دارچین ، درختچه ای است کوچک و همیشه سبز که از همه ی بخش های آن ، بویی مطبوع استشمام می شود . گلهای آن ، در فاصله ی ماه های بهمن تا اوایل فروردین ، ظاهر می شود و برگ آن ، سبز سیر و دارای گل هایی به رنگ سفید است و پوست درختچه ی آن ، کاربرد فراوانی به عنوان ادویه دارد .
دارچین نخستین بار در «سریلانکا » یافت شد و پس از آن ، تمام دنیا این چاشنی را شناختند و برای طعم بهتر غذاها از آن استفاده کردند .
یک قاشق چایخوری دارچین ، شامل 28 گرم کلسیم ، یک گرم آهن ، بیش از یک گرم فیبر و مقدار زیادی ویتامین های « ث » ، « کا » و منگنز است . همچنین مقدار 1/2 گرم کربوهیدرات دارد .
خواص درمانی :
دارچین ، رمز جوانی است و مصرف روزانه ی آن ، منجر به تجدید قوای جسمانی می شود ، کلیه ها را گرم می کند ، ضعف پاها را از بین می برد و کم خونی را درمان می کند .
دارچین ، بهترین دارو برای دردهای عضلانی است و انرژی آرام بخش و شاد کننده دارد .
اثر مهم دیگر دارچین ، پایین آوردن تب است و امروزه آن را به صورت قرص و کپسول هم در آورده اند که به عنوان تب بر به کار می رود . همچنین رگ ها را باز می کند و باعث بهبود گردش خون می شود .
یکی دیگر از خواص دارچین ، این است که باعث افزایش کارآیی هورمون « انسولین » در بدن می شود و در نتیجه بدن نیاز کمتری به این هورمون برای کنترل قند خون پیدا می کند . طبق گزارشات ، مصرف یک قاشق چایخوری دارچین در روز ، تاثیر بسیار مثبتی بر قند خون بسیاری از افراد مبتلا به دیابت ، داشته است .
هم چنین برخی تحقیقات ، نشان دهنده ی تاثیر مثبت دارچین در کاهش فشار خون بوده است .
خاصیت شگرف دیگر دارچین ، تقویت سیستم ایمنی بدن در مقابل بیماری هاست .
دارچین ، به عنوان تقویت کننده ی دستگاه گوارش و جریان گردش خون به کار می رود و از آن برای رفع سوء هاضمه ، به ویژه در مواردی که با نفخ همراه باشد نیز استفاده می شود و در رفع اسهال ، ضعف عمومی بدن و انعقاد خون هم کاربرد دارد .
منبع: مجله ی شادکامی و موفقیت شماره ی 66
/س