25 / 9 / 1380
خطبه اول
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین والصلاه و السلام علی سیدنا و نبینا ابی القاسم المصطفی محمد و علی اله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداه المهدیین المعصومین المکرمین سیما بقیه الله فی الارضین و صل علی ائمه المسلمین و حماه المستضعفین و هداه المومنین. قال الله الحکیم فی کتابه: ((واستعینوا بالصبر والصلاه و انها لکبیره الا علی الخاشعین)).
عید سعید فطر را به همه ی ملت عزیز ایران, به شما نمازگزاران مکرم و معزز, و به همه ی ملتهای مسلمان و امت بزرگ اسلامی در سراسر جهان تبریک عرض می کنم; اگرچه جنایات صهیونیستها در فلسطین, برای مسلمانها عیدی باقی نگذاشته است.
عید فطر, روز پاداش گرفتن و رویت رحمت الهی بعد از ماه رمضان است. بحمدالله ماه رمضان را - که ماه صبر و صلات بود - با عافیت گذراندید و خدای متعال, با دعا و ذکر و مناجات, شما را به ادای فریضه ی روزه و توسل و خشوع در مقابل حضرت حق موفق کرد.
امروز, روزی است که ان شاالله خدای متعال پاداش شما را عنایت خواهد کرد. شاید یکی از بزرگترین پاداشهای الهی این باشد که خدا همه ی ما را موفق کند تا بتوانیم وسیله ی رحمت الهی را تا ماه رمضان آینده برای خودمان باقی بداریم. رحمت الهی در ماه رمضان, ناشی از حسناتی است که شما در این ماه مبارک توفیق آن را پیدا می کنید. در ماه رمضان, توجه به خدا و احسان به مستمندان و صله ی رحم و توجه به ضعفا و پاکدامنی و پارسایی هست; آشتی با کسانی که از آنها دوری گزیده اید, هست; انصاف با کسانی که با آنها دشمنی داشته اید, هست; ماه رقت و توجه و توسل است; دلها نرم و جانها با نور فضل و رحمت الهی نورانی می شود و انسان نسبت به انجام این حسنات توفیق پیدا می کند; این را تا سال آینده ادامه دهید; درس ماه رمضان را برای دوره ی سال فرا بگیریم; این می شود یکی از بزرگترین پاداشهای خداوند, که توفیق این چنینی را به ما بدهد. رضا و رحمت و قبول و عفو و عافیت را از خدای متعال طلب کنیم; این در حقیقت عید واقعی خواهد شد.
آنچه که من به مردم عزیزمان در این خطبه عرض می کنم, این است که بزرگترین درس ماه رمضان, خودسازی است; و اولین و مهمترین قدم خودسازی این است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادی نگاه کند; عیوب خود را با روشنی و دقت ببیند و سعی در برطرف کردن آنها داشته باشد; این از عهده ی خود ما برمی آید و این تکلیفی بر دوش ماست.
به مردم عرض می کنم: به هم رحم کنید تا خدای متعال به شما رحم کند. کسانی که دستشان باز است, دست تعدی به سمت منافع و مصالح دیگران دراز نکنند. کسانی که زرنگی و هوش و امکانات و قدرت و مسوولیت و تواناییهای گوناگون فردی و اجتماعی دارند, از این تواناییها در راه تعدی به دیگران استفاده نکنند. خود را بنده ی خدا بدانیم; در مقابل بقیه ی بندگان خدا, خود را موظف به همراهی, احسان, نیکی و رعایت انصاف بدانیم; آنگاه باران رحمت و فضل خدا بر سر ما خواهد بارید; ما را شستشو خواهد داد و برکات خود را بر ما نازل خواهد کرد. البته این وظیفه ی همه است; ولی کسانی که در جامعه تمکن و قدرت و مقام و ثروت و نفوذ کلمه یی در میان مردم دارند, بیش از دیگران در مقابل این بار سنگین - بار خودسازی و محدود کردن قوای خود از تجاوز به دیگران - مسئولند.
یکی از بزرگترین وظایف انسان این است که در هر جا قرار دارد, حد قانونی خود را بشناسد و از آن تجاوز نکند.
تجاوز از حد, عبارت است از همان مفهوم زشت و ننگین استبداد و استکبار. بزرگترین خطر برای انسان این است که دچار استبداد و استکبار شود; همه هم می توانند به این آفت مبتلا شوند; باید مواظب خودشان باشند. البته کسانی که تمکن اجتماعی آنها بیشتر است, بیشتر در معرض این آفت قرار دارند. کسی که روح استکبار دارد, اگر قدرت و پول بیشتر و مقام بالاتر داشته باشد, خطرش برای خود و برای مردم بیشتر است; لذا باید بیشتر مواظب خود باشد. کسانی که در جامعه دچار فساد می شوند - فساد مالی, فساد اخلاقی, فساد سیاسی - هم خودشان را تباه می کنند, هم به مردم ضرر می زنند; که عامل اصلی آن همین است که انسان در مقابل حدود قانون و شرع, احساس تنگی جا کند; بخواهد هر مانعی را از سر راه خود بردارد. وقتی انسان خدای نکرده به این حالت دچار شد, دیگر هیچ حدی را نمی شناسد; در مقابل هر چیزی که مانع دستیابی او به منافعش بشود, سر ستیزه گری و جبهه ی مخالفت و دشمنی به خود می گیرد; این گونه است که خطر در جامعه به وجود می آید.
این که من هشدار دادم و از مسوولان درخواست کردم که با فساد مالی مبارزه کنند, به خاطر همین است. کسی که دچار فساد مالی می شود, مشکل او فقط این نیست که مال مردم را می خورد و بالا می کشد; مشکل این است که یک جرثومه ی فساد, هر چیزی که در مقابل او بایستد, می خواهد با آن مبارزه کند و از همه ی نیروی خود برای برداشتن این مانع بهره بگیرد; حالا این مانع اگر شرع باشد, با شرع می جنگد; اگر قانون اساسی باشد, با قانون اساسی می جنگد; اگر قوانین عادی باشد, با قوانین عادی می جنگد.
بحمدالله قوه ی قضاییه و بخشی از قوه ی مجریه به دنبال درخواست ما, به طور جدی وارد میدان شده اند; همه باید به اینها کمک کنند; هیچ کس نباید از فاسد و فساد دفاع کند. هرکس این حرکت قانونی و منطقی ضد فساد را تضعیف کند, از فساد حمایت و به آن کمک کرده است; دچار نوعی استبداد و استکبار شده است; یعنی سرکشی در مقابل قانون.
البته من, هم به قوه ی قضاییه و هم به قوه ی مجریه توصیه می کنم که در عمل مراقب باشند, حدود را رعایت کنند; مبادا به کسی ظلم شود; مبادا آبروی کسی بدون این که استحقاق مجازات را داشته باشد, خدشه دار شود; مطبوعات هم باید مراقب این معنا باشند. به هرحال, این حرکت, یک حرکت صحیح و اصولی است و باید دنبال شود.
پروردگارا ! تو را به این روز شریف و به اولیایت و به پیامبر بزرگوارت, به خاندان پیغمبر و ائمه ی هدی و به همه ی نیکان و صالحان و به خون شهدای اسلام از آغاز تا امروز, سوگند می دهیم ما را در راه خودت ثابت قدم بدار; کسانی را که برای تو و در راه تو تلاش و مجاهدت می کنند, موفق و موید بگردان.
بسم الله الرحمن الرحیم
قل هو الله احد.
الله الصمد.
لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد.
خطبه دوم
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین نحمده و نستعینه و نستغفره و نومن به و نتوکل علیه و نصلی و نسلم علی حبیبه و نجیبه سید الانبیا و المرسلین ابی القاسم المصطفی محمد و علی اله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداه المعصومین سیما علی امیرالمومنین و الصدیقه الطاهره سیده نساالعالمین و و الحسن و الحسین سیدی شباب اهل الجنه و علی بن الحسین سید العابدین و محمدبن علی باقر علم النبیین و جعفربن محمد الصادق و موسی بن جعفر الکاظم و علی بن موسی الرضا و محمدبن علی الجواد و علی بن محمد الهادی و الحسن بن علی الزکی العسکری و الحجه بن الحسن القائم المهدی صلوات الله علیهم اجمعین. اوصیکم عبادالله بتقوی الله .
همه ی برادران و خواهران عزیز را به رعایت تقوای الهی توصیه می کنم و امیدوارم در این روز شریف, پروردگار عالم با لطف خود گرفتاریهای دنیای اسلام را برطرف کند.
در این خطبه به جهان اسلام نگاه می کنیم. امروز گرفتاریهای بزرگی در جهان اسلام وجود دارد. همه ی مسلمانهای دنیا مسوولند; دولتها, علما, روشنفکران, دانشگاهیان و هنرمندان در سرتاسر دنیای اسلام, و همه ی کسانی که از نفوذ کلمه برخوردارند, مسوول ترند. امروز بعضی از دولتهای بزرگ, به عنوان شرور بین المللی, از حدود خود تجاوز کرده اند; برای پیشبرد سیاستهای خود, از ا عمال هرگونه زوری دریغ نمی کنند; علیه ملتهایی که می خواهند آزاد زندگی کنند و دست چپاولگران را از سفره ی گسترده ی منافع ملی خود قطع کنند, فشار نظامی و سیاسی و تبلیغاتی وارد می کنند.
امروز فاجعه ی فلسطین در اوج زشتی و تکان دهندگی است. امروز مردم مظلوم فلسطین بدون این که هیچ جرمی داشته باشند, جز این که می خواهند در خانه و در میهن خود آزادانه زندگی کنند و تحقیر نشوند, تروریست خوانده می شوند! این یکی از ظلمهای بزرگ تاریخی است. ملت فلسطین در خانه ی خود, غاصبان را مشاهده می کند; زندگی او به تاراج رفته است; خانه ی او از او گرفته شده است; منابع ثروتش در اختیار دشمنان اوست; علاوه ی بر اینها, در خانه و شهر و دیار خود او, او را تحقیر می کنند.
