اصطلاحات سیاسی

ائتلاف: COALTION

به معنای به هم پیوستن چند حزب برای تشکیل یا کمک به تشکیل حکومت می باشد این امر فقطهنگامی صورت می گیرد که درسیستم های پارلمانی، یک حزب واحد اکثریت نداشته و در نتیجه تشکیل دولت از سوی یک حزب میسر نباشد که در این صورت دو یاچند حزب بطور موقت با یکدیگرمتحد می شوند تا اکثریت پارلمانی رابه دست آورند و معمولا دولت تشکیل شده نیز ائتلافی خواهدبود.

اقلیت: MINORITY

دسته ای از مردمی که در یک کشورزندگی می کنند و از نظر زبان، مذهب،نژاد، آداب و رسوم اجتماعی و پاره ای علایق با اکثریت مردم آن کشور فرق داشته باشند. به مفهوم وسیع تر به احزابی که در انتخابات پارلمانی، تعداد نمایندگان انتخاب شده آنهاکمتر از نصف کل نمایندگان است نیزاطلاق می گردد.

تحریم : BOYCOTT

نوعی مبارزه منفی است که درضمن آن مراوده اقتصادی یا اجتماعی با فرد یا جماعت یا ملتی متخلف یامقصر قطع شود. به عبارت دیگرتحریم کنندگان خود را از کالاها یاخدمات طرف مقابل محروم می نمایندتا وی را وادار به دادن امتیاز یا رفع تخلف نمایند. از موارد معروف آن درایران، تحریم استعمال دخانیات توسط عالم جلیل القدر آیة الله میرزای شیرازی در جنبش تنباکو مقارن باانقلاب مشروطیت از طرف ملت مسلمان ایران بود.

حزب : PARTY

گروه سازمان یافته ای است که معمولا از خط مشی و سیاست مشخصی برای دست یابی به مقاصدمعینی از جمله رسیدن به حکومت پیروی می نماید. احزاب ممکن است به طرق گوناگون از جمله به طرق زیرتشکیل شوند:

1- عده ای برای تحقق یک ایدئولوژی مشترک حزبی را تشکیل دهند.

2- به منظور اینکه شخصیت برجسته ای محور و ملاک تشکیلات حزب قرار گیرد.

3- چند سازمان و گروه سیاسی کوچکتر با اتحاد خود یک حزب بزرگتر تاسیس نمایند.

4- یک گروه سیاسی کوچک باایدئولوژی مشخصی شروع به فعالیت نموده و در روند تکاملی خود به یک حزب سیاسی قدرتمند تبدیل شود.

خاور دور : FAR EAST

یا شرق دور ناحیه ای است مشتمل بر چین، کره، ژاپن، سرزمین های خاوری شوروی سابق، جزایر فیلیپین، هندوچین، تایلند، برمه، مالایا واندونزی که گاه پاره ای از کشورهای اخیر جزو سرزمین های آسیای جنوب شرقی محسوب می گردند. اصطلاح خاور دور در وسیع ترین معنایش کشورهای هندو پاکستان و سیلان رانیز شامل می گردد. این اصطلاح یک واژه کاملا اروپایی است و وجه تسمیه آن بدین مناسبت است که سرزمین های مذکور نسبت به کشورهای اروپایی بویژه گردانندگان جنگ جهانی دوم یعنی انگلستان وفرانسه شرقی ترین کشورهای جهان محسوب می گردند.

خاور میانه : MIDDLE EAST

یا شرق وسطی و یا شرق میانه ناحیه ای است در جنوب غربی آسیا وشمال خاوری آفریقا که شامل ترکیه،ایران، عراق، فلسطین، اردن، لبنان،سوریه و کشورهای شبه جزیره عربستان، مصر و سودان می باشد. درمواقعی پاره ای از منابع افغانستان رانیز جزو آن به حساب می آورند.

اصطلاح خاورمیانه که جنگ جهانی دوم بوسیله ارتش انگلستان رواج یافت، شامل منطقه ای است که از نظر استراتژیک و ژئوپولتیک دارای اهمیت بسیار است. در واقع خاورمیانه به منزله پلی است که سه قاره آسیا واروپا و آفریقا را به یکدیگر پیوند داده و منابع عظیم نفت در آن نهفته است.وجه مشترک سرزمین های آن علاوه برمذهب اسلام، کم آبی و خشکی،گرمی هوا، تولید مثل نسبتا زیاد،وجود اندک قبایل چادر نشین وکشاورزی است.

خاور نزدیک : NEAR EAST

یا شرق نزدیک ناحیه ای است مشتمل بر بخشی از آسیای غربی که در جنوب شوروی سابق قرار داشته وشامل کشورهای ترکیه، قبرس،سوریه، لبنان، فلسطین، اردن هاشمی،شبه جزیره عربستان، ایران و عراق می باشد. خاور نزدیک که به وسیله انگلستان متداول گردیده است. سابقابه کشورهای شبه جزیره بالکان اطلاق می گردید.

کنفدراسیون : CONFEDRATION

عنوان جامعه ای از چند کشوراست که به منظور همکاری متقابل واقدام مشترک در امور دفاعی بایکدیگر متحد می شوند. ولی این جامعه بر کشورهای عضو حکومت مستقیم ندارد و معمولا اداره امورخارجی این کشورها را نیز در دست ندارد. مثلا کشور سوئیس هرچند که اسما کنفدراسیون است عملا به صورت فدراسیون (فدرال) اداره می شود.

فدرال : FEDERAL

واحدی سیاسی، متشکل از چندواحد سیاسی کوچکتر، که دارای دولت فدرال است. در حکومت های فدرال هر یک از واحدهای کوچک که معمولا ایالت یا کشور نامیده می شوند. پاره ای از اختیارات خویش را از قبیل روابط خارجی به دولت مرکزی واگذار می کنند. معمولا دول عضو دولت فدرال حق حاکمیت خودرا در امور داخلی حفظ کرده و اموری از قبیل روابط خارجی، ضرب سکه،اعلان جنگ و صلح را به دولت فدرال واگذار می نمایند. از نمونه حکومت های فدرال، ایالات متحده آمریکا را می توان نام برد.

وتو : VETO

وتو به معنای جلوگیری از عمل است و حق وتو، حق یا توانایی جلوگیری است. بنابراین وتو یا حق وتو قدرت قانونی یک سازمان اداری یا عضوی از اعضای آن است برای جلوگیری از عمل آن سازمان یاسازمان دیگر یا اعضای آن. این لفظدر جریان قانونی فعالیت های سازمان ملل متحد معنای خاصی دارد. در این مورد حق وتو به معنای حق یک عضودائمی شورای امنیت برای جلوگیری از عمل به مصوبات به وسیله اعضای دیگر است.