آیاتی از
قرآن مجید با تعبیراتی از قبیل «و یوم نبعث من کلّ امّةٍ شهیداً» یعنی روزی که
از هر امّتی شاهدی را بر می انگیزیم دلالت بر این مطلب دارند که خداوند در روز قیامت
با هر ملّتی شاهدی را بر می انگیزد تا به اعمال آن امّت گواهی بدهد مفسّران قرآن
در تفسیر این قبیل از آیات قرآن شاهدی که با هر امّت بر انگیخته می شود را به پیغمبر
آن امّت در عصر و زمان خود و از آن پس به امامی که قائم مقام آن پیغمبر است تفسیر
کرده اند.
در تفسیر
مجمع البیان می گوید: این نمونه از آیات دلالت دارند که خداوند در هر عصری در میان
مردم کسی که گفتار او حجّت است را قرار داده است و هیچ عصری از اعصار از وجود چنین
کسی خالی نیست و از حضرت صادق علیه السلام نقل می کند که حضرتش می فرمایند:
برای
هر عصری و هر امّتی امامی وجود دارد و آن امّت در روز قیامت با امام خود محشور می
گردد.