بمناسبت سوم شعبان، ولادت با سعادت امام حسین علیه السلام

چو تابان مهر شد بیدار از خوابی پر از افسون

جهان را ساخت از انوار طلایی رنگ خود مفتون

فروغش کرد روشن درّه و دریا و هامون را

دل گیتی ز صهبای نشاط انگیز و وجد شد مشحون

در این صبح نشاط انگیز و وجدآمیز و مستی زا

سزد کز لعبتی شیدا ستانی ساغری گلگون

اگر آسان دهی از کف سرور و وجد امروزی

یقین دارم که گردی سخت اندر زندگی مغبون

دل از غصه برون آور چو خورشید از ظلام شب

شراب زندگی سر کش، بنه لب بر لبی میگون

بلی امروز میلاد شهنشاهیست والافر

شهی کو بر قدومش سر نهد بحر و بر و گردون

ز میلاد حسین، اکنون دل عالم جوان بینم

جوان بینم جهان را دل ز میلاد حسین اکنون

حسین بن علی، این مفخر دنیا و مافیها

بود در عالم ایجاد، بر سان دُری مکنون

شهی کز هیبت نامش بلرزد کافران را دل

شهی کز تیغ برّانش مؤیّد می شود قانون

به میلاد تو ای رهبر، جهان حق بود خرّم

زهی بر جشن میلادت که دنیایش بود مرهون

مه شعبان ز دیگر ماه ها باشد گرامی تر

سزد کز کبر، سر ساید به اوج چرخ میناگون

الا ای شاه شاهان جهان! در وصف تو ناید

هزاران نثر شورانگیز و صدها قطعه موزون

خدا را ای گرامی زاده خیرالنساء! باری

به «شیوا» کن عنایت تا که با عزّت شود مقرون