11/2/ 1380
بسم الله الرحمن الرحیم
فضای جلسه ی پر شور و صمیمی ما به عطر شهادت و ایثار معطر است. یقینا در میان ملت عظیم الشاءن ایران که دارای این همه افتخارات بزرگ تاریخی است, اگر بخواهیم از جهت معیارهای انسانی که همه ی انسانها آنها را معتبر و محترم می شمارند جماعتی را برجسته تر و سرافرازتر از دیگران معرفی کنیم, این جماعت عبارتند از شهیدان, ایثارگران و فداکاران; یعنی کسانی که هستی خود را در خدمت آرمانهای ملت و آرزوهای بزرگ انسانهای زمان خود می گذارند و حاضر می شوند از جان و از همه ی زیباییهایی که انسان به برکت حیات خود از آن برخوردار است, بگذرند تا ملتشان, زمانشان و تاریخشان بتواند به خواسته ها و آرزوهای بزرگ خود دست پیدا کند و از رنجها و ضعفها و ذلتها و بدبختیها رها شود. عظمت شهدا چیزی نیست که فقط ما به عنوان یک جمع مسلمان و انقلابی در مقابل آن سر تعظیم فرود بیاوریم; هر انسان با انصاف و با بصیرتی باید در مقابل این عظمت احساس خضوع کند. شهید, آن کسی است که جان و هستی خود را در راه عالی ترین آرمانها و آرزوهای بزرگ مردم خود فدا کرده است. جانبازان و آزادگان و مفقودان و خانواده هایی که این عزیزان را پرورش داده اند, همه در همین صف پرافتخار قرار دارند. آن پدر و مادر یا همسر و فرزند و برادر و خواهری که فداکاری عزیز خود را با صبر و بزرگواری تحمل می کند, او هم از ارزش بسیار والایی برخوردار است.
ما نمی خواهیم با الفاظ و کلمات , حقیقت به این روشنی و درخشندگی را بیان کنیم; الفاظ و کلمات کوچکتر از آن هستند که بتوانند مقام والای شهیدان و ایثارگران را آن چنان که هست, بیان کنند. خدای متعال در آیات قرآن از فداکاران راهش آن چنان توصیفی می کند که ما حتی از درک حقیقت بیان الهی و عظمتی که تصویر می کند, عاجزیم. این اتفاق در زمان ما افتاد. ما نام شهید را در تاریخ و در کتابها می خواندیم; ما داستان شهیدان و خانواده های آنها را در آثار گذشتگان می دیدیم; اما زمان ما این توفیق را به مردم این دوره بخشید تا بتوانند این عظمتها را به چشم ببینند.
مردم ایران عزت خود را مدیون شهیدانند. اگر این کشور و این ملت, امروز در میان ملتهای مسلمان از عظمت بر خوردار است که هست و اگر مشعل پر فروغی که امروز در دست ملت و حکومت و نظام جمهوری اسلامی است و مد نگاه مسلمانان و افقهای مقابل چشم امت اسلامی را روشن کرده است که کرده است این به برکت خون شهیدان و فداکاری فداکاران و صبر خانواده های شهداست.
هیچ ملتی بدون فداکاری و مجاهدت نمی تواند از بندهای اسارت نجات پیدا کند. با تن پروری, با دل سپردن به جلوه های راحت و عیش زندگی و با گریختن از میدانهای خطر, هیچ ملتی به سربلندی دست پیدا نمی کند.
اگر شما به همه ی ملتهایی که امروز از امتیازی برخوردارند, نگاه کنید, خواهید دید که در برهه یی از تاریخ خودشان , فداکاریها و جانفشانیها و کارهای عظیم و صبرهای بزرگی کرده اند; و امروز بازماندگان و اعقاب آنها دارند نتایج و میوه های آن را می چینند.
ملت ایران در تاریخ اخیر خود صد سال و صدوپنجاه سال اخیر, قبل از پیروزی انقلاب اسلامی از یک طرف مورد ظلم و فشار و تعدی و دخالت و اعمال نفوذ قدرتهای سیاسی و اقتصادی دنیا بود; از یک طرف برای این که صدای این ملت در نیاید, برای این که مقاومت این ملت درهم بشکند, و برای این که دستی از آستین بیرون نیاورند, به وسیله ی عوامل فرهنگی مخرب همان قدرتمندان سیاسی و اقتصادی , روح خمودگی و میل به ابتذال و شهوترانی را در ملت ترویج می کردند; بدترین سرنوشت برای یک ملت همین است . از یک طرف قدرتهای بزرگ بیایند تمام سررشته های سیاست و اقتصاد و همه ی مراکز حیاتی و منابع ثروت ملی را در یک کشور در دست خودشان بگیرند; از طرف دیگر کاری کنند که آن ملت, جوانش سرگرم عیش و نوش و لذت و اعتیاد باشد; زنش یک طور, مردش یک طور; عده یی در فکر زندگی, عده یی در فکر شهوترانی, عده یی در غم نان و در تلاش معاش; و اصلا فرصت پیدا نکنند حق خودشان را مطالبه کنند; این وضعیتی است که در صد سال اخیر قبل از انقلاب بتدریج در ایران به وجود آمد و روز به روز گسترش پیدا کرد.
انقلاب اسلامی آمد و آن سررشته های نفوذ و دخالت و آن دامهایی را که مراکز حیاتی ملت ایران در پیچ و خم آنها اسیر شده بود, برید و گسست و دست بیگانه ها را قطع کرد; اما این کار را چگونه کرد؟ چه کسی می توانست با عظمت و قدرت و اراده و ایمان خود در مقابل دشمنانی که دهه های متوالی این مملکت را زیر فشار اقتصادی و فرهنگی و سیاسی خودشان گرفته بودند, بایستد و مقاومت کند و آنها را از کشور بیرون نماید; بعد هم در مقابل اخلالگری و توطئه و انواع و اقسام زمینه سازی آنها برای از پا انداختن مقاومت مردم قهرمانانه بایستد و توطئه ها را خنثی کند؟ این عظمت متعلق به چه کسی بود؟ من عرض می کنم, این عظمت متعلق به ملت ایران بود; آن هم به برکت ایمانش . این ملت, هم توانست با ایمان و اراده ی قاطع و نافذش دشمن را از خانه ی خود بیرون کند; هم بعد از آن که بنای شامخ و استوار جمهوری اسلامی یعنی بنای استقلال و آزادی و نظام اسلامی را بر سر پا کرد, توانست از آن دفاع کند. این دفاع و ایستادگی, آسان نبود.
برای این که یک ملت بتواند ایستادگی کند, مجاهدت لازم است; برای این که این مجاهدت بتواند جلوی دشمن را بگیرد, فداکاری لازم است. در میان فداکاران, آنهایی که از همه خالص تر و پاکبازتر و شجاع تر و سرافرازترe بودند , چه کسانی بودند؟ همین جوانانی که شما جمع حاضر, مجموعه یی از پاکترین آنها را از دامان و درون خانواده ی خودتان به جبهه ی دفاع از این ارزشهای والا فرستادید; یعنی شهیدان. جانبازان هم مثل شهیدانند. جانباز و آزاده هم تا همان جایی که شهید رفت, رفت;(( فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر)). در آن جایگاه نشان دادن ایستادگی و مقاومت ناشی از ایمان خالص و ناب, آن یکی به شهادت رسید; آن یکی جانباز شد; آن یکی اسیر شد; آن یکی هنوز مفقود است; اینها ایثارگران هستند.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اگر این جهادها و این ایستادگیها نبود; اگر این فداکاریهایی که فرزندان و پدران شما یعنی شهیدان عزیز از خود نشان دادند, نبود; دشمن با پنجه ی خونین تر و مشت آهنین تر بر می گشت و همان دستهایی که یک روز رضا خان و یک روز محمد رضا پهلوی را در این کشور بر سر کار آوردند تا به همه ی ثروتهای مادی و معنوی این ملت چوب حراج بزنند , هنوز در کار بودند. جنگ را آنها راه انداختند; پشتیبانی از عراق را همانها کردند; بمب شیمیایی را همانها دادند; موشکهای دوربرد را برای زدن شهرهای مختلف کشور همانها به عراق دادند; برای این که بتوانند مقاومت ملت ایران را درهم بشکنند, اما ایمان و بصیرت و بینایی ملت ایران و مجاهدت برجسته ترین فرزندان این کشور یعنی جوانان و جانبازان و آزادگان و ایثارگران شما نگذاشت. این که من همیشه تکرار می کنم که ملت ایران در تاریخ آینده ی خود همواره مدیون شهدا و خانواده ی شهداست, به خاطر این است.
پدران و مادران و همسران و فرزندان و بازماندگان و نزدیکان شهدا در صف پشت سر شهدا قرار دارند. آنها در خاکریز اولند, اینها پشت سر آنها در خاکریز بعدی قرار دارند. اگر پدر و مادرها بی تابی و بی صبری و اظهار پشیمانی می کردند; اگر همسران جوانی که شوهران فداکار و جوانمردشان به میدانهای نبرد رفته بودند, به بهانه ی داشتن فرزندان خرد, زبان شکوه باز می کردند, باب شهادت و مجاهدت بسته می شد. شما به گردن این انقلاب و این کشور و این ملت و تاریخ ما حق دارید.
آنچه که فریاد مخلصانه ی انسانهای دلسوز را در این زمان و در هر زمان دیگر بلند می کند, این است که کسانی بخواهند نتیجه ی آن همه زحمات را بر باد دهند; کسانی بخواهند همان دشمنی را که ملت ایران با دادن این همه شهید و با فدا کردن این همه جوان از سر منافع مادی و معنوی خود راند و بیرون کرد, دوباره بر گردانند. چرا امروز صهیونیستها و کمپانیهای غارتگر جهانی و سیاستهایی که این کمپانیها به وجود میآورند و هزاران وسیله ی تبلیغاتی در دنیا, علیه این ملت و این انقلاب و این نظام دارند توطئه می کنند؟ انگیزه ی آنها چیست؟ امروز ملت ایران راهی را در دنیا باز کرده است که همه ی قدرت قدرتمندان بین المللی و استکبار جهانی نمی تواند مانع از پیمودن آن راه توسط انسانها شود. امروز در همه ی مراکزی که قدرت ستمگر و ظالم و متجاوز امریکا بر منافع آنها چنگ انداخته در کشورهایی که من نمی خواهم اسم آنها را بیاورم; چه در آسیا, چه در آفریقا, چه در امریکای لاتین, چه در هر نقطه ی دنیا مراکزی که امریکاییها و غارتگران بین المللی که اداره کننده ی سیاست دولت امریکا هستند, در آن جا برای خودشان جای پا گذاشته اند و آن کشور را خانه ی خودشان می دانند, ملتهای همان کشورها امروز علیه امریکا شعار می دهند و کار را بر آنها دشوار کرده اند. این الگو در دنیا وجود نداشت; این الگو را ملت ایران و انقلاب ایران به مردم دنیا یاد داد. ملتهای مسلمان سرگشته و حیران بودند و رنج می بردند; اما نمی دانستند راه علاج چیست ; این راه علاج را ملت ایران به آنها یاد داد.
البته استکبار هم تجربه پیدا کرد. برای این که انقلاب اسلامی در دیگر کشورهای اسلامی تکرار نشود, دارند پیشگیریهایی می کنند; اما نمی توانند ادامه بدهند; چون راه باز شده است. البته تبلیغات جهانی در دست آنهاست; شبکه های رادیویی و تلویزیونی و روزنامه ها و مطبوعات فراوان در اختیار آنهاست; سعی می کنند این طور وانمود کنند که افکار عمومی دنیای اسلام پذیرنده ی این تفکر نیست; لیکن دروغ می گویند; ما داریم از نزدیک می بینیم که ملتها دلشان به عشق اسلام همان اسلامی که این انقلاب و این نظام را به وجود آورد می تپد.
ملت ایران در چشمها بزرگ و عزیز است. این که شما می بینید دولتمردان ما از اول انقلاب تا امروز به هر کدام از کشورهای اسلامی که می روند, مردم آن کشورها به طور غیر متعارف از آنها استقبال می کنند, به خاطر این است. در کجای دنیا معمول است که رئیس جمهوری وارد کشوری بشود, ملت آن کشور میزبان از او مثل یک قهرمان ملی خودشان استقبال کنند؟ این در هیچ جای دنیا اتفاق نمی افتد; اما برای مسوولان کشور ما بارها و بارها در نقاط مختلف چه در آفریقا, چه در آسیا اتفاق افتاده است. در کجای دنیا ممکن است مشاهده کنیم که در کشوری پرچم کشور دیگر به عنوان یک نماد مقدس شناخته شود و نام رهبران و بزرگان یک کشور دیگر مورد ستایش مردم قرار گیرد؟ هیچ جای دنیا چنین چیزی معمول نیست. شما امروز نگاه کنید; در لبنان و در بسیاری از کشورهای اسلامی دیگر, نام و یاد امام بزرگوارمان مثل یک خاطره ی شیرین و مثل چیزی که متعلق به خود آنهاست, در دلهای آنها قرار دارد. معنای اینها این است که انقلاب اسلامی شما مردم و اقدام بزرگی که ملت ایران کرد, به کوری چشم همه ی آنهایی که نمی توانستند ببینند به کوری چشم امریکا و صهیونیستها و سرمایه سالاران و کمپانیهای غارتگر جهانی و به کوری چشم آن سیاستمدارانی که حاضر نیستند نام ایران و اسلام را بشنوند برای امت اسلامی در هر نقطه ی دنیا الگو و سرمشق شده است.
امروز هر کس که در این کشور سعی کند شعارهای اسلامی و انقلابی را کمرنگ کند; هر کس که سعی کند راه پرافتخار ملت ایران در دوران انقلاب تا امروز را راه جهاد و مبارزه ی در راه خدا و راه امام را مورد ایراد و مناقشه قرار دهد; هرکس سعی کند خواسته های دشمنان و متجاوزان به ملت ایران را در قالب شعارهای گوناگون, دوباره به فضای فکری این کشور برگرداند, به این ملت خیانت کرده است; این به معنای پایمال کردن خون شهیدان و نادیده گرفتن رنج خانوادههای آنها و جانبازان و لحظه های پردرد اسیران جنگ تحمیلی است; این به معنای ارتجاع و بازگشت است; این نوآوری نیست.
البته ملت ایران ایستاده اند. یک روز ملت ایران با فرزندان شما با همین شهیدان والامقام توانست عظمت و ایستادگی خودش را ثابت کند. ملت ایران عقیم نیست; ملت ایران بالنده و پیشرونده است. امروز هم در میدان مجاهدت در راه آرمانهای اسلامی و در مقابله ی با دشمنی دشمنان این کشور, اگر لازم باشد, میلیونها جوان مومن و بااخلاص, با همه ی شور و حرارت ایمانی خودشان, مثل کوه ایستاده اند.
البته مسوولان کشور باید این ایمان مخلصانه را در مردم قدر بدانند. هر مسوولی که بیشتر به این ملت خدمت کند , به راه شهیدان بیشتر خدمت کرده است. هر مدیری که با سلامت و پاکدامنی و اخلاص و جد و جهد, در راه اصلاح امور مردم , سازندگی این کشور, برطرف کردن مشکلات و باز کردن گره های زندگی مردم تلاش کند, در راه شهدا تلاش کرده است. هر کس در این راه اخلال کند, در خلاف جهت راه شهیدان قدم برداشته است . مسوولان کشور, مسوولند. آن کسانی که بار مسوولیت را در این کشور بر دوش می کشند, باید بدانند که در مقابل یکایک خانواده های شهدا و کسانی که در راه خدا مجاهدت کرده اند, مسوولیت دارند.
در این کشور, انگیزه های آحاد این ملت و ایمان عمیقی که در دلهای یکایک این مردم وجود دارد, فضای این کشور را به گونه یی کرده است که همه ی مردم با بصیرت دینی و سیاسی به مسائل نگاه می کنند; و من توصیه می کنم که مردم این بصیرت را در خودشان حفظ و روزبه روز آن را بیشتر کنند. آنچه برای هر ملتی خطر است, این است که حوادث را نشناسد و بصیرت خود را از دست بدهد. بصیریت و بینایی برای خواص و عامه ی مردم, برای پیرو جوان, و برای عالم و جاهل, یک امر ضروری و لازم است. اگر بصیرت نبود, ممکن است کسی سواد و معلومات زیادی هم داشته باشد, اما در چاه بیفتد. نداشتن بصیرت, مثل چشم بسته راه رفتن است. بصیرت یکایک ملت ایران که در جای خود یک امر استثنایی است موجب شده که امروز دشمن برای مردم شناخته شده باشد. اگر کسانی بخواهند راهی را بروند که به تسلط دوباره ی دشمن بر این کشور منتهی می شود , ملت ایران آنها را در صف دشمنان خواهد شمرد; همه ی ما باید این را به یاد داشته باشیم.
یک توصیه هم به خانواده های عزیز شهیدان بکنم. ستایش و تعریف و تمجید شما برای هر کس مایه ی افتخار است.من هم افتخار می کنم که به خانواده ی شهیدان اظهار ارادت کنم; این در جای خود محفوظ; اما مسوولیت شما هم سنگین است. شما بیش از دیگران باید راه شهدا را پاس بدارید. فرزندان عزیز شهدای عالی قدر ما باید بدانند که پدران آنها در راه استقلال این کشور, در راه آزادگی این ملت, در راه حاکمیت اسلام و پیاده شدن آرمانهای اسلامی در این کشور به شهادت رسیدند; آنها هم باید همین راه را ادامه دهند. اگر آرمانها و آرزوهای بزرگ اسلام برای انسانیت جامه ی عمل بپوشد, در زندگی بشر هیچ نقطه ی رنج و تاریک یی وجود نخواهد داشت.
از خداوند متعال می خواهیم که روزبه روز مقام عالی شهیدان را متعالی تر کند و به شما خانواده های مکرم شهیدان و بازماندگان آن عزیزان, توفیق پیروی از آن راه را عنایت کند و همه ی آحاد ملت ایران و بخصوص مسوولان را بیش از پیش قدرشناس خانواده های معظم شهیدان قرار دهد.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
