ـ «هرگاه فاطمه را می بینم همه غم ها از دلم خارج می شود.» علی این جمله را بارها گفته بود. همه می دانستند.
جنگ، جنگ، جنگ
و از این همه جنگ، تنها لباس های خونآلود و انبوه زخم شمشیرها، سوغات علی برای فاطمه بود.
علی به او نگاه می کند، فاطمه هم.
لباس ها را می شوید، زخم ها را میبندد...
زخم ها را که میبندد، خاطراتی نه چندان دور را به یاد می آورد، و چشمانش برق می زند:
احد، پدر، دندان شکسته و پیشانی مجروح!
علی به او نگاه می کند... فاطمه مشغول است، خون ها را پاک می کند.
علی می گوید: زهرا جان به من نگاه کن! تو خود می دانی... آنگاه که خسته می شوم و اندوه و غم وجودم را می گیرد، به خانه می آیم، به چهره تو که نگاه می کنم، غم ها از دلم بیرون می رود.
این را بارها گفته بود، همه می دانستند.
خانههای آسمانی (2): کلیدهای موفقیت زندگی حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س)
سیره و سنت دخت گرامی پیامبر ـ حضرت زهرا(س) ـ تصویری از خانواده شایسته و آرمانی اسلام را پیش روی صاحبان خرد و اندیشه قرار می دهد.
در این مجال، به گوشه ای از این زندگی سراسر الهی اشاره و برخی عوامل تحکیم خانواده را در جلوه های رفتاری و گفتاری حضرت زهرا(س) بررسی می کنیم.
مدارا با شرایط اقتصادی شوهر
آنچه در این زمینه از زندگی نورانی حضرت زهرا(س) به ما رسیده، نشان می دهد که آن بانوی بیهمتا، در شرایط خاص زندگی مشترک نیز با همسر خود همراهی میکرده است. چنان که در شرح زندگیاش آمده است: «روزی امام علی(ع) به همسر بزرگوار خود فرمود: فاطمه جان! آیا غذایی داری تا رفع گرسنگی کنم؟ آن بانوی بزرگوار پاسخ داد: خیر! سوگند به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید، دو روز است که در خانه غذای کافی نداریم. امام علی(ع) با تأسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من خبر ندادی تا غذا تهیه کنم؟ فاطمه(س) فرمود: ای اباالحسن! من از پروردگار خود حیا می کنم که چیزی از تو درخواست کنم که فراهم کردن آن در توانت نیست».[1]
شناخت دقیق روحیات همسر
یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در تحکیم بنیان خانواده، برخورد شایسته با همسر است. فراست و کاردانی در اداره منزل و رفتار با همسر، می تواند راز موفقیت در همسرداری باشد.
حضرت فاطمه زهرا(س) به ظرافت های روحی حضرت علی(ع) آگاه بود و به آنها توجه می کرد و در شرایطی که کسی همسر بزرگوارش را درک نمی کرد و به حقیقت رفتار و کردار او پی نمی برد، یار و همدