و نقش کشورهای اسلامی در حمایت از آنان
هنوز خاطره تلخ و اندوه بار قتل و کشتار مسلمانان بوسنی و کوزوو از خاطره ها نرفته و زخمها و دردهای آنان التیام نیافته، این بار فاجعه مشابهی در چچن درحال تکرار است و ارتش روسیه به شدت منطقه چچن را مورد حمله قرار می دهد و صدها هزار نفر مردم مسلمان و بی پناه و بی دفاع، زن و مرد و کودک و جوان در هوای سرد زمستانی آواره کوه و دشت و بیابان شده اند.
با آن که چند سال پیش روسیه استقلال چچن را به رسمیت شناخته بود، اما چون عامل انفجارها و بمب گذاریهای چند ماه اخیر در مسکو را (که خسارات و تلفات زیادی به بار آورد)، چریکهای چچنی می داند، استقلال چچن را یک جانبه ملغی اعلام نموده، به این منطقه حمله نظامی کرد و در این میان مردم غیر نظامی و بی دفاع مسلمانان متحمل تلفات و خسارات و آوارگی شده و می شوند.
از طرف دیگر روسیه همواره تاکید دارد که مساله چچن یک مساله داخلی است و دولتهای دیگر -طبق عرف شناخته شده بین المللی- حق مداخله در آن را ندارند.
رئیس جمهوری روسیه که در نشست سران اتحادیه اروپا و آمریکا از طرف دولتهای غربی مورد انتقاد قرار گرفته بود، سخت عکس العمل نشان داد و بار دیگر مساله چچن را مساله داخلی اعلام کرد. کشورهایی هم که با روسیه روابط دوستانه و حسنه دارند، به خاطر ملاحظات سیاسی نمی خواهند روابط خود را به خاطر اوضاع چچن به خطر بیندازند، و بدین گونه مسلمانان چچن بی هیچ مدافعی قربانی می شوند!.
با توجه به این شرائط، تنها ابتکاری که می شد انتظار داشت، از جانب سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی بود که -البته هرچند با تاخیر- اقداماتی را شروع کرده و در گام نخست هیاتی «حقیقت یاب » رهسپار مسکو کرد تا راههای کمک رسانی به مردم مسلمان چچن را با دولت روسیه مورد ارزیابی قرار دهند. البته اگر سازمان کنفرانس اسلامی موفق به دستیابی به اهداف خود بشود، تازه از حد کمکهای انسانی و نوع دوستانه تجاوز نخواهد کرد. بدین ترتیب آینده چچن از نظر نظامی و سیاسی هنوز هم مبهم است و گویا استقلال طلبان چچن بهای سنگینی خواهند پرداخت!.
