«گشت ۲» عقب‌تر از «گشت ارشاد»

به گزارش مشرق، در سالی که جشنواره فیلم فجر کمترین اقبال را نسبت به فیلم‌های کمدی و طنز داشت، گشت 2 به تنهایی 50 درصد از سهم سینمای کمدی را به خود اختصاص داد و مابقی را به فیلم «خوب، بد، جلف» پیمان قاسم‌خانی واگذار کرد.

 

تلخ و غم‌انگیز بودن آثار راه یافته به سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، باعث شد تا بیش از اینکه نقاط ضعف این دو فیلم ژانر کمدی به چشم بیاید، حضار در جشنواره به خاطر وجود فیلم‌هایی که بشود بدون اشک و آه به آنها نگاه کرد، خوشحال شوند.

سعید سهیلی روی موفقیت گشت ارشاد حساب ویژه‌ای باز کرده بود؛ فیلمی که خوب شروع کرد، اما با مشکلاتی روبه‌رو شد و با بد فرجامی از اکران کنار رفت. امسال این کارگردان که می‌توان وی را از موفق‌ترین فیلمسازان سینمای بدنه نامید با «گشت 2» به جشنواره آمده بود؛ فیلمی که مشخص است سهیلی از همان ابتدای نگارش فیلمنامه به فروش گیشه‌ای آن فکر کرده و داستان را براساس وقایع و مسائل روز و البته با چاشنی طنز کلامی و طنز موفقیت پیش برده است.

 

 

«گشت2» ادامه داستان گشت ارشاد است و فیلم از ندامتگاه یعنی جایی که گشت ارشاد به پایان رسید، آغاز می‌شود، اما دو فیلم تفاوت‌هایی با هم دارند که مهم‌ترین آنها دغدغه‌مندتر و منسجم‌تر بودن «گشت ارشاد» نسبت «گشت2» است.

 

سعید سهیلی باز هم نشان داد نسبت به شرایط جامعه بی‌تفاوت نیست و از دزدی‌های کلان و اختلاس‌ها گرفته تا خشک شدن دریاچه ارومیه را مدنظر داشته است.

 سهیلی در ساخت «گشت 2» به فیلمی با پتانسیل فروش خوب در سینما فکر کرده ولی برای رسیدن به هدف مدنظرش توجه چندانی به راهی که انتخاب کرده، نداشته است. در فیلمنامه حتی رکیک‌ترین فحش‌ها با دستکاری اندکی به عنوان چاشنی بامزگی دیالوگ‌ها استفاده شده که در ساخته‌های قبلی سهیلی نیز به چشم می‌خورد، اما این بار حجم این استفاده‌ها بیشتر شده است؛ موضوعی که قطعاً در زمان اکران و برای خانواده‌هایی که به تماشای فیلم نشسته‌اند، خوشایند نخواهد بود.

 

«گشت2» در بخش‌هایی بیننده را سردرگم می‌کند و این سردرگمی به خاطر زوائدی است که بود و نبودشان تأثیری بر کلیت داستان ندارد و حتی نمی‌تواند از آن به عنوان خرده داستان نام برد، مانند صحنه مبارزه در قفس که نه تنها با منطق فیلم همخوانی ندارد، بلکه تأثیری نیز در پیشرفت فیلم ندارد. «گشت 2» چیزی فراتر از آنچه از سعید سهیلی در سینما دیده شده نیست و برای فیلمسازش اگر پسرفت نباشد، پیشرفت نیز نخواهد بود.