پروردگارا! گرامی ترین درودها و افزون ترین برکات خود را بر محمد صلی الله علیه وآله، بنده و فرستاده ات، اختصاص ده که خاتم پیامبران گذشته است و گشاینده درهای بسته و آشکارکننده حق با برهان است.
[او] دفع کننده لشگرهای باطل و درهم کوبنده شوکت گمراهان است؛ آن گونه که بار سنگین رسالت را بر دوش کشید و به فرمانت، قیام کرد و به سرعت، در راه خشنودی تو گام برداشت؛ حتی یک قدم به عقب برنگشت و اراده او سست نشد و در پذیرش و گرفتن وحی، نیرومند بود؛ حافظ و نگهبان عهد و پیمان تو بود و در اجرای فرمانت، تلاش کرد؛ تا آن جا که نور حق را آشکار و راه را برای جاهلان، روشن ساخت و دل هایی که در فتنه و گناه فرو رفته بودند، هدایت شدند.
[او] پرچم های حق را برافراشت و احکام نورانی را برپا کرد؛ پس او، پیامبر امین و مورد اعتماد و گنجینه دار علم نهان تو و شاهد روز رستاخیز و برانگیخته تو برای بیان حقایق و فرستاده تو به سوی مردم است.1
***
قرارگاه پیامبر صلی الله علیه وآله، بهترین قرارگاه و محل پرورش او، شریف ترین پایگاه است. در معدن بزرگواری و گاهواره سلامت، رشد کرد؛ دل های نیکوکاران، شیفته او شد و توجه دیده ها، به سوی او گشت.
خدا به برکت وجود او، کینه ها را دفن و آتش دشمنی ها را خاموش کرد. با او میان دل ها، الفت و مهربانی ایجاد کرد و نزدیکانی را از هم دور ساخت. انسان های خوار و ذلیل و محروم، در پرتو او، عزت یافتند و عزیزانی خودسر، ذلیل شدند. گفتار او، روشن گر و سکوت او، زبانی دیگر بود.2
***
همانا خداوند، حضرت محمد صلی الله علیه وآله را در روزگارانی مبعوث فرمود که عرب، کتابی نخوانده، ادعای وحی و پیامبری نداشت. پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله با یارانش به مبارزه با مخالفان پرداخت تا آنان را به سرمنزل نجات کشاند و پیش از آن که مرگشان فرا رسد، آنان را به رستگاری رساند؛ با خستگان، مدارا کرد و شکسته حالان را زیر بال گرفت تا همه را به راه راست هدایت کرد؛ جز آنان که راه گمراهی پیمودند و در آنان، خیری نبود.3
***
خداوند، محمد صلی الله علیه وآله را برانگیخت؛ گواهی دهنده، بشارت دهنده و هشدار دهنده؛ پیامبری که در دوران خردسالی، بهترین آفریدگان و در سن پیری، نجیب ترین و بزرگوارترین مردم بود؛ اخلاقش از همه پاکان، پاک تر و باران کرمش، از هر چیزی بادوام تر بود.4
***
خداوند با دست پیامبر صلی الله علیه وآله، شعله ای از نور برای طالبان آن برافروخت و بر سر راه گم شدگان، چراغی پرفروغ قرار داد.
خداوندا! پیامبر صلی الله علیه وآله، امین و مورد اطمینان تو و گواه روز قیامت است؛ نعمتی است که برانگیخته ای و رحمتی است که به حق فرستاده ای.
خداوندا! بهره فراوانی از عدل خود به او اختصاص ده و از احسان و کرم خود، فراوان به او ببخش.
خدایا! بنای دین او را از آن چه دیگران برآورده اند، عالی تر قرار ده؛ او را بر سر خان کرمت، گرامی تر دار و بر شرافت مقام او در نزد خود بیفزا و وسیله تقرب خویش را به او عنایت فرما و بلندی مقام و فضیلت او را بی مانند گردان و ما را از یاران او محشور فرما؛ چنان که نه زیان کار باشیم و نه پشیمان؛ نه دور از راه حق باشیم و نه شکننده پیمان؛ نه گمراه باشیم و نه گمراه کننده بندگان؛ نه فریب هوای نفس بخوریم و نه وسوسه شیطان.5
***
پس به پیامبر پاکیزه و پاکتان، اقتدا کنید که راه و رسم او، الگویی برای الگوطلبان و مایه فخر و بزرگی برای کسی است که خواهان بزرگواری باشد و محبوب ترین بنده نزد خدا، کسی است که از پیامبرش پیروی کند و گام بر جایگاه قدم او نهد.
