به گزارش ایسنا، قرار بود طرح جامع توسعه میدان گازی فرزاد B تا پایان سال 1387 امضا شود، اما این اتفاق محقق نشد تا اینکه در مرداد ماه سال 1388، منابع خبری از تصمیم ایران برای مذاکره با هند درباره میدان گازی فرزاد B خبر دادند.
اما از سال 1388 که خبر حضور هندی ها در فرزادB قطعی شد، تا سال 1390 همچنان توسعه این میدان گازی، منتظر نهایی شدن مذاکرات شرکت ملی نفت ایران با یک کنسرسیوم هندی بود. مذاکره ای که حتی دو سال بعد از آن هم نهایی نشد و در اردیبهشت 1392، مدیرعامل وقت شرکت نفت فلات قاره در مورد توسعه میدان فرزاد B توضیح داد که "با توجه به اینکه سرمایه‌گذاری در این میدان بسیار بالا است ریسک بالایی را به همراه دارد، اما در حال حاضر در حال مذاکره با مسوولان انرژی هند هستیم.
مذاکراتی که از سالی به سال دیگ موکول می شد بدون اینکه نتیجه ای در پی داشته باشد. در نهایت 21 فروردین 1395 بود که وزیر نفت و گاز هند گفت مذاکرات در مورد فرزاد B پیش از تحریم‌ها صورت گرفته و بنابراین خارج از مناقصه به شرکت هندی داده می‌شود.
به گفته "پرادان" اگرچه هنوز توافقی برای قیمت‌گذاری گاز میدان فرزاد B صورت نگرفته اما این پروژه حتما به یک شرکت هندی می‌رسد.
بلاتکلیفی درمورد این میدان همچنان ادامه داشت تا اینکه علی اکبر شعبان پور، مدیر عامل شرکت نفت و گاز پارس در اواسط تیرماه با اشاره به اینکه تصمیم نهایی در مورد میدان فرزاد B را شرکت ملی نفت می‌گیرد، گفت شرکت هندی پیمانکار تنها تا سپتامبر فرصت ارائه‌ی مدل‌های تجاری خود را در مورد این میدان دارد و هندی‌ها باید مدل مالی خود را در این زمینه ارائه دهند.
وی با رد هرگونه اختلاف مالی در زمینه‌ی توسعه این میدان خاطر نشان کرده بود طبق قرارداد قبلی که با هندی‌ها در مورد فرزاد B داشتیم مدل مالی متفاوت بود و در آن زمان با شرایطی که قیمت نفت بالا بود، تجاری بودن این پروژه مورد بررسی قرار گرفته بود.
مدیر عامل شرکت نفت و گاز پارس ادامه داده بود اما با پایین آمدن قیمت نفت باید بار دیگر مساله‌ی تجاری بودن توسعه این میدان از سوی هندی‌ها بررسی شده و مدل مالی آن ارائه شود تا در نهایت مساله تجاری بودن انجام پروژه به تایید وزارت نفت برسد.
همچنین شعبانپور اعلام کرده بود هند تا سپتامبر سال جاری یعنی اواخر شهریورماه و اوایل مهرماه فرصت دارد مدل مالی خود را به وزارت نفت ارائه دهد و در غیر این صورت تصمیم‌گیری در مورد ادامه یافتن این قرارداد بسته به نظر وزارت نفت خواهد بود.
زمان هندی ها در حالی قرار بود در اوایل مهرماه به پایان برسد که علی کاردر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، در اواسط آذر ماه اعلام کرد برای توسعه میدان فرزاد B با هند به مدل فنی نسبتا نزدیک شدیم و اکنون بحث مالی و اقتصادی مطرح است. تنها دو هفته بعد از اظهارات وی، مشکین فام، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس گفت قرارداد توسعه میدان فرزاد B به زودی امضاء می‌شود.
قراردادی که هرگز نهایی نشد تا اینکه وزیر نفت، حدود 10 روز پیش اعلام کرد پیشنهاد هندی‌ها مورد قبول نبوده و نامه‌ای نوشته شده که آنها باید بیایند و آن را تصحیح کنند. در موازات این یک راه دیگری را دنبال می‌کنیم که روش دیگری بوده و بعدا اعلام می‌شود اما هندی‌ها وقت زیادی ندارند.
طرح روش جدید برای توسعه میدان فرزاد B
همچنین کاردر اول هفته جاری وی در مورد وضعیت میدان مشترک فرزاد B، توضیح داد در این زمینه با هندی‌ها در حال مذاکره هستیم. مدل فنی نهایی شده اما مدل مالی آن هنوز نهایی نشده است. از آنجایی که این میدان گوگرد دارد توسعه آن گران تمام می‌شود اما چون یک میدان مشترک است می‌خواهیم حتما آن را توسعه بدهیم.
به گفته وی همزمان یک مدل جدید برای توسعه این میدان به عنوان مدل EPCF طراحی شده و پکیج‌های کوچک‌تر برای توسعه این میدان به بازار ارائه می‌شود تا سرمایه‌گذاران با سرمایه‌گذاری کمتر این میدان را توسعه دهند.
کاردر درمورد اینکه آیا شرکت های ایرانی برای توسعه این میدان اظهار تمایل کرده اند یا خیر نیز توضیح داد شرکت های ایرانی اظهار تمایل کرده اند اما گفته اند این میدان را در قالب قرارداد EPC توسعه دهند اما شرکت ملی نفت مخافت کرده و اعلام کرده قرارداد یا باید به صورت بیع باشد یا در قالب قراردادهای جدید نفتی.
به گفته وی امکان دارد میدان فرزادB به شرکت ایرانی داده شود اما مشخص نیست به عمل برسد یا خیر. به طور کلی راه های موازی برای توسعه این میدان آغاز شده که چنانچه همکاری با هند به نتیجه نذگفت می تواینم بدیم اما اینکه به عمل برسد یا خیر. راه های موازی را آغاز کریدم و منتظر نشتسیم که دستمان خالی نباشد.
بر اساس این گزارش، حجم گاز درجای میدان گازی فرزاد B ، بیش از 21 تریلیون فوت مکعب برآورد شده که 12.5 تریلیون آن قابل استحصال است و طبق برنامه قرار است با توسعه میدان در فاز نخست از این میدان روزانه 1.1 میلیارد فوت مکعب گاز تولید شود.