اگر جوان مسلمان در فلسطین بخواهد به نماز جمعه برود, سر تا پای او را مورد بازرسی قرار می دهند; او را تحقیر می کنند; به او اهانت می کنند و نمی گذارند به نماز جمعه برود. اگر در خیابان اندک سو ظنی به جوان و مرد و زن مسلمان پیدا کنند, آنها را در خانه شان مورد تحقیر و اهانت قرار می دهند. اگر حرفی بزنند و یا از گوشه یی شعله ی خشم آنها بلند شود, بدون هیچ مانع و رادعی وسایل جنگی را به داخل کوچه و خیابان می کشانند و خانه ی آنها را با تانک ویران می کنند. این ملت مظلوم اگر از خود دفاع کند, اگر داد بکشد, اگر دنیای اسلام را به کمک بخواهد, تروریست است؟! رژیم صهیونیست, اعمال تروریستی را با زشتی و وقاحت هرچه بیشتر, روزبه روز شدیدتر انجام می دهد; اما چشمان خود را روی اعمال او می بندند; ولی این ملت مظلوم را تروریست معرفی می کنند! این بزرگترین ظلمی است که دارد صورت می گیرد; دنیای اسلام باید به خود بیاید و احساس وظیفه کند.
من از ملت عزیزمان به خاطر حضور قدرتمندانه و پرشورشان در روز قدس, با همه ی دل تشکر می کنم. ملتهای دنیا تا آن جایی که می توانند و تا آن جایی که به آنها اجازه داده می شود, اظهار نفرت می کنند; اما این باید در تصمیم دولتها, به عمل تبدیل شود; دولتهای مسلمان باید احساس کنند که در مقابل این قضیه مسوولیت دارند.
افکار عمومی دنیای اسلام هم بداند: امریکا و دولتهای مستکبر نمی توانند از موضع دلسوز و خیرخواه و میانجی وارد قضایای کشورهای ما بشوند; موضع آنها, موضع دشمنی و حمایت از ظالم و متجاوز است. وظیفه ی ما تمام نمی شود; این وظیفه, وظیفه یی ماندنی و به عهده ی همه است. باید ملت مسلمان فلسطین را تجهیز کنند, به او کمک کنند و به او دلگرمی بدهند تا بتواند جهاد شجاعانه ی خود را دنبال کند.
البته به شما بگویم: امروز ملت فلسطین با مقاومت و ایستادگی و شجاعت و خستگی ناپذیری خود ثابت کرده است که خون در مقابل شمشیر می تواند بایستد و ان شاالله ثابت خواهد کرد که خون بر شمشیر پیروز است.
ما نگران مساله ی افغانستان هم هستیم. شرایط ملت همسایه و مسلمان و هم فرهنگ ما, شرایط خطرناکی است. وضعی که الان وجود دارد - که مورد استقبال ما هم قرار گرفته است - می تواند با دخالت قدرتهای بزرگ و نفوذ دستهای خارجی در افغانستان به هم بخورد. این آرامشی که علی العجاله بعد از گذشت سالهای متمادی به وجود آمده است, اگر دولتها بخواهند دخالت کنند و منافع خودشان - نه مصالح مردم افغان - را در میان کشور افغانستان دنبال کنند, این آرامش و نتیجه ی مجاهدت مردم افغان و آن همه رنجها و مرارتها از بین خواهد رفت. تشکیل دولت افغانستان باید از نفوذ بین المللی دور باشد.
کسانی باید زمام کار افغانستان را در دست داشته باشند که از خود مردم و آشنای با رنجهای مردم افغانستان باشند. چهار نفر آدم را از آن طرف بردارند بیاورند; آدمهایی که افغانستان را درست نمی شناسند; دهها سال است که افغانستان را ندیده اند; سالهای سختی که مردم افغانستان گذرانده اند, اینها زندگی خود را در کشورهای اروپایی و غیره گذرانده اند; اینها چه می فهمند درد مردم افغانستان چیست! کسانی باید زمام کار را برعهده داشته باشند که دردشناس باشند; برای مردم افغانستان دلسوزی کرده باشند; رنجهای مردم را با پوست و گوشت و استخوان خود لمس کرده باشند. افغانستان در بیست وپنج سال اخیر هرچه کشیده, از نفوذ خارجیها بوده است. اگر خود این ملت بر کار خود مسلط باشد, این رنجها ان شاالله تمام خواهد شد. از خدای متعال می خواهیم سعادت و نیکروزی را نصیب مردم مسلمان افغانستان کند.
پروردگارا ! به محمد و آل محمد, ملت افغانستان, ملت فلسطین و همه ی ملتهای مسلمان را مشمول رحمت و فضل خود قرار بده; آنها را پیروز کن و دست دشمنان و بدخواهان آنها را از آنها کوتاه کن.
بسم الله الرحمن الرحیم
والعصر.
ان الانسان لفی خسر.
الا الذین امنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
