بازندگان بزرگ این بازی چه‌کسانی‌‌اند؟/فیلم‌های شاخصی که ازنخل‌طلا محروم ماندند

سینماسینما– شاید تصور اینکه «قرمز» کیشلوفسکی٬‌ «سینما پارادیزو» و «داگویل» بدون کسب نخل طلا جشنواره کن را ترک کرده‌اند سخت باشد٬ اما این واقعیتی است که در نگاهی به تاریخ جشنواره کن نمایان می‌شود.

به گزارش سینماسینما٬ اسامی بازندگان نخل طلای کن در چهل دوره اخیر این رویداد سینمایی نشان می‌دهد کم نبوده‌اند فیلم‌های شاخصی که تا نزدیکی رسیدن به نخل طلا رفته‌اند٬ اما دست آخر از این افتخار بی‌نصیب مانده‌اند.

دو سال قبل «پسر شائول» اگرچه به نخل طلا نرسید٬ اما جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرد. همین‌طور «لویان» با جایزه بهترین فیلمنامه و سال قبل از آن «شکار» با جایزه بهترین بازیگر مرد این رویداد سینمایی را ترک کرد. اگر داوران کن در سال 2011 نخل طلای کن را به «روزی روزگاری در آناتولی» ندادند٬ اما همین گروه جایزه ویژه خود را تقدیم نوری بیلگه جیلان کردند.

«سه میمون» جایزه بهترین کارگردانی را گرفته بود و «عطش» برنده جایزه ویژه هیات داوران شده بودند٬‌ اما هیچ یک از این فیلم‌ها به نخل طلا نرسیدند.

«بازگشت» به کارگردانی پدروآلمادوار اگرچه موجب شد پنه‌لوپه کروز به جایزه بهترین بازیگر زن برسد و جایزه بهترین فیلمنامه را به همراه داشت٬ اما باز هم نتوانست عنوان بهترین فیلم کن سال 2006 را به دست آورد.

«پیرپسر»‌جایزه بزرگ جشنواره را دریافت کرده بود و «دوردست» هم برنده همین جایزه در سال 2003 شده بود٬ همین طور «مردی بدون گذشته» جایزه مشابهی را در سال 2002 به دست آورده بود.

«جاده مالهالند» در سال 2001 به همراه «مردی که آنجا نبود» موفق به کسب جایزه بهترین کارگردانی شده بودند٬ اما هر دوی این فیلم‌ها نتوانستند جایزه بهترین فیلم جشنواره را از آن خود کنند. در همان سال «معلم پیانو» جایزه بزرگ جشنواره کن را به دست آورد.

اغلب فیلم‌هایی که از جایزه نخل طلای کن بی‌نصیب مانده‌اند٬ همین وضعیت را دارند و همگی تا مرز کسب موفقیتی جدی و رسیدن به نخل طلا پیش رفته‌اند٬ اما در گام نهایی از این موفقیت باز مانده‌اند.

در ادامه مروری بر اسامی بازندگان نخل طلای کن در 40 سال اخیر صورت می‌گیرد:

بازندگان نخل طلای کن در 40 سال اخیر(از 1976 تا 2016):

1976: آقای کلاین(جوزف لوزی)

1977: یک روز بخصوص(اتوره اسکولا)

1978: خداحافظ میمون(مارکو فره ری)

1979: روزهای بهشت(ترنس مالیک)

1980: عموی آمریکایی من(آلن رنه)

1981: مفیستو(ایشتوان ژابو)

1982: فیتز کارالدو(ورنر هرتسوگ)شب سن لورنزو(برادران تاویانی)

1983: پول(روبر برسون)نوستالژیا(آندره تارکوفسکی)

1984: سفر به سیترا(تئو آنجلوپلوس)

1985: سرهنگ ردل(ایشتوان ژابو)

1986: ایثار(آندره تارکوفسکی)ترز(آلن کاوالیه)

1987: زیر آسمان برلین(ویم وندرس)

1988: فیلمی کوتاه درباره کشتن(کریشتف کیشلوفسکی)

1989: سینما پارادیزو(جوزپه تورناتوره)

1990: ژودو(ژانگ ییمو)

1991: زیبای مزاحم(ژاک ریوت)اروپا(لارس فون تریر)زندگی دوگانه ورونیک(کریشتف کیشلوفسکی)گام معلق لک لک(تئو آنجلوپلوس)

1992: بازیگر(رابرت آلتمن)

1993: برهنه(مایک لی)

1994: سه رنگ: قرمز(کریشتف کیشلوفسکی)تشریفات ساده(جوزپه تورناتوره)سوخته از آفتاب(نیکیتا میخالکوف)

1995: نگاه خیره اولیس(تئو آنجلوپلوس)مرد مرده(جیم جارموش)

1996: شکستن امواج(لارس فون تریر)فارگو(برادران کوئن)روز هشتم(ژاکو واندرمول)

1997: بازیهای مسخره(میشائیل هانکه)خوشحال با هم(وانگ کاروای)طوفان یخ(آنگ لی)

1998: جشن(توماس وینتربرگ)ژنرال(جان بورمن)

1999: همه چیز درباره مادرم(پدرو آلمودووار)گوست داگ: شیوه یک سامورایی(جیم جارموش)انسانیت(برونو دومون)

2000: در حال و هوای عشق(وانگ کاروای)ای برادر کجایی؟(برادران کوئن)آوازهایی از طبقه دوم(روی اندرسون)یک یک و یک دو(ادوارد یانگ)

2001: مالهالند درایو(دیوید لینچ)مردی که آنجا نبود(برادران کوئن)معلم پیانو(میشائیل هانکه)

2002: مردی بدون گذشته(آکی کوریسماکی)همه یا هیچ(مایک لی)

2003: داگویل(لارس فون تریر)تهاجم بربرها(دنی آرکان)دوردست(نوری بیگله جیلان)

2004: 2046(وانگ کاروای)پیر پسر(پارک چان ووک)

2005: پنهان(میشائیل هانکه)تاریخچه خشونت(دیوید کراننبرگ)

2006: بازگشت(پدرو آلمودووار)اقلیم ها(نوری بیگله جیلان)بابل(الخاندرو گونزالس ایناریتو)

2007: تبعید(آندره زویاگینتسف)مردی از لندن(بلا تار)جایی برای پیرمردها نیست(برادران کوئن)

2008: سه میمون(نوری بیگله جیلان)

2009: یک پیامبر(ژاک اودیار)عطش(پارک چان ووک)

2010: سالی دیگر(مایک لی)

2011: روزی روزگاری در آناتولی(نوری بیگله جیلان)

2012: شکار(توماس وینتربرگ)

2013: زیبایی بزرگ(پائولو سورنتینو)

2014: لویاتان(آندره زویاگنیتسف)

2015: پسر شائول(لازلو نمش)

2016: سیرانوادا(کریستی پویو)

عکس: کریشتف کیشلوفسکی در کنار ایرنه ژاکوب و ژان لویی ترنتینیان در جشنواره کن سال 1994 برای قرمز