سخن ماه ؛ عملیات بازگرداندن امید! و نا امیدیها!

افشای خلافکاریها، اعمال شنیع و فجایعی که نظامیان غربی پاسدار صلح سازمان ملل در آفریقا به بار آورده اند، چهره این سازمان را خدشه دار ساخته و اعتبار آن را کاملا از بین برده است . این فجایع توسط سربازان ایتالیایی، کانادایی و بلژیکی در سال 1993م در سومالی طی عملیات به اصطلاح «بازگرداندن امید» صورت گرفته است .

پیش از تفسیر و تحلیل پیرامون این حادثه، خوب است چند گزارش مطبوعاتی را در این زمینه از نظر بگذرانیم:

× یکی از نظامیان ایتالیایی متهم به شرکت در عمل غیر انسانی هتک حرمت یک زن سومالیایی شناسایی شد .

به گزارش خبرگزاری ایتالیایی «انسا» به نقل از منابع نظامی در «تیرانا» ، «آنتونیوملیجنی » ، افسری که اکنون جزء نیروهای حمایتی چند ملیتی در آلبانی است، در عکسی که از وی و تعداد دیگری از سربازان ایتالیایی در حال انجام این عمل شنیع در مطبوعات ایتالیا به چاپ رسیده، شناسایی شده است .

در پی انتشار عکسی از سربازان ایتالیایی در حال شکنجه و تجاوز جمعی به یک مرد و یک زن سومالیایی در موگادیشو، به هنگام ماموریت صلح سازمان ملل متحد موسوم به «بازگرداندن امید» (!) یک کمیسیون تحقیقاتی اداری و قضایی آغاز شده است .

× «والریوارکول » ، چترباز نیز که عکس او در حال گذاشتن الکترود بر روی بدن یک سومالیایی بیهوش انتشار یافته است، به مدت 3 ساعت در لیوورن (شمال ایتالیا) بازجویی شد .

× «کورت کولوس » ، و «کلودبار» متعلق به گردان سوم چتربازان «تیلن » (شمال بلژیک) سعی کرده بودند یک نوجوان سومالیایی را در اردویی در نزدیکی «کیسمایو» (جنوب سومالی) بر روی آتش «کباب » کنند . این دو نفر که اقداماتشان از طریق یک عکس و شهادت یکی از همرزمان سابق آنها در روزنامه «لاتسته نیوز» فاش شده است، در جلسه محاکمه خود در 24 ژوئن گذشته به این مساله اعتراف کردند اما توضیح دادند که فقط قصد یک «بازی کوچک » (!) را داشتند . شورای جنگ ارتش بلژیک، با اعتقاد بر این که نوجوان مزبور هنوز زنده است، دو متهم را تبرئه کرد! .

× «درک ناسل » ، افسر جزء، متهم است که یک کودک سومالیایی را وادار کرده است به زور، ته مانده غذائی را که بر روی آن یک بطری آب شور خالی شده بود، تا ته بخورد . او در دفتر خاطرات خود که سرشار از عبارات نژادپرستانه است، هم چنین ماجرای یک تجاوز جمعی به دختر سومالیایی 16 ساله ای را نیز تعریف می کند . در این حال افسر دیگری در عکس دیده می شود که درحال ادرار کردن بر روی جسد یک سومالیایی است که به دست او کشته شده است . اقدامات فجیع دیگری در مورد این گردان افشا شده که مهمترین آنها مرگ یک کودک سومالیایی است که با ادعای دزدیدن غذا، به مدت دو روز در یک کانتینر در زیر آفتاب سوزان زندانی شده است .

× در سال 1995م نیز گروهی از نظامیان کانادایی به خاطر بدرفتاری، شکنجه و قتل مردم سومالی به اصطلاح تحت محاکمه قرار گرفتند .

× شورای ملی نجات سومالی طی قطعنامه ای خواستار پرداخت غرامت به قربانیان اقدامات وحشیانه نیروهای سازمان ملل متحد، از جامعه بین الملل شد . بیست و شش حزب تشکیل دهنده این شورا از «کوفی عنان » ، دبیر کل سازمان ملل متحد خواستند تا گروهی را تحت نظارت شورای امنیت به منظور تحقیقات در مورد خشونتهای نیروهای سازمان ملل که به سومالی اعزام شده بودند، سوء استفاده آنها از قدرتشان و مشخص کردن عمق و میزان این سوء استفاده، به این کشور اعزام دارد .

××× البته تشکیل کمیسیونهای تحقیقات اداری و قضایی جهت رسیدگی به این جنایات و بعضی از محاکمات (هرچند صوری و بی خاصیت) و محکومیت این اعمال زشت و شنیع در مطبوعات و محافل انسانی در جهان، در جای خود بسیار بجا و ارزنده است و نشان می دهد که هنوز ارزشهای انسانی در دنیا نمرده است و هنوز وجدانهای زنده ای در جهان هستند که در برابر اعمال ضد انسانی، حساسیت و عکس العمل نشان می دهند . اما باید دید اشکال اصلی کار و سرچشمه عیبها در کجا است؟ چنان که در سرمقاله شماره 11 سال 36 همین مجله زیر عنوان: «کلاه آبی های سازمان ملل، عامل ترویج فحشاء» نوشتیم، کلاه آبی های سازمان ملل، یا از نیروهای غربی هستند و یا از کشورهایی اعزام می شوند که عملا اخلاق و فرهنگ غربی بر آنها حاکم است . در فرهنگ و اخلاق غربی، ابتذال و فساد اخلاقی رایج است . انسان غربی در برابر هوسها و شهوات، آزاد و رها است و هیچ تعهد اخلاقی مانع لذت جویی افسارگسیخته او نیست!

از طرف دیگر از دیدگاه فرهنگ غربی، اگر حقوق بشر مطرح است، مربوط به بشر غربی است اما انسانهای شرقی به ویژه از نوع آفریقایی، «وحشی » ! هستند! از این رو در ماموریت در میان آنها باید حق توحش گرفت! . بنابراین «کباب » کردن آنها بر روی آتش، یک بازی کوچک! و بی اهمیت به شمار می رود! .

غربیها به نوعی نژادپرستند . از نظر آنها اگر هتک و حرمت و تجاوز به عنف محکوم است در مورد انسانهای غربی است، آفریقاییها خودشان چه هستند که حرمت و ناموسشان چه باشد؟! .

آری اشکال اصلی در این جا است، و تا در به این پاشنه می چرخد و تا زمانی که کلاه آبی های سازمان ملل از دارندگان این فرهنگ و دیدگاه انتخاب شوند، امیدی به عملیاتی از نوع «بازگرداندن امید» نخواهد بود! .