در مدح امام موسی کاظم
باب الحوائج
باز شوری ز سر می زندسر شور شیرین لبی پر زِ شِکّر
آن که در چینِ زلفش دلِ من چون غزالی پریشان و مُضطر
عقل اقدم، اما مقدّم در حدوث زمانی مؤخر
نسخه عالیات حروف است دفتر عشق و عنوانِ دفتر
مشرق آفتاب حقیقت مطلع نیرّ ذات انور
مظهر غیب مکنونِ مطلق اسم اعظم در او رسم مضمر
شاه اقلیم حُسنِ الهی کز ستایش بسی هست برتر
طور سینا و انّی انا اللّه روضه قدس و موسی بن جعفر
کاظم الغیظ باب الحوائج صائم الدهر فی البرد و الحرّ
قبّه کعبه بارگاهش قبلة الناس فی البحر و البرّ
(آیت اللّه کمپانی)
هفتم امام
در شریعت، تو هفتم امامی حاکم و معنی چاردفتر
عرش رافرش راه تو خواندم هاتفی گفت ای پست منظر
طائر سدرة المنتهی را طائر همّتش بشکندپر
اولین پایه اش قاب قوسین آخرین پایه بگذار و بگذر
آن چه در قوه وهم ناید کی تواند کند عقل باور
ای امید دل مستمندان نیست این رسم آقا و چاکر
یا بیفکن مرادر چه گور یا که از چاه محنت برآور
(آیت اللّه کمپانی)
مه خوبان
چه آیین چرخ کج رفتاردارد که با نیکان سرِ پیکار دارد
مگر داردچه کیش این چرخ بد مست که کین با مردم هشیار دارد
گهی از کین به پای چوبه دار مسیح و میثم تمّار دارد
گهی آزاد مردان صفا را اسیر محبس اشرار دارد
به حبسِ سندی ابنِ شاهکِ مست مَهِ خوبان شهِ اخیار دارد
شهشناهی که در چرخ حقیقت به ازخورشید و مَهْ رخسار دارد.
ملک بر عصمتش تقدیس گوید فلک بر رفتعش اقرار دارد
به حلم آن کاظمین الغیظ یکتا نشانِ احمد مختار دارد
(حکیم الهی قمشه ای)