ولایت فقیه و اصطلاحات نوظهور

گسترش آزادی در نظام ولایت فقیه

در جامعه اسلامی، این «نظام ولایت » است که اداره جامعه را بر عهده دارد و نه ولایت یک شخص، بدین معنا که افراد جامعه در یک ارتباط خدا محورانه برای اعتلای جامعه اسلامی متناسب با ظرفیت خود پذیرای مسؤولیتی می شوند تا نظامی از ولایت و تبعیت، پیکره جامعه را تشکیل دهد. نهایت این است که در راس این هرم شخص خاصی با ویژگیهایی مشخص قرار گرفته که سرپرستی این کاروان را بر عهده دارد، و از مسؤولیت بیشتری در قبال خدای متعال و مردم برخوردار است. بزرگترین حق مردم بر حاکم، حق هدایت و سرپرستی جامعه است و ولی فقیه در قبال چنین حقی حتما مسؤول است. لذا این شبهه که در چنین نظامی مردم هیچ کاره اند یا ولی فقیه مسؤولیتی در قبال مردم ندارد، موضوعا قابل طرح نیست.

طرح شبهه هایی نظیر «آمریت مقلدانه » ، «استبداد» یا «هیچ کاره بودن مردم » ناشی از دو عامل زیر است:

1- مقید نکردن معنا و حدود آزادی به تکامل، اگر مشخص گردد که آزادی بدون پسوند الهی یا غیر الهی قابل معنا شدن نیست و آزادی معنایی جز توسعه حضور در جریان تکامل ندارد، آنگاه معلوم می شود که آزادی تنها و تنها در نظام اسلامی قابل تحقق است.

2- حل نبودن جمع بین «تبعیت و آزادی » ; اندیشه ای که تبعیت و تولی را مخل آزادی می داند، طبیعی است که ولایت مطلقه فقیه و لزوم تبعیت مردم از او را منافی آزادی بداند. اما اگر معلوم شود اولا انواع آزادی الهی یا مادی لزوما با نوعی محدودیت و تبعیت توام است و ثانیا تبعیت همراه با آزادی ظاهری در نظام غیر الهی به مصلحت سلب آزادی میل می کند و تبعیت همراه با آزادی در نظام الهی به توسعه آزادی; مشکل فوق مرتفع خواهد شد.

مطالعه بیشتر..

مقالات مرتبط:

ولایت فقیه و توتالیتریسم

ولایت فقیه، یا دموکراسی یا هر دو؟!