کودکان را مقاوم بار بیاورید

با شناخت کودکان خود و تشخیص مسایل و مشکلاتی که با آنها روبه رو هستند، به کودکان احترام بگذارید و به این ترتیب آن ها را بردبار و مقاوم بار بیاورید. «الینور روزولت» می گوید: «حقوق جهانی بشر از مکان های کوچک نزدیک به خانه شروع می شود.» برای پرورش روحیه ی استقامت در کودکان، می بایستی حس خوشبختی، احترام گذاشتن و مسؤولیت پذیری نسبت به خود و دیگران را با تشخیص این موضوع که هر فردی در روی کره ی زمین یک نعمت است، در کودکان تقویت کرد.
والدین می توانند با به کار بستن راهکارهای ذیل روحیه ی استقامت در برابر حوادث را در میان کودکان خود بالا ببرند و از کودکان خود افرادی بردبار و مقاوم بسازند.
1- در مورد استقامت صحبت کنید. تعلیم استقامت یک مرحله ی در حال اجراست و این کاری نیست که در یک لحظه بتوان به آن دست یافت. به صحبت کردن در مورد تفاوت ها و درک و فهم آنها هر روز علاقه نشان دهید. یک راه تسلی بخشیدن به کودکان، صحبت کردن در مورد مسایل اجتماعی است. بگذارید کودکان بدانند که هیچ موضوعی غیرقابل گفت و گو نیست.
2- نداشتن استقامت را در کودکان تشخیص دهید.
مسایل کلیشه یی و ناآگاهی های فرهنگی را که در فیلم ها، برنامه های تلویزیونی، بازی های کامپیوتری و بقیه ی موارد دیده می شود، متذکر شوید. در مورد تعصبات و پیش داوری هایی که گاه بین افراد خانواده پیش می آید، بحث کنید. هیچ لحظه یی را از دست ندهید. با مطالب مناسب شروع کنید و اجازه دهید کودکان بیشتر صحبت کنند و همین طور شما شنونده ی خوبی برای آنها باشید.
3- وقتی از جانب کودک تان بی استقامتی می بینید، درباره ی آن بحث کنید. هنگامی که کودک حرفی می زند یا کاری می کند که منعکس کننده ی تعصبات و گرایش ها یا رفتاری کلیشه یی است، به او تسلی خاطر بدهید و موضوع بحث را به سمت موضوعاتی از قبیل خوشبختی، احترام و... بکشانید.
4- به هنگام ناشکیبایی و بی استقامتی کودکان خود، از آنها حمایت کنید. با دانستن و تشخیص مسایل و مشکلاتی که کودکان با آنها روبه رو هستند، به آنها احترام بگذارید. این تجربه را کوچک نپندارید و از نظر عاطفی کودکان را حمایت کنید.
5- در کودک خود، درک درست از هویت های گروهی و همسالان آنها را تشویق کنید. به آنها یادآور شوید که داشتن غرور در گروه همسالان آنها، نباید باعث بی احترامی و بی توجهی به گروه های دیگر شود و در آخر باید از تحقیر کردن و پایین آوردن گروه های دیگر به منظور بالا بردن گروه خود اجتناب شود.
6- ارزش استقامت و بردباری را در فرهنگ های مختلف به کودکان خود نشان دهید.
7- فرصت هایی را برای کودکان ایجاد کنید تا به تفاوت های میان خود و دیگران پی ببرند. خوب دقت کنید و ببینید کودک چه تعریفی از واژه ی «عادی» دارد و به تعریف او پر و بال دهید. به نشانه ها و علایق دینی که در اماکن مذهبی وجود دارد، توجه کنید. از زمین های بازی که در آن کودکان متفاوتی دیده می شود، دیدن کنید. در این اماکن مردمی با اخلاق و نژاد متفاوت، پیش زمینه های اقتصادی، اجتماعی و ساختار خانوادگی و... وجود دارند. کودک را تشویق کنید که وقتش را با بزرگترها مثل پدربزرگ ها و مادربزرگ ها بگذراند.
8- کودکان را تشویق کنید که در اجتماع حضور بیشتری داشته باشند و به همنوعان خود کمک کنند.
9- در مقابل تفاوت ها صادق باشید. به بچه ها نگویید که ما همه مثل هم هستیم. همه ی ما دنیا را از جهات مختلف تجربه می کنیم و این تجارب ما هستند که اهمیت دارند.
10- نمونه ی رفتاری شوید که انتظار دارید همان رفتار را از آنها ببینید. به عنوان یک ولی و به عنوان اولین مدل برای کودک تان در رفتارتان با دیگران ثابت باشید. مثلاً شما چطور در موارد عاطفی با دختر و پسرتان رفتار می کنید؟ آیا پسرتان را که از گریه کردن منع می کنید و به دخترتان که گریه می کند قوت قلب می دهید؟ آیا تن صدای شما در صحبت کردن با یک گروه خاص از افراد فرق می کند؟ به یاد بیاورید که ممکن است بگویید: «هر کاری را که می گویم انجام بده و آن کاری را که می کنم انجام نده»، اما در واقع اعمال و رفتار شما بیشتر از سخنان تان تأثیرگذار خواهد بود. داشتن تحمل و بردباری نه تنها یک مزیت بلکه یک ضرورت است.
منبع: 7 روز زندگی 107