در قرآن کریم، تعبیراتی که از زنان می شود چه به صورت خطاب و چه به صورت غیاب، بسیار محترمانه و همانند مردان می باشد:
«و المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض » (39) ; «المنافقون و المنافقات بعضهم من بعض » (40) ; «قل للمؤمنین یغضوا من ابصارهم » (41) ; «و قل للمؤمنات یغضض من ابصارهن » (42) ; «من ذکر او انثی » (43) ; «و لولا رجال مؤمنون و نساء مؤمنات » (44) ; «و للرجال نصیب مما اکتسبوا و للنساء نصیب مما اکتسبن » .
و در برخی موارد، به زنان توجه و عنایتی بیش از مردان شده است:
«ضرب الله مثلا للذین کفروا امراة نوح و امراة لوط » (45) ; «و ضرب الله مثلا للذین امنوا امراة فرعون ... و مریم ابنت عمران » (46)
در این دو آیه، دو زن، نمونه و نمادی از کل کافران و دو زن دیگر، نمونه و اسوه مردان و زنان مؤمن قرار گرفته اند .
«یا مریم ان الله اصطفاک و طهرک واصطفاک ...» (47)
ناگفته نماند که در این آیه دو برجستگی و امتیاز برای حضرت مریم (س) ذکر شده است:
1 - جمله «اصطفاک » در خطاب به مریم همچون خطاب به پیامبر بزرگ; یعنی حضرت موسی علیه السلام است «قال یا موسی انی اصطفیتک » (48) با این تفاوت که حضرت موسی یکبار مخاطب به «اصطفاک » شد و حضرت مریم، دوبار همچنین حضرت مریم هم طراز پیامبران بزرگ علیهم السلام معرفی شده است:
«ان الله اصطفی، ادم و نوحا و ال ابراهیم » (49)
علاوه بر آن، جزء کسانی است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله مامور شد بعد از ستایش خداوند، بر آنان سلام و درود بفرستد:
«قل الحمدلله و سلام علی عباده الذین اصطفی » (50)
2 - برجستگی دیگر برای حضرت مریم، جمله «طهرک » می باشد که در کل قرآن فقط یک بار ذکر شده است آن هم درباره یک زن یعنی حضرت «مریم » (با توجه به باب تفعیل که معمولا برای تاکید می آید و فعل ماضی متحقق الوقوع) .
آن بانوی برگزیده شده، همچون عیسای پیامبر علیهما السلام در قرآن «آیت الله » معرفی شد:
«... و جعلنا ابن مریم و امه ایة » (51)
و مریم مانند فرزندش مشمول نعمت ویژه خداوند قرار گرفت:
«اذ قال الله: یا عسی بن مریم اذکر نعمتی علیک و علی والدتک » (52)