هر چند شخصیت فرد با اندیشه و افکار و آراء و آثار او است نه با صورت و سیما و صفات ظاهری او (1) ولی بعنوان اینکه نیمرخی از چهره ی ملکوتی آن نوزاد اسلام را به طالبان و علاقمندان او نشان دهیم بر روال سیره نویسان چهره نگر با اندک تغییر لفظی در زیر می آوریم تا همراه تصویر ارزشهای ذهنی او یک تصویر تقریبا عینی هم، از آن بزرگوار داشته باشیم.
مورخین در این باره چنین ثبت کرده اند که: او دارای قامت معقول و اندام مناسب و زیبا بود صورتش گندم گون و نورانی، رنگ مویش مشگی و انبوه، چهره اش با صفا و ملکوتی، فاصله دندانهای گشاد و کتفهایش باز و گسترده، بدنش لاغر و باریک و بطور کلی در هاله ای ازابهت و جلال قرار داشت که فروغ روحانیت و جلوه معنویت از سیمای بهشتی او نمودار و جلوه گر بود.
تلاوت آیات قرآن او با آن زمزمه های حزین و آوای دلبرا برای اهل نظر جهانی از لطف و صفا می آفرید که هم لذت بخش بود و هم انسان ساز.همیشه زیرا لباس خود پارچه ای از پشم خشن می پوشید ولی لباس روئین او گرانبها و فاخر بود.او همیشه توصیه میکرد که لباس تمیز و زیبا بپوشید و قناعت در لباس را روا نمیشمرد و میفرمود: جد بزرگوارم علی بن الحسین (ع) همیشه لباس فاخر می پوشید که گاهی قیمت آن از پانصد درهم بالاتر بود و عبای گرانبهائی داشت که معمولا به پنجاه دینار ابتیاع میفرمود سپس در تعقیب توصیه خود این آیه را تلاوت فرمود:
قل من حرم زینة الله التی اخرج لعباده و الطیبات من الرزق.
بگو کی و کدام آئین لباسهای زیبا و غذاهای گوارا و مطبوع را بر مردم حرام نموده است (2) .
پی نوشت ها:
1 از سخنان معروف رضوان جایگاه مرحوم کاشف الغطاء مجاهد است جائی که میفرماید:
الانسان آرائه و افکاره لا صورته و اعضائه «آئین ما ص 44 از انتشارات نسل جوان»
2 المجالس السنیه ج ص 523 و دیگر منابع مربوط
