ایران، آمریکا، انقلاب و آبان ماه مقوله هایی بهم تنیده در این برهه خاص از تاریخ معاصراند که ما را تا به عمق ریشه ها و اوج شاخه ها و جوانه های تاریخ انقلاب اسلامی می کشاند.
13آبان ماه یادآور وقوع سه رویداد مهم است؛ تبعید امام خمینی (ره) در 13 آبان 1343 بخاطر مخالفت با رژیم آمریکایی کاپیتولاسیون که موجب نهادینه ساختن نقض استقلال و شرف ملی و تکمیل سلطه آمریکا بر ایران می شد، قتل عام دانش آموزان معترض در برابر دانشگاه تهران در 13 آبان 1356 و تسخیر سفارت آمریکا در 13 آبان 1358 از سوی دانشجویان که سال های متمادی به مرکز جاسوسی و خرابکاری علیه ملت ایران تبدیل شده بود.
هر سه واقعه مزبور، نشان از ماهیت استکباری ایالات متحده آمریکا و نیز آزادگی و استکبارستیزی ملت در مقابل نیم قرن شرارت آمریکا در ایران به شمار می آید.
در طول 50 سال اخیر، تحمیل خواسته های یک سویه و تحقیرآمیز و همچنین اعمال سیاست های مداخله جویانه ایالات متحده، همواره مواجهه ایران و آمریکا را پُر مخاطره ساخته است به نحوی که یک نگاه گذرا به «تاریخ روابط ایران و آمریکا» آشکار می سازد که هیچگاه منافع حقیقی ایران ملحوظ نشده است و کشورمان همواره از سوی دولت آمریکا به عنوان یک طعمه نگریسته شده است.
امروزه در پَس وقایعی که به بهانه حادثه مشکوک 11 سپتامبر در منطقه خاورمیانه بنام مبارزه با تروریسم رخ نموده، قربانی شدن مردم سالاری به پای تک قطبی شدن قدرت و ثروت آمریکا و در ادامه تحقق پروژه «جهانی شدن» کاملاً مشهود است.
هراس از بیداری اسلامی از یک سو و میل به سلطه بی رقیب بر دخائر بی نظیر انرژیِ منطقه از سوی دیگر، خاورمیانه را به کانون شرارت و کینه توزی آمریکا مبدل ساخته است.
بدیهی است، از یک طرف متهم ساختن ایران به یک دولت سرکش و مشوّق ترور، و از طرف دیگر حضور بی سابقه نظامی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آمریکا در کشورهای هم مرز ایران، در پی ناکامی های پیشین ایالات متحده، و با انگیزه خاموشی انقلاب اسلامی اتفاق افتاده است. در چنین وضعی وفاق ملی، هم اندیشی، تعمیق نگرش سیاسی و تکاپوی وقایع تاریخی به منظور شناخت صحیح منافع ملی و کشف سازکارهای منطقی برای تامین آن، و نیز جلوگیری از احیاء خاطره یک عمر حاکمیت بیگانگان و نقض استقلال کشور ضروری است.
سردبیر
