علائم و نشانه ها:
-برخورداری از اضطراب و نگرانی زیاد،
-مقایسه غیرمنطقی خود با دیگران،
-غیرمنطقی و توسعه نیافته از نظر فکری،
-ترسویی،
-کینه توزی و نفرت نسبت به دیگران،
تلقین پذیری و بدگوی از دیگران،
-رقابت غیرمنطقی با دیگران،
-برخورداری از قدرت تطبیق ضعیف.
عوامل پدیدآورنده:
-فشار مادی و محرومیت ها،
-اختلافات خانوادگی و نبود یک محیط خانوادگی آرام،
-یادگیری از والدین و بزرگترها،
-ترس،
-رفتارهای خشونت آمیز و غلط والدین،
-موجود نبودن نظام تربیتی صحیح برای تربیت کودک،
-مقایسه کودک با کسانی که پیشرفت بیشتری داشته اند،
-اضطراب و تشویش،
-کینه و نفرت کودک نسبت به همسالان،
-فشارعاطفی،
-بیماری روانی،
-محروم شدن از عواطف پدر و مادر،
-تلقین های والدین و دیگران،
-محبت بسیار زیاد.
چگونگی عملکرد:
-فراهم کردن محیطی آرام و دور از اضطراب برای کودک،
-خودداری از خشونت و ترساندن کودک،
-برآورده ساختن نیازهای عاطفی کودک،
-مهر و محبت کردن کودک،
-به عدالت و اعتدال رفتار کردن،
-ایجاد فکر مثبت در کودک با دادن مسئولیت های گوناگون،
-دوری از تلقین و ایجاد ضدیت با کسی در کودک،
-جلوگیری والدین از بدگوی،
-ابراز محبت یکسان و تبعیض قایل شدن بین کودکان،
-مجبور نمودن منطقی کودک برای تفکر کردن هنگام مواجهه با مشکلات،
-عدم جلوگیری از بازی کودک،
-خودداری از ابراز محبت بیش از اندازه به فرزند،
-مثبت کردن رقابت های کودک با دیگران،
-مقایسه نکردن کودک با دیگران.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.