علائم و نشانه ها:
-اتکا بیشتر به شانس و اقبال،
-نامنظم و نامرتب بودن تکالیف،
-ارتکاب اشتباهات زیاد در انجام کارها،
-فراهم آوردن مشکل فراوان برای خود،
-گم یا خراب کردن لوازم و وسایل خود،
-عدم اهمیت به وضعیت ظاهری و چگونگی لباس پوشیدن.
عوامل پدید آورنده:
-وجود مشکلات عاطفی،
-عدم توجه والدین به کودک،
-بی توجه و بی دقت بودن همسالان و دوستان کودک،
-عدم وجود نظم و ترتیب مشخص در کارها،
-عدم درخواست دقت در کارها از کودک.
چگونگی عملکرد:
-توصیه برنامه ریزی کارها به کودک،
-توصیه به کودک برای انجام کارهای روزانه با دقت و نظم،
-تشویق و پاداش برای رفتارهای مناسب کودک،
-رها نشدن کودک به حال خود در حالت عصبانیت،
-راهنمایی والدین برای برخورد بهتر با کودک،
-مورد پذیرش قرار ندادن تکالیفی که از روی عجله و سرسری از سوی کودک انجام شده،
-در میان گذاشتن قوانین و معیارهای محیط مخصوصاً محیط مدرسه با کودک.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.