پیامبر صلی الله علیه وآله، از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند و به دنیا با گوشه چشم نگریست؛ دو پهلویش از تمام مردم، فرورفته تر و شکمش، از همه خالی تر بود؛ دنیا را به او نشان دادند؛ اما نپذیرفت و چون دانست که خدا چیزی را دشمن می دارد، آن را دشمن داشت. چیزی را که خدا خوار شمرد، او خوار انگاشت و چیزی را که خدا کوچک شمرد، او کوچک و ناچیز دانست.
همان پیامبر صلی الله علیه وآله، بر روی زمین می نشست و غذا می خورد و چون برده، ساده می نشست و با دست خود، کفشش را وصله می زد؛ جامه خود را با دست خود می دوخت و بر الاغ برهنه می نشست و دیگری را پشت سر خود سوار می کرد.
پرده ای بر در خانه او آویخته شده بود که نقش و تصویر در آن بود؛ به یکی از همسرانش فرمود: «این پرده را از برابر چشمان من دور کن» و همواره دوست داشت تا جاذبه های دنیا از چشمانش پنهان بماند و از آن، لباس زیبایی تهیه نکند و آن را قرارگاه دائمی خود نداند و امید ماندن در دنیا نداشته باشد؛ پس یاد دنیا را از جان خود بیرون کرد و دل از دنیا برکند و چشم از دنیا پوشاند و چنین است کسی که چیزی را دشمن دارد، خوش ندارد که به آن بنگرد یا نام آن، نزد او بر زبان آورده شود.
در زندگانی رسول خدا صلی الله علیه وآله، برای شما نشانه هایی است که شما را به زشتی ها و عیب های دنیا، راهنمایی می کند؛ زیرا پیامبر، با نزدیکان خود، گرسنه به سر می برد و با آن که مقام و منزلت بزرگی داشت، زینت های دنیا از دیده او، دور ماند؛ پس پیروی کننده، باید از پیامبر صلی الله علیه وآله، پیروی کند و به دنبال او راه رود و قدم بر جای قدم او بگذارد وگرنه از هلاکت، ایمن نمی باشد که همانا خداوند، محمد صلی الله علیه وآله را نشانه قیامت و مژده دهنده بهشت و ترساننده از کیفر جهنم قرار داد. او با شکمی گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جسم و جان، وارد آخرت شد؛ سنگی بر سنگی نگذاشت تا جهان را ترک کرد و دعوت پروردگارش را پذیرفت.
وه! چه بزرگ است منتی که خدا با بعثت پیامبر صلی الله علیه وآله بر ما نهاده و چنین نعمت بزرگی به ما عطا فرموده؛ رهبر پیشتازی که باید او را پیروی کنیم و پیشوایی که باید راه او را تداوم بخشیم.6
***
خداوند، پیامبرش را با نوری درخشان و برهانی آشکار و راهی روشن و کتابی هدایت گر، برانگیخت. خانواده او، نیکوترین خانواده و درخت وجودش، از بهترین درختان است که شاخه های آن، راست و میوه های آن، سر به زیر و در دسترس همگان است. زادگاه او مکه و هجرت او به مدینه پاک و پاکیزه است که در آن جا، نام او بلند شد و دعوتش به همه جا رسید. خداوند او را با برهانی کامل و کافی (قرآن) و پندهای شفابخش و دعوتی جبران کننده فرستاد؛ با فرستادن پیامبر صلی الله علیه وآله، شریعت های ناشناخته را شناساند و ریشه بدعت های راه یافته در ادیان آسمانی را قطع کرد و احکام و مقررات الهی را بیان فرمود.7
