه باز می داشت، تهدیدش کردند که اگر از تبلیغ دست برندارد او را از شهر بیرون می کنند. و گاه به نشانه تمسخر به او می گفتند: اگر راست می گویی عذاب الهی را برای ما بیاور. لوط دست به دعا برداشت و گفت:

رَبِّ انْصُرْنی عَلَی الْقَوْمِ المُفْسِدینَ؛ [1]

بارالها، مرا بر قوم تبه کار و هرزه پیروز فرما.

لوط به مردم اعلام کرد من با کردار ناشایست شما دشمنم و دست به دعا برداشت و گفت:

رَبِّ نَجّنی وَأَهْلی مِمّا یَعْمَلوُنَ؛ [2]

بارالها، من و خاندانم را از کردار ناشایست آنها نجات بخش.

عذاب الهی بر آن مردم در رسید. لوط و خاندان و پیروان اندکش شبانه از شهر بیرون رفتند و صبحگاهان فرشتگان الهی عذاب آسمانی را بر مردم فاسق و تبه کار شهر سدوم فرود آوردند.