می شود با تو گفتگوها داشت
در نگاه تو جستجوها کرد
می توان در حضور آبی تو
نظری هم به آرزوها کرد (1)
جامعه جوان ما، نسل شاداب و پرنشاطی است که هماره در پی حیات زیباست و در پرتو نگاه و اندیشه ای نو، زندگی بهتر را جست و جو می کند . این نسل که با توده ای از سؤال ها روبروست، دست یابی به خواست ها و آرزوهای خویش را در گرو یافتن پاسخی نو، جذاب و قانع کننده می داند .
پرسش گری نسل نو، یک برازندگی است و آنان را در یافتن واقعیت و حقیقت عطشناک می سازد . این پویایی گرانقدر در قشر دانشجو ظهور و نمای بیش تری دارد .
پرسمان، پاسخی به این نیاز و آغازی برای یک حرکت است; تلاشی که می توان آن را ترجمان این سخن علامه محمد تقی جعفری دانست:
«ما باید در جوانان، حس پرسش و تحقیق را پرورش دهیم که برای کشف هر چیزی، پرسش کنند و با تعمق و تحقیق در پی کشف آن باشند . کسی که سؤال ندارد یعنی در پی معرفت نیست و الا برای او حقیقتی مطرح نشده است که بپرسد . کسی که در پی حقیقت و معرفت باشد، می پرسد و جستجو می کند و بالاخره به سمت کمال راه می پوید» (2) .
هرچه رویید از پی محتاج رست
تا بیابد طالبی چیزی که جست
هرکجا دردی دوا آنجا رود
هرکجا فقری نوا آنجا رود
هرکجا مشکل جواب آنجا رود
هرکجا کشتیست آب آنجا رود
آب کم جو تشنگی آور بدست
تا بجوشد آب از بالا و پست
رو بدین بالا و پستیها بدو
تا شوی تشنه و حرارت را گرو (3)
آمده ایم تا:
- مشاور و پاسخ گوی سؤالات فراوان شما در «حوزه دین و علوم انسانی » باشیم .
- آیینه سؤال ها، دیدگاه ها و اندیشه هایتان گردیم .
- عرصه گفت و گو و مشاوره شما با ارباب خرد و نظر را فراهم سازیم .
- زمینه پاسخ اندیشمندان گرانمایه دین و فرهنگ را به پرسش هایتان مهیا کنیم .
- همدم تنهایی تان باشیم و خستگی روان را با الهام از کلام وحی و راهنمایان سعادت آرام سازیم، و با مدد خورشید خوبی ها، موعود منتظر زندگی را از نو بازخوانی کنیم .
پرسمان ، روایت گر پرسش شماست و در یافتن و طرح پاسخش تلاش می کند .
ادبیات پرسمان، بر رعایت انصاف، ادب و امانت استوار است و با بهره گیری از آرایه های ادبی و هنری، ماهانه همدم و همراز شما خواهد بود .
انجام شایسته و سترگ این وظیفه، همواره با موانع و هزینه های بزرگ به انجام می رسد، اما آنچه که تسلای خاطرمان می باشد، این است که «برای شما» می نویسیم و نشان خدمتگزاری شما را بر دوش می کشیم .
گامهای مهربانتان را بر شانه های ما نهید، آسمان دلتان را بر فراز کاشانه ما بگسترانید و باران مهرتان را بر آن ببارید و با نقد و نظر خود، «پرسمان » را هماره سبز و بهاری سازید .
روزگارتان با صفا باد!