سرمقاله ؛ انتظارهای جهان اسلام از هشتمین اجلاس سران کشورهای اسلامی

این معنا هم در مسائل و مجامع بین المللی همچون سازمان ملل متحد و سازمانها وموسسات وابسته به آن صادق است و هم در اتحادیه ها و مجامع و تشکل هایی که پیوندمنافع منطقه ای یا مذهبی و امثال اینها عامل وحدت اعضای آنها بشمار می رود. درعالم پیچیده سیاست، این گونه واقعیت ها را نمی توان نادیده گرفت و نمی توان درباره این گونه مجامع، انتظارها را از حد امکانات و شرائط موجود فراتر برد. اما این،هرگز به آن معنا نیست که سازمانها و مجامعی که در اصل، اهداف انسانی را تعقیب می کنند، هیچ توفیقی نداشته اند، برعکس، شاهد موفقیت نسبی آنها در جهت برقراری صلح و آرامش، خدمات انسانی و فرهنگی، توسعه اقتصادی و امثال اینها بوده ایم. درکنفرانس جمعیت در قاهره، میان مسلمانان و مسیحیان هماهنگی هایی در موضوعات ومباحثی همچون سقط جنین، هم جنس بازی و امثال آن به وجود آمد. از این رو گمان نمی رود امروز دیگر در کشور ما کسی طرفدار نظریه «صندلی خالی » در این گونه همایشها و اجلاسها باشد.

سازمان کشورهای اسلامی نیز که در آستانه هشتمین اجلاس آن در تهران قرار داریم،از بدو تاسیس تاکنون از این توفیق ها و ناکامی ها بدور نبوده است چرا که عوامل اختلاف سلیقه و خطمشی سیاسی، اگر در میان کشورهای اسلامی از کشورهای دیگر بیشترنباشد، کمتر نیست. اما در عین حال وجوه اشتراک و منافع و مصالح مشترک وپیوندهای مذهبی و فرهنگی در میان آنها به قدری زیاد است که به رغم تفاوتها واختلافها می تواند منشا تصمیم گیریها و گامهای بلند مشترکی در جهت وحدت و همبستگی بیشتر در میان مسلمانان جهان باشد.

از سوی دیگر کشورهای اسلامی چه از نظر نیروی انسانی، چه از نظر ثروت و اقتصادو چه از نظر موقعیت جغرافیایی مجموعا امتیازهایی دارند که می توانند در پرتوآنها روی امکانات خود حساب کنند. اگر چند دهه پیش، مسلمانان را «شیر خفته »می نامیدند، امروز همه می دانند که این شیر اکنون بیدار شده و از حوزه حریم خودبه خوبی حفاظت می کند. امروز همه جا حرف آخر را قدرت نظامی نمی زند، بلکه دربسیاری از صحنه ها حرف آخر را قدرت اقتصادی می زند. با یک نگاه به وضع اقتصادی وصنعتی کشورهای اسلامی می توان به قابلیتهای اقتصادی آنها پی برد.

هشتمین اجلاس سران کشورهای اسلامی با تکیه بر این امکانات و امتیازها و وجوه مشترک، می تواند تصمیم گیریهای مفید و موثری بگیرد و گامهای بلند و ارزنده ای بردارد به ویژه آن که بستر زمانی مناسبی که این اجلاس در آن برگزار می گردد، شایددر هیچ یک از اجلاسهای گذشته فراهم نبوده است زیرا با سیاستهای فاشیستی وتجاوزکارانه رژیم صهیونیستی و نقض تعهدهای بین المللی و توافقهای قبلی این رژیم،در چند ماه اخیر (هرچند این توافقها از اصل یک طرفه و دور از عدالت بوده)، عامل موثری در نزدیک شدن دیدگاههای کشورهای عربی به یکدیگر شده است. همچنین مدتی است سیاستهای این کشورها در برابر جمهوری اسلامی ایران که قدرت مهمی در منطقه است تاحدودی تعدیل شده و نوعا برای همکاری با این کشور ابراز تمایل می کنند.

هشتمین اجلاس کشورهای اسلامی مسائل و مشکلاتی همچون بحران خونین و مزمن ودردآلود افغانستان، مشکل آذربایجان، تهدیدهای رژیم صهیونیستی در منطقه، مبارزات مسلمانان فلسطین و جنوب لبنان، مشکلات سودان و...

را در پیش دارد. تحکیم پیوندهای کشورهای اسلامی، ایجاد هماهنگی های بیشتر، وبالاخره همکاریهای اقتصادی در جهت تاسیس بازار مشترک (هرچند در آینده نه چندان نزدیک) از آرمانهای این اجلاس است. در زمینه فرهنگی نیز مسائلی همچون نقش زنان در توسعه، مسائل جوانان،حقوق کودکان، و بالاخره تنظیم منشور حقوق بشر براساس مبانی اسلامی، جزء برنامه های این اجلاس اعلام شده است.

نکته امیدبخش دیگر در این زمینه این است که امروز خوشبختانه ملتهای اسلامی بیدار شده اند و از تصمیم های خوب دولتها استقبال می کنند از این رو انتظارهای زیادی از این اجلاس دارند. اگر سران کشورهای اسلامی قطعنامه ای منطبق با آرمانهای ملتهای اسلامی تصویب کنند و آن را اجرا کنند، از پشتیبانی ملی برخودار خواهند شد.