مسألة علم و دین به عنوان دو حوزة عمدةمعارف انسان، از دیرباز ذهن و فکر بسیاری از اندیشمندان را به خود مشغول کرده و همچنان به عنوان یکی از اصلیترین مسائل معرف بشری به روی هرگونه کاوش و کنکاش باز است. تلاش دانشمندان در بررسی و شناخت جایگاه علم و دین در زندگی مادی و معنوی انسان و ارزیابی ارتباط احتمالی این دو حوزه با یکدیگر، به سه گروه تقسیم می شود. گروهی با بی اعتبار شمردن معارف یکی از این دو حوزه و حذف کلی آن، معارف حوزة دیگر را در زندگی مادی و معنوی اطلاق می بخشند. گروهی دیگر با تفکیک کامل این دو قلمروی معارف، سعی در شناسایی حد و مرز هر یک از آنها دارند. اینان با وجود هم مرز دانستن زندگی مادی و معنوی، فصل مشترکی میان آن دو قائل نیستند. گروه سوم سعی دارند با متمایز ساختن علوم طبیعی از علوم انسانی، پیوند و ارتباطی تنگاتنگ میان دین و علوم انسانی برقرار سازند. ایشان به آمیختگی کامل معارف دینی انسانی باور دارند.
تجربه جامعة بشری معاصر، اگر نگوییم حاصل مطلق شدن علم و حذف کامل دین از قلمروی زندگی انسانهاست، فرآیند محدود و منحصر شدن دین به زندگی فردی و آخرت آدمیان، وواگذاری بار زندگانی دنیوی مردم به دوش علم است. این تجربه» فراگیر اجتماعی تنها یک استثنا به خود دید و آن نهضت اسلامی ایران بود که وحدت و عینیت دیانت و سیاست را آموزة خویش ساخت. آموزه ای که در مرتبة علم و فرهنگ به وحدت حوزه و دانشگاه تعبیر می شود.
هدف عمده» دانشگاه امام صادق (ع) به عنوان یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی، فراهم آوردن بستر مناسب برای کاوش و نظریه پردازی دربارة پیوند معارف اسلامی با علوم انسانی و اجتماعی است. در راستای تحقق این هدف، از این پس «فصلنامةپژوهشی دانشگاه امام صادق (ع)» ازسوی دفترهای چهارگانه مرکز تحقیقات دانشگاه امام صادق (ع) منتشر می شود . شمارة نخست این فصلنامه ویژة دفتر مطالعات و تحقیقات علوم سیاسی است. شمارة بعدی فصلنامه، ویژة دفترهای مطالعات و تحقیقاتت علوم اسلامی، اقتصاد، و فرهنگ و ارتباطات خواهد بود.
نظر به بخهای تشکیل دهندة دفتر مطالعات و تحقیقات علوم سیاسی، مقالات این شماره در زمینة اندیشه های سیاسی، جامعه شناسی سیاسی، روابط بین الملل و مسائل ایران است. دست اندرکاران فصلنامه، پذیرای مقالات پژوهشی، پیشنهادها و انتقادهای صاحبنظران می باشند.
