مکان های متروکه نیز روزی روزگاری پر از خانواده های پر سر و صدایی بوده اند اما اکنون هرکدام به دلایلی متروک شده و ظاهری شبیه شهر ارواح و لوکیشن فیلم های ترسناک را به خود گرفته اند. باقیمانده این اماکن ممکن است همزمان باعث ترس، کنجکاوی و حیرت در میان بینندگان شود چنان که هر کسی جرأت سر زدن به این مکان ها را ندارد. در ادامه به تعدادی از این مکان های اسرارآمیز اشاره خواهیم کرد.
شهر ارواح بودی (The ghost town of Bodie) در کالیفرنیا، ایالات متحده
این شهر ابتدا در سال 1876، زمانی که معدنچیان رگه های بزرگی از طلا و نقره را در این منطقه پیدا کردند ساخته شده و مردم در جستجوی ثروت و زندگی بهتر به سمت این شهر کوچک سرازیر شدند. با افزایش تعداد فاحشه خانه ها و مراکز استعمال تریاک این شهر خیلی زود به “شهر گناه” شهرت یافت. بعد از مدت کوتاهی در نتیجه نبود رونق اقتصادی شهر “بودی” از سکنه خالی و به شهر ارواح تبدیل شد. امروزه این شهر به عنوان یکی از دست نخورده ترین شهرهای ارواح در جهان شناخته می شود.
زندان ایالت شرقی (Eastern State Penitentiary) در پنسیلوانیا، ایالات متحده
از این زندان بین سال های 1829 تا 1971 به عنوان مکانی برای نگهداری افراد قانون شکن استفاده می شد. بسیاری از بدنام ترین خلافکاران تاریخ آمریکا از جمله آل کاپون (Al Capone) در این زندان حضور داشتند. بعد از تعطیل شدن، زندان ایالت شرقی به یکی از آثار تاریخی ملی ایالات متحده و موزه ای برای بازدید عموم مردم تبدیل شد.
ایستگاه قطار چستوچووا (Czestochowa railway station)، لهستان
سیستم راه آهن شهر چستوچووا در جنوب لهستان در دوران طلایی انقلاب صنعتی ساخته شد. امروزه این ایستگاه راه آهن قدیمی به عنوان یکی از مرموزترین مکان های متروکه اروپا به شمار می آید.
برج ارواح ساثورن (The ghost tower of Sathorn)، تایلند
در اوایل دهه 1990، تایلند سریع ترین رشد اقتصادی تاریخ خود را تجربه می کرد. در این دوره مقامات رسمی و سرمایه داران با شروع به ساخت پروژه های ساختمانی عظیم و گسترده از جمله آسمانخراش ساثورن، رونق و ثبات اقتصادی را در معرض نمایش همگان قرار دادند. اما بعد از آن که بحران مالی در آسیا به اقتصاد تایلند شدیداً آسبب وارد کرد ادامه ساخت این برج که در مراحل پایانی نیز بود متوقف شد. هنوز هم معلوم نیست که مقامات رسمی برای این برج متروکه چه نقشه ای در سر دارند. بر طبق ادعای کارشناسان هزینه بازسازی این آسمانخراش از ساخت یک برج دیگر در همین ابعاد بیشتر خواهد بود. علاوه بر این، مردم محلی بر این باورند که این ساختمان نفرین شده است.
جزیره برادر شمالی (North Brother Island)، ایالات متحده
بین سال های 1885 تا اواخر دهه 1930، بیمارستان ریورساید (Riverside Hospital) به عنوان مکانی برای نگهداری و درمان بیماران مبتلا به بیماری های واگیردار خطرناک از قبیل آبله،تب تیفوئید، تب مخملک و جذام مورد استفاده قرار می گرفت. بعداز تعطیل شدن این بیمارستان در سال 1963 این جزیره به مکانی برای بازپروری معتادان به مواد مخدر تبدیل شد. اکنون این جزیره به مکانی متروکه برای سکونت پرندگان مهاجر تبدیل شده است. ساختمان بیمارستان هنوز در این جزیره دیده می شود اما در خطر ویرانی قرار دارد. تمام شیشه های ساختمان شکسته و رنگ دیوارها از بین رفته است.
