شکستن حریم های دینی به نفع هیچ کس نیست
× مسؤلان و سیاست گذاران کشور تاکید و اصرار می کنند که حوزویان و عالمان دینی باید به سؤالها و ابهامهای جوانان پاسخ بگویند . این سخن حقی است اما آیا خدای ناکرده تعدادی از نشریات جدیدالولادة هم ماموریت القای شبهه و تشکیک در عقاید و باورهای دینی مردم و افزودن بر ابهام های جوانان را دارند؟!
مطبوعات و نشریات نقش عمده ای در بالا بردن آگاهی مردم، پوشش خبری حوادث و رویدادها، دفاع و پاسداری از آزادی انتقاد سازنده از ضعفها و نارساییهای جامعه و ... به عهده دارند از این رو نقش اهل قلم و نویسندگان آزاده و متعهد در جامعه، نقش بسیار مهم و حیاتی است و باز به همین جهت هرقدر تعداد نشریات و مطبوعات سالم و هدف دار در کشور زیاد باشد، نشانه رشد فرهنگی جامعه و نمایانگر توسعه سیاسی و ارج گذاری به آزادی فکر و اندیشه است . ناگفته پیداست که فعالیت مطبوعات و اهل قلم و انجام رسالتی که به عهده دارند، در فضای آزاد مقدور است در محیط و شرایطی که سانسور و کنترل بر مطبوعات حاکم باشد، نویسندگان و اهل قلم نمی توانند رسالت فرهنگی و اجتماعی خود را به خوبی انجام بدهند .
این مجله - خود - طعم تلخ سانسور و اختناق و کنترل در زمان حکومت سیاه شاهنشاهی را چشیده و خاطره تلخ و دردناک توقیف های مکرر را - که آخرین آن تا سقوط حکومت شاه ادامه داشت - ، هرگز فراموش نمی کند . از این نظر قدر آزادی قلم را به خوبی می داند و بر آزادی مطبوعات و نشریات در انجام رسالت فرهنگی و اجتماعی شان تاکید دارد . اما سؤال اساسی این است که آیا مطبوعات هم نباید خود قدر آزادی را بدانند؟! آیا از نظر خود مطبوعات و اهل قلم هیچ حد و مرزی برای آزادی وجود ندارد؟ آیا از دید صاحبان قلم و فکر اندیشه، سمت و سوی نوع نشریات جدیدالولادة در جهت بهره برداری صحیح از فضای آزاد کنونی است؟ . نگاهی فنی و ارزیابی ژورنالیستی در مورد روش و شیوه بسیاری از این نوع نشریات متاسفانه چنین امری را نشان نمی دهد . در این جا جنبه های دیگر، مورد نظر ما نیست و تنها برخورد این گونه مطبوعات با ارزشهای اسلامی و باورهای دینی مردم مسلمان و انقلابی این کشور مد نظر است . پی گیری و دقت نظر در شیوه کار تعدادی از نشریات جدیدالولادة به خوبی نشان می دهد که جهت کلی حرکت آنها به سمت القای شبهه و تشکیک در ارزشهای اسلامی و زیر سؤال بردن مسلمات فقهی و سست کردن پایه های عقیده مردم مسلمان است و هر روز به نحوی و به شکلی، گاه با ظرافت خاص روزنامه نگاری و گاه با صراحت و حتی هتاکی و گستاخی، به ارزشهای اسلامی حمله می برند . مسؤولان و سیاست گذاران کشور - به حق - تاکید و اصرار می ورزند که حوزویان و عالمان دینی باید پاسخگوی ابهامها و سؤالهای نسل جوان کشور باشند اما آیا رسالت و ماموریت برخی از نشریات هم القای شبهه در ذهن جوانان و تشکیک در باورهای دینی آنها و به زیر سؤال بردن مقدسات مذهبی و افزودن بر ابهامهای جوانان است؟! .
روزنامه ای نورسیده در نخستین شماره خود، دم از بینش دوگانه پرستی و فرهنگ اهورامزدایی می زند . و خود را مظهر «کمال اهورایی » و دارای یاران و طرفدارانی به فراوانی «ایزدان تشتر» می داند و مدعی می شود که آن روزنامه به گفته «زرتشت » گرامی داشته شده و آن را در «اوستا» به کمال ستوده اند! روزنامه دیگری به بهانه طرح انطباق امور پزشکی با موازین اسلامی، آنچنان حجاب را مسخره می کند و آن را دست می اندازد و به رعایت مرز محرم و نامحرم چنان دهن کجی می کند که در زمان کشف حجاب و دوران شاهنشاهی اسلام ستیز هم سابقه نداشته است! .
روزنامه ای خبری (ونه علمی و تخصصی) طی یک بحث شعارگونه و غیر علمی، احکام خانواده در اسلام را احکام عرفی و مربوط به عرف عرب معرفی می کند و قابل تغییر قلمداد می کند و احکام قصاص و دیات را هم به آن عطف می کند! .
نشریه ای نخستین شماره خود را با بحث انکار اعجاز قرآن مجید مزین می کند! . (البته برای بستن راه انتقاد، پاسخی هم به همان مقاله در همان شماره چاپ می کند! تعیین کنید هدف از طرح چنین بحث را! گاهی به مقام شامخ مرجعیت هتاکی می شود و گاهی کل حوزه علمیه با عظمت قم مورد اهانت قرار می گیرد و متهم به قشری گری و دوری از روح تعلیمات اسلام می شود . (البته رشیدی مطلق ها و برچسبهایی همچون ارتجاع سیاه نسبت به روحانیت از طرف محمدرضا پهلوی معدوم، تداعی نشود!) .
البته مواردی که گفته شد، از باب نمونه است و مقصود شمردن همه آنها نیست .
اگر بهانه طرح این گونه بحثها در این گونه مطبوعات، بحث و بررسی و مناقشه علمی است، باید گفت جای بحثهای علمی همیشه نشریات تخصصی و علمی است . کدام یک از بحثهای تخصصی: پزشکی، حقوقی، اقتصادی و ... در یک نشریه خبری توسط افراد غیر متخصص مطرح و یک جانبه نتیجه گیری می شود؟! چگونه است که در نوع بحثهای علمی، موضوع تخصص و اجتهاد مطرح است و نوعا نظرها و دیدگاههای اهل فن و اهل تخصص را در نشریات تخصصی یا میزگردهای علمی مطرح می کنند اما تعدادی از نشریات مباحث فقهی و مسلمات دینی را شعارگونه مطرح و یک جانبه نتیجه می گیرند؟!
باید توجه داشته باشیم که مردم مسلمان ما به خاطر همین ارزشهای دینی انقلاب کردند و این همه فداکاری و ایثار در راه آن به عمل آوردند و هنوز هم به همان آرمان های اسلامی و احکام دینی پایبندند و نادیده گرفتن خواست مردم مسلمان و انقلابی این کشور که در سال پنجاه و هشت، با اکثریت 98درصد، به آن رای دادند، قابل توجیه نیست .
سخن آخر: انتظار از مطبوعات این است که حافظ ارزشها و مقدسات ملی و مذهبی و پرچم دار مبارزه با استحاله فرهنگی باشند نه مروج استحاله فرهنگی و خطشکن موج تخریب «هویت دینی » ! .
