نیایش دوازدهم
.دعای آن حضرت است در اعتراف و طلب توبه از خدای تعالی.
ای خداوند،سه خصلت است که مرا باز می دارد تا از تو چیزی خواهم و تنها یک خصلت است که مرا بر آن می دارد.
آن سه:یکی فرمانی که داده ای و من در گزاردن آن درنگ کرده ام،دیگر،کاری که مرا از آن نهی فرموده ای و من در به جا آوردن آن شتابیده ام؛سه دیگر،نعمتی که مرا ارزانی داشته ای و من در سپاس آن قصور ورزیده ام.
و اما آن یک خصلت که مرا وا می دارد تا از تو چیزی خواهم تفضل توست به کسی که روی به درگاه تو آرد و با امیدی نیکو به سوی تو آید،که هر احسان که کنی از روی تفضل است و هر نعمت که دهی بی هیچ سابقه.
و این منم،ای خداوند من،که بر درگاه عز تو ایستاده ام،آن سان که تسلیم شونده به مذلت نشسته ای.در عین شرم زدگی،چون بینوایان عیالمند دست سؤال دراز کرده ام.اقرار می کنم که به تسلیم در برابراحسان تو کاری نکرده ام جز آن که از عصیان تو چشم پوشیده ام و درهمه حال از نعمتهای تو بی بهره نبوده ام.
آیا،ای خداوند من،همین که به درگاه تو به اعمال ناپسند خود اقرارکنم مرا سودمند است؟و آیا همین که به درگاه تو به زشتی کردار خویش معترف آیم،رهایی خواهم یافت؟یا در همین جا که ایستاده ام خشم خودبر من گماشته ای،یا در همین هنگام که دست دعا به سوی تو بر داشته ام،غضب خود قرین من ساخته ای؟
ای خداوند،از تو نومید نمی شوم،زیرا در توبه به روی من گشوده ای،بلکه به درگاه تو می نالم :به سان بنده ای ذلیل و بر خود ستم کرده و حرمت پروردگار خود شکسته،آن که گناهانش افزون است وافزون تر نماید و روزگارش روی به ادبار نهاده و در گذشته است،چندان که زمان عمل را پایان یافته بیند و عمر را به نهایت رسیده،و یقین کند که جز تواش پناهی نیست و از تو گریختن نتواند اینک دست انابت به سوی تو برداشته و از روی اخلاص به درگاه تو توبه می کند و با دلی پاک در مقام قرب تو ایستاده است و با آوازی نجواگونه و آهسته با تو رازمی گوید.به تواضع قامت خم کرده و سر فرو داشته و پیکر چنبر نموده است.از بیم،پاهایش می لرزد و سرشکش گونه هایش را غرقه ساخته است.تو را ندا می دهد که:ای مهربان ترین مهربانان،ای مهربان ترین کسی که مقصد جویندگان رحمتی و ای صاحب عطوفتی که مقصود پویندگان استغفاری،ای خداوندی که عفوت از انتقام بیش است و خشنودیت از خشم افزون،ای خداوندی که از گناهان خلق نیکودر می گذری و از این رو زیر بار منت تو هستند،ای خداوندی که بندگان خویش را به پذیرش توبه خوگر کرده ای و ناصالحانشان را به توبه به صلاح می آوری،ای خداوندی که به اندکی از اعمال نیک آنان خشنودمی گردی و عملی اندکشان را پاداشی گران عنایت می کنی،ای خداوندی که اجابت دعای ایشان را التزام کرده ای و به تفضل خویش جزای نیکشان وعده داده ای،من گناهکارترین گناهکارانی که آمرزیده ای نیستم،من نکوهیده ترین عذرخواهانی که از تو پوزش خواسته اند و تو پذیرفته ای نیستم،من ستمکارترین ستمکارانی که به درگاه تو توبه کرده اند و به احسانشان نواخته ای نیستم.در این مکان که ایستاده ام به درگاه تو توبه می کنم؛توبه کسی که از افراط در گناه نادم شده و از آن بار گران معاصی که بر گردن دارد ترسان است و از ورطه ای که در آن افتاده سخت شرمنده است.می داند که تو عفو کردن از گناهان بزرگ را بزرگ نمی شماری و گذشت از خطای عظیم دشوارت نمی نماید و تحمل خطاهای فاحش ما بر تو گران نمی آید ومحبوب ترین بندگان تو بنده ای است که در برابر تو گردنکشی فروهلدو از اصرار بر گناه دوری جوید و همواره از تو آمرزش خواهد.
ای خداوند،از گردنکشی در برابر تو بیزاری می جویم و از اصراردر گناه به تو پناه می آورم و از هر قصور که ورزیده ام آمرزش می خواهم و در هر خدمت که فرومانم از تو یاری می طلبم .
ای خداوند درود بفرست بر محمد و خاندانش و هر حقی را که ادای آن بر من واجب است بر من ببخش،هر خطایی را که مستوجب عقوبت توست بر من ببخشای و مرا از آنچه گناهکاران را وحشت است پناه ده،زیرا تو همه عفو و بخشایشی،در تو امید مغفرت است و خود به گذشت وبخشایش شناخته ای.جز تو به کس حاجت نبرم و گناهانم را جز توآمرزنده ای نیست.نه،هرگز.بر خود بیمناکم و این بیم جز از تو نیست،که تنها تویی که باید از تو ترسید و تنها تویی که باید از تو آمرزش طلبید. ای خداوند،بر محمد و خاندانش او درود بفرست و حاجت من برآور،خواهش من روا فرمای،گناه من بیامرز،مرا از ترس ایمن گردان،که توبر هر چیزی توانایی و این بر تو آسان است.آمین رب العالمین.