توفلزبرگ (کوهستان شیطان) (The Teufelsberg)، آلمان
این بنای قدیمی روی بلندترین تپه در بخش غربی برلین بنا شده است. ساختمان توفلزبرگ به عنوان مکان آموزش نظامی نازی ها مورد استفاده قرار می گرفت. بعد از این که چند بار نیروهای متحد این مکان را بمباران کردند بنای توفلزبورگ متروکه شد. به دنبال فرو ریختن دیوار برلین افراد زیادی این مکان را خریداری کردند. حتی دیوید لینچ کارگردان معروف قصد داشت که در این مکان دانشگاهی به نام “کالج شادی” برای دانشجویان رشته یوگا بسازد. با این وجود، مقامات رسمی شهر برلین تاکنون با پیشنهادات ارائه شده برای این بنا موافقت نکرده اند.
قلعه میراندا (Miranda Castle)، بلژیک
در دوران انقلاب فرانسه، کنت لیدِکرک بوفور (Count Liedekerke-Beaufort) از فعالان سیاسی بلژیکی مجبور شد که همراه خانواده اش این قلعه را ترک کرده و به مزرعه مجاور نقل مکان کند. قلعه میراندا بعد از جنگ جهانی دوم و تا اواخر دهه 1980در تصرف شرکت ملی راه آهن بلژیک قرار داشت و برای مدتی به عنوان یک یتیم خانه و محل اسکان تابستانی دانش آموزان مورد استفاده قرار می گرفت. در سال 1991 به دلیل هزینه های بالای نگهداری، این قلعه متروکه شد.
کی جونگ دونگ (Kijong-dong) (روستای صلح)، کره شمالی
به نظر می رسد که این روستا ساخته شده تا متروکه بماند. روستای کی جونگ دونگ در منطقه بیطرف و غیرنظامی مرز بین کره شمالی و کره جنوبی قرار دارد. بعد از اعلام آتش بس در سال 1953دولت کره شمالی تصمیم گرفت که از این روستا به عنوان ابزاری تبلیغاتی استفاده کند زیرا این روستا تنها مکان مسکونی است که از داخل خاک کره جنوبی می توان آن را دید از اینرو باید بی نقص به نظر برسد.
اگر چه مقامات رسمی کره شمالی ادعا کرده اند که در این روستا افراد عادی زندگی می کنند اما بررسی های گسترده نشان می دهد که این ساختمان ها شیشه نداشته و هیچ کس در آن ها سکونت ندارد. چراغ خانه های این روستا به طور همزمان در ساعات مشخصی از روز روشن می شوند.
فوردلاندیا (Fordlandia)، برزیل
این بنا در سال1927 توسط یک کارخانه دار آمریکایی به نام هنری فورد (Henry Ford) به عنوان بخشی از پروژه جمعی شهری بزرگی ساخته شد. هنری قصد داشت که در سواحل شرقی رودخانه تاپاخوس (Tapajos river) کارخانه ای برای تولید لاستیک از درختان کائوچو جنگل های بارانی آمازون احداث کند. همچنین وی می خواست شهری را با تمامی امکانات قابل تصور از قبیل استخر، زمین گلف، خانه های ییلاقی و حتی مکانی برای انجام رقص های سنتی و ملی آمریکاییان بسازد.
با این وجود ساکنان محلی از این موضوع رضایت نداشته و مخالفت خود با ممنوعیت مصرف مشروبات الکلی در شهر جدید را اعلام کردند. کارگران برزیلی و صنعتگران آمریکایی همواره بر سر این موضوع با هم درگیری داشتند تا اینکه در سال 1930 کارگران محلی در یکی از کافه های شهر شورش کرده و اتومبیل های اربابان خود را به درون رودخانه انداختند. در نتیجه صنعتگران و مهندسان آمریکایی به سمت جنگل فرار کردند و بعد از این واقعه شهر خالی از سکنه شد.
سالن نمایش فیلم متروکه، صحرای سینا
به گفته مردم محلی این سالن روباز نمایش فیلم توسط یک مرد ثروتمند فرانسوی که زمانی همراه با دوستانش به پیاده روی در صحرا می پرداخت و بعد از آن که کمبود مکانی برای تماشای فیلم را حس کرد ساخته شده است. بدین منظور وی یک ژنراتور برق همراه با 100 صندلی و یک صفحه نمایش بزرگ از بازاری در قاهره خریداری کرد. همه چیز برای به نمایش در آمدن اولین فیلم آماده بود اما مشخص شد که مردم محلی ایده مرد فرانسوی را نمی پسندند. افراد محلی ژنراتور برق را شکسته و همه چیز قبل از آن که شروع شود به پایان رسید. هنوز هم می توانید در صحرا صفحه نمایش و صندلی های کهنه را ببینید.
واروشا (Varosha)، قبرس
در اوایل دهه 1970، واروشا یک مکان توریستی بود که سواحل لوکس آن محلی برای تفریح میلیونرها و هنرمندان به شمار می رفت. در آن زمان قبرس یکی از معروف ترین مقاصد توریستی بریجیت باردو و الیزابت تیلور بود که در ساحل این مکان حمام آفتاب می گرفتند. با حمله ترکیه در سال 1974 به قبرس و اشغال بخش شمالی آن همه چیز به یکباره تغییر کرد. 15٫000 نفر از ساکنان واروشا از ترس نیروهای ترکیه شهر را ترک کردند و خانه ها و املاک خود را به جا گذاشتند. بسیاری قصد داشتند به زودی به این مکان برگردند اما شرایط پر تنش سیاسی این امکان را به آن ها نداد و آن ها نتوانستند به خانه های خود بازگردند.
هتل متروکه دل سالتو (Hotel del Salto)، کلمبیا
هتل لوکس دل سالتو که به هتل تکوِنداما فالز (Tequendama Falls) نیز مشهور است در سال 1924 در شهر سن آنتونیو دل تکونداما ساخته شد. با گذشت سال ها رودخانه بوگوتا (Bogotá river) روز بروز آلوده تر می شد و رفته رفته توریست ها نیز علاقه خود را به این مکان از دست دادند. بسیاری از افراد از این مکان زیبا برای خودکشی استفاده کرده اند از این رو ساکنان محلی این هتل را نفرین شده می دانند.
جزیره دیسکاوری (Discovery Island)، ایالات متحده
جزیره دیسکاوری به عنوان یکی از پارک های تفریحی والت دیزنی در شهر فلوریدا واقع شده بود. در جولای سال 1999 باکتری بسیار کشنده ای در آب های رودخانه مجاور پیدا شد و از آن پس پارک تعطیل گردید و تاکنون همچنان متروکه باقی مانده است.
پارک منظره هالی لند (Holy Land theme park)، کنتیکت (Connecticut)، ایالات متحده
در سال 1958، جان گریکو (John Greco) یک پارک مذهبی در واتربری (Waterbury) ساخت. این پارک در دهه های 1960 و 1970 بسیار پرطرفدار بود و سالانه بیش از 40٫000 نفر از آن دیدن می کردند. درسال 1982 گریکو تصمیم گرفت که برای بازسازی و توسعه پارک به صورت موقت آن را تعطیل کند اما به ناگاه دو سال بعد درگذشت و پارک دیگر هیچ وقت بازگشایی نشد.
سالن تئاتر اورفیوم (Orpheum)، ماساچوست، ایالات متحده
سالن تئاتر اورفیوم در نیو بدفورد (New Bedford) ماساچوست یک سالن تئاتر متروکه به شمار می رود. این سالن تئاتر در سال 1912 ساخته و در سال 1959 تعطیل شد. امروزه در قسمت پشتی سالن یک سوپرمارکت راه اندازی شده ولی دیگر نقاط سالن همچنان متروکه و بلااستفاده باقی مانده اند. بعضی از موسسات غیرانتفاعی قصد دارند که این مکان را بازسازی کرده و نظر مردم را دوباره به سمت آن جلب کنند.
لاشه کشتی آمریکایی در سواحل فوِرته ونتورا (Fuerteventura)، جزایر قناری
در ماه های اولیه قرار گرفتن این کشتی در سواحل جزایر قناری دسترسی به آن بسیار راحت بوده و حتی نردبان های چوبی نیز توسط نظامیان اسپانیایی از عرشه این کشتی آویزان شده بود. اما بعد از این که کشتی به دو نیم تقسیم شد رفتن به داخل ان دشوار و البته خطرناک است. اگر چه در ظاهر دسترسی به این کشتی آسان به نظر می رسد اما جریانات دریایی در اطراف آن بسیار نیرومند بوده و تکه های تیز جدا شده از کشتی نیز در اطراف آن در کف دریا پراکنده شده اند. متاسفانه تاکنون 8 نفر در راه رسیدن به این کشتی مرموز جان خود را از دست داده اند.
