اهل بیت (علیهم السلام) در کلام شهیدان

این وصیت نامه ها انسان را می لرزاند و بیدار می کند» - امام خمینی(ره)

«مادر و خواهرانم، شکر خدا را به جا بیاورید که چنین عنایتی به شما کرده که قدر آن را نمی دانید. سعی کنید که مدافع انقلاب باشید و هیچ انتظاری نداشته باشید، مادر و خواهران عزیزم، نمی گویم گریه نکنید، اگر هم گریه می کنید، اولابرای مصیبت های اهل بیت(ع) باشد، و ثانیا در نظر و میان مردم نباشد که دشمنان باخیال واهی خود شاد بشوند. محکم و استوار در مرگ فرزندتان صبر را پیشه کنید وتقوا را که همانا نماز اول وقت و حجاب برای شماست به جا آورید. البته می گویم مرگ فرزندتان، هرگز شهید مرده نیست، که هر کس این طور پندارد کافر است که قرآن فرموده. از این لحاظ می گویم که بنده خود را شایسته و لایق چنین فوز عظیم نمی دانم. شما اگر صبر کنید و کاری نکنید که اجرتان پایمال بشود، اجر و ثوابتان را برده اید. از شما می خواهم که حتما برایم طلب مغفرت از خدا کنید، مخصوصا درنیمه شب ها، به پا دارید نماز را و دعا زیاد کنید و ما را هم دعا کنید که خدا مارا ببخشد. مادر، توجه کن اگر بنده به زیارت امام رضا(ع) می رفتم، مگر شما نگران بودید؟ بلکه خوشحال بودید که به زیارت و پابوس امام خویش می روم. حال شما نبایداصلا نگران باشید که چرا بنده به زیارت خدایم و خالق و معشوق خود می روم. پس هم چون مادران شهید پرور استوار باش و هر کس خواست کار خلافی بر ضد انقلاب انجام دهدجلویش بایست، حتی اگر از نزدیک ترین کسان باشد.» (بسیجی شهید منوچهر پلارک از: تهران)

«مادرم، ای انسانی که عطوفت را به حد اعلا دارا هستی و با شیره جانت مرا پروردی و به این سن رساندی و روانه جبهه ام کردی، مبادا بعد از شهادتم به خاطر از دست دادنم اشک بریزی و زاری کنی! چون امانتی بودم در دست شما، شیون وزاری بکن، اما برای امام حسین(ع) و اهل بیت امام حسین(ع).

پدر و مادرم، به خاطر امانت هایی که خداوند نزد شما به ودیعه گذاشته و بعد آن را به سوی خود می خواند ناراحت نباشید، بلکه باید دعا کنید تا امانت داریتان موردقبول حق واقع شود. زیرا در هر حال برای هر کسی مرگ وجود دارد; چه بهتر که این مرگ در راه خدا باشد. من به خاطر دفاع از اسلام و قرآن و کشور اسلامیم و ناموسم وشرف و حیثیت ملتم به جبهه آمدم و خودم را هم می شناختم، و حال که به لقاء الله پیوستم خدا را شکر می کنم که مرا به آرزویم رساند.» (تراشکار شهید احسان گودزنوئی از: تهران)

«خدایا، عشق ائمه اطهار(ع) را لحظه به لحظه در دل مابیش تر کن، چون خجالت می کشیم مستقیم با تو صحبت کنیم، این ها را واسطه قرارمی دهیم. هرچند از این ها هم خجالت می کشیم، اما مگر به جز تو کسی را هم داریم که نزد او گله کنیم.» (پاسدار شهید حسین بادینده از: تهران)

«خدایا دوست دارم که اگر شهید شدم بی سر باشم که در مقابل امام حسین(ع) روسفید باشم... خدایا، بر من رحم کن. مرا در راه خودت شهید کن، چرا که در این زمان مردن عادی بس خجالت دارد... خدایا، همیشه خواسته ام که شهید بشوم این آرزو را برایم برآورده کن.» (پاسدار شهید سلطان علی دمیرچلی از: تهران)

«بارالها تو خود گواه باش که این حقیر هدفی جز تو و رسیدن به لقایت وراهی جز ادامه دادن راه ائمه الهی و شهدا ندارد. بار پروردگارا، خداوندا،معبودا، از تو می خواهم خانم بی بی فاطمه زهرا(س) را در آن دنیا شفیع من قراردهی و مرا جزء خادمین حسین(ع) قرار دهی. آری، آن مولایی که انسان را برای عبادت خلق کرد برای اثبات این عبادت آزمایش ها پیش پایش نهاد، آزمایش فرزند،شرکت در جهاد و آزمایش مادر و پدر و صبر در فراق فرزند.» (نجار شهید بهزاد حداد ماهینی از: تهران)

«خدایا دوست دارم تکه تکه شوم و سر بر بدن نداشته باشم تا در قیامت مادر وخواهرانم در جلوی فاطمه(س) و زینب(س) روسفید باشند و بگویند اگر فرزندشما سر بر بدن نداشت و تکه تکه بود آری، فرزندما هم نیز چنین بود.» (محصل شهید سید ناصر وهابی از: تهران)

«خدایا، شکر و سپاس که پوشاندی از دیگران اشتباهاتم را و عزت و آبرو بخشیدی مرا. معبودا، بی کس و تنها، با کوله باری از گناه چه کنم؟ خدایا، غیر از در خانه تو کدامین در را بزنم؟ تو نیز اگر راهم ندهی و از من روبگردانی، به که روی بیاورم؟ خدایا، خودت گناهکاران را خطاب کردی و بازخواندی و به آن ها وعده مغفرت دادی; سزاوار نیست که بنده روسیاهی را که با دلی شکسته به در خانه تو آمده جواب کنی... خدایا، من هم به عشق دیدار تو و اهل بیت محمد(ص) پا به جبهه گذاشتم،خدایا، مرا جز به تو امیدی نیست و جز تو مرا معشوق و مرادی نیست. بارالها،مبادا مرا ناامید سازی. » (کارمند شهید مهدی احمد خانی از: تهران)