برادران رسول خدا(ص)

بارها خوانده و شنیده اید که رسول گرامی اسلام(ص) امام اول شیعیان، حضرت علی(ع) را به عنوان برادر خود خطاب کرده است. قطعا شما به عنوان یک شیعه هرگاه با این سخن پیامبر اسلام(ص) برخورد کرده اید، شادمان شده و از این که پیرو امامی هستید که رسول خدا او را برادر خود خوانده است، به خود بالیده اید. اما اگر بشنوید که پیامبر اسلام(ص) همه مؤمنان آخرالزمان را نیز برادران خود دانسته و آرزوی دیدار آنها را کرده است چه حالی به شما دست می دهد؟! به روایت زیر توجه کنید:

عن ابی بصیر عن ابی جعفر(ع) قال: قال رسول اللّه ، صلی اللّه علیه وآله، ذات یوم و عنده جماعة من أصحابه: «أللّهمّ لقّنی إخوانی» مرّتین فقال من حوله من اصحابه: أمانحن إخوانک یا رسول اللّه ؟ فقال: لا، إنّکم أصحابی و إخوانی قوم فی آخرالزمان آمنوا و لم یرونی، لقد عرّفنیهم اللّه بأسمائهم و أسماء آبائهم، من قبل أن یخرجهم من أصلاب آبائهم و أرحام أمّهاتهم، لأحدهم أشدّ بقیّة علی دینه من خرط القتاد1 فی اللّیلة الظلماء، أو کالقابض علی جمر الغضا2، أولئک مصابیح الدّجی، ینجیهم اللّه من کل فتنة غبراء مظلمة3.

ابو بصیر از ابوجعفر [امام محمدباقر] که درود خدا بر او باد نقل می کند که فرمود: روزی پیامبر خدا، که بر او و خاندانش درود باد، در حالی که عده ای از یارانش نزد او بودند، فرمود: خداوندا برادران مرا به من بنما! ایشان این سخن را دو مرتبه تکرار کردند. در این هنگام گروهی از یاران که گرد آن حضرت بودند گفتند: ای پیامبر خدا! آیا ما برادران شما نیستیم؟

فرمود: نه، شما یاران من هستید. برادران من قومی هستند [که] در آخرالزمان [خواهند آمد] آنها به من ایمان می آورند در حالی که مرا ندیده اند. خداوند آنها را با نامهایشان و نامهای پدرانشان شناسانده است، پیش از آن که از پشتهای پدران و رحمهای مادرانشان خارج شوند. هر یک از آنها بر دین خود پایدار می ماند، در حالی که این عمل از دست کشیدن بر خارهای گون در شب تاریک و یا در دست گرفتن آتش برافروخته از درخت گز دشوارتر است.

ایشان چون چراغی فروزان در دل تاریک شب می درخشند، خداوند آنها را از همه فتنه های تیره و تار در امان نگه می دارد.

باور کردید که شما هم می توانید برادر رسول خدا(ص) باشید.