یکی از مسایلی که به کرات شاهد آن هستیم، موضوع خودپنداره ضعیف نوجوانان است.
والدین زیادی هستند که از فرزندان خود گله می‌کنند و می‌گویند باوجود در نظر گرفتن نیاز آنها، نوجوان‌شان هرگز راضی به نظر نمی‌رسد و به همه می‌گوید که والدین‌ام مرا درک نمی‌کنند. مشکل اصلی از آنجا نشأت می‌گیرد که اغلب این نوجوانان احساس خوبی نسبت به تحولات بدنی خویش ندارند. بسیاری از آنها دوست دارند برخی از جنبه‌های بدن خود را مانند قد، وزن و قیافه تغییر بدهند. فشار همسالان و تبلیغات مختلف رسانه‌ها نوجوانان را تشویق میکند که تصویر بدنی قالبی را که در جامعه‌شان رایج است، برگزینند. شاید هم هیچ جذابیتی در این تصویر بدنی وجود نداشته باشد اما آنها تحت تاثیر گروه همسالان قرار دارند؛ به تایید آنها نیاز دارند؛ بدون در نظر گرفتن شرایط منطقی و حتی عرف موجود در خانواده یا جامعه تمایل پیدا می‌کنند در قالبی که ویژگی‌های پسر یا دختر خوب و زیبا و خوش‌تیپ را بیان میکند، قرار گیرند. از این‌رو با تصویر بدنی خود مشکل دارند و اغلب با عدم رضایت از بدن‌شان، نگرانی در مورد وزن‌‌شان یا فرم بینی و حالت چشم‌ها و... از والدین خود می‌خواهند با جراحی زیبایی یا تهیه فلان وسیله گران تبلیغ شده موافقت کنند که این تغییرات را در خود بدهند. این تصمیم آنها اغلب احساسی و دور از منطق است اما برای شکل‌گیری صحیح شخصیت آنها و تقویت خودپنداره ضعیف‌شان (پایه و اساس اعتماد به نفس) والدین باید در برخورد با آنها نکاتی را بدانند. اینکه فقط بگویید من تایید نمی‌کنم که تو با این قیافه و تیپ از خانه بیرون بروی و یا جراحی برای دختر 15، 16 ساله مناسب نیست، کافی نیست و باعث می‌شود آنها حس کنند همدلی لازم را از شما دریافت نمی‌کنند و باید جذب گروه‌های ناکارآمد شوند.
خب، چه باید کرد؟
در وهله اول باید بدانید سر و کله زدن با نوجوانی که کنترل مناسبی از کودکی روی او نداشته‌اید سخت‌تر از نوجوانی است که با قوانین و قاعده اصولی تربیت شده است. نکته مهم دیگر اینکه، باید حوصله کافی به خرج دهید و وارد جنگ قدرت نشوید. به‌جای مقابله کردن، باید با آنها صحبت کنید. اگر همدلی نکنید، موفق نمی‌شوید رابطه‌تان را حفظ کنید. مقصودم این نیست که تاییدشان کنید بلکه کافی است بگویید نگرانی او را درک می‌کنید. سپس با یادآوری جنبه‌های مثبت وجودی او (نکات ظاهری، مهارت‌ها و...) حس مثبت بودن‌اش را تقویت کنید. هرگز او را با دیگران مقایسه نکنید و هیچ‌گاه دوستان‌اش را زیر سوال نبرید چون احتمالا نسبت به آنها حساسیت خاصی دارد. سعی کنید اگر خودتان نمی‌توانید کمک سازنده‌ای بکنید (مثلا در حس چاقی، برایش اصول صحیح غذا خوردن یا برنامه ورزشی در نظر بگیرید و یا پسرهایی که برای عضلانی شدن دارو مصرف می‌کنند را با عوارض داروها آشنا کنیدو...) از کسی که روی او نفوذ دارد، کمک بخواهید و یا بگویید بیا با هم پیش مشاور برویم تا بتواند مساله تو را حل کند.
منبع:http://www.salamat.com