سؤال جنسی کودک، جواب پخته می خواهد

در زمان های گذشته، بسیاری از نوجوانان و جوانان معمولاً اوقاتی از شبانه روز خود را در مزارع، کارگاه یا کارخانه ها مشغول کار بودند و از طریق کارفرمایان و همکاران خود اطلاعاتی بدست می آوردند و پاسخ برخی پرسش های خصوصی خود را می یافتند. امروزه به دلیل تغییر شرایط زندگی و نیز به دلیل کمبود وقت و مشغله ی کاری والدین، بیشتر پدر و مادرها نمی توانند به پرسش های نوجوانان خود پاسخ دهند. در اینجا این سؤال پیش می آید که آیا اصلاً ما به عنوان پدر یا مادر حاضر هستیم کودکان و نوجوانان ما پاسخ سؤال های شان را از ما بخواهند یا ترجیح می دهیم آنها از طریق دوستان خود یا بطور تصادفی و از طریق کتاب ها وفیلم هایی که بعضاً هم نامناسبند، پاسخ پرسش های خود را بدست آورند؟
اما چرا باید درباره ی موضوعاتی این قدر سخت و حساس با بچه ها حرف زد و اصلاً چرا اجازه ندهیم وقتی خودشان بزرگ شدند و ازدواج کردند. با این مسایل مواجه شوند؟
شاید اگر بلافاصله بعد از وارد شدن بچه ها، از دنیای کودکی به دنیایی که مسایل جنسی در آن معنا پیدا می کند. یعنی دوران بلوغ و بعد ازآن، فرد ازدواج می کرد و این امکان را داشت که غرایزش را به نحو صحیح و مشروع برآورده کند، می توانستیم صبر کنیم و آموزش را از همان زمان شروع کنیم. اما در شرایط قطعی، بین بلوغ و ازدواج فرد فاصله ی طولانی ،گاه حتی تا بیست سال، وجود دارد. در این فاصله هم این فرد در برابر انواع و اقسام محرک قرار دارد. تلویزیون ، ماهواره و اینترنت، از ویژگی های عصری است که در آن زندگی می کنیم و به نظر می رسد باید آگاهی و تربیت جنسی را از طریق صحیح به فرزندان منتقل کنیم. تهاجم فرهنگی را هم باید در نظر گرفت. بعضی رسانه ها نیز با نشانه گرفتن یکی از دل مشغولی های نوجوانان وارد می شوند و اطلاعات زیادی در اختیار آنها قرار می دهند که ممکن است باعث انحراف جنسی آنها شود. به همین علت هدایت جنسی، طبق آموزه های اسلام، موضوع مهمی است. اگر راهنمایی های لازم از سوی پدر و مادر انجام نشود، ممکن است فرزند ما در دام کسانی بیفتد که اطلاعات غلط و بی حد و حصر در اختیارش قرار می دهند و دچار انحراف جنسی شود.
آموزش باید در تمام مراحل سنی صورت بگیرد. از دوران پیش از دبستان،دبستان ،دوران بلوغ ،جوانی،میانسالی و حتی سالمندی این آموزش ها لازم است. البته شکل آن در هر دوره متفاوت است.
ما باید با در نظر گرفتن درک و فهم و ویژگی های روحی فرد، پرسش های جنسی او را پاسخ دهیم. به طور کلی شکل گیری هویت جنسی و اینکه فرد، دختر و پسر بودن خودش را قبول کند. در سن کودکی اتفاق می افتد، اما باید در این سن حواس مان باشد که از بیداری زودرس جنسی کودک پیشگیری کنیم.
سه تا چهار سالگی به بعد، سن سؤال کردن است و یک طیف از سؤالات بچه ها همین سؤالات جنسی است. البته این سؤالات جنسی ناشی از کنجکاوی، جلب توجه و وقت گذراندن است. در این سن بچه ها اصرار دارند بدن شان را محرمانه نگه دارند و از لخت بودن خود احساس شرم می کنند. لازم است پدر و مادر این حالت را تقویت کنند که فرزندشان در سنین بالاتر به «بی پروایی جنسی» کشیده نشود. سن پنج تا شش سالگی سنی است که هورمون های جنسی خیلی کم ترشح می شوند. در این سن به سؤالات بچه ها باید کوتاه، اما صحیح، پاسخ داده شود. در سن هفت سالگی، پسرها نسبت به دخترها ابراز علاقه می کنند. اما این علاقه صرفاً جنبه ی دوستی دارد نه جنسی و نباید نگران باشید؛ اگر چه باز هم ارتباط شان باید کنترل شده باشد.
آموزش زودرس و شتابزده ی مسایل جنسی به کودکان می تواند به اندازه ی آموزش های با تأخیر و پنهان سازی، آسیب زا باشد. آموزش های جنسی باید به تدریج، زمان بندی شده، متعادل و متناسب با ویژگی های سنی و با لحاظ حرمت و احترام و همچنین پرهیز از افراط و تفریط داده شود. ارایه ی تربیت جنسی به دو شکل است. یکی شکل مستقیم که اطلاعات جنسی بطور مستقیم در اختیار بچه ها قرار می گیرد، که این حالت را در ارتباط با وظایف شرعی زمان بلوغ می توان مشاهده کرد و شکل دیگر آموزش غیر مستقیم است که ممکن است مناسبتر باشد.
در پاسخ به سؤالات جنسی کودکان قبل از بلوغ باید یک سری مسایل مورد توجه قرار بگیرد. اول اینکه وقتی با این سؤال مواجه شدیم، باید به خودمان مسلط باشیم و از نگرانی و شرم دچار لکنت نشویم. دوم اینکه باید شنونده ی خوبی باشیم و اجازه بدهیم کودک سؤالش را کامل بپرسد. موقع جواب دادن هم نباید جواب های ما با شوخی و مسخرگی همراه باشد و نباید دروغ بگوییم. مثلاً بعضی پدر و مادرها به فرزندشان می گویند ما تو را خریدیم! این اطلاعات غلط باعث می شود بچه ها وقتی کمی بزرگتر شدند، به پدر و مادرشان بی اعتماد شوند. پس پاسخ ها باید درست بوده و برمبنای خرافه ها نباشد. آموزش باید تدریجی باشد. لازم نیست همه ی اطلاعات را یک جا در اختیار کودک قرار دهند و باید از شرح و بسط بی مورد پرهیز کنند.
باید در ارایه ی آموزش های جنسی به فرزندان، عفت کلام را رعایت کرده و حرمت ها را حفظ کنیم و اطلاعات را به شکل غیرمستقیم ارایه دهیم. در بحث آموزش های جنسی رعایت عفت خیلی مهم و میزانی از شرم و حیا لازم است، اما نباید مانع از این شود که ما اطلاعات جنسی به فرزندانمان ندهیم. باید توجه داشت در طرح مسایل جنسی از بکارگیری کلمات سبک و زشت پرهیز کنیم، زیاده گویی نکنیم و به حواشی نپردازیم. ضمن اینکه باید توجه داشته باشیم که فرزندان ما بیشتر از اعمال ما می آموزند تا از گفتار.
منبع: هفت روز زندگی شماره(90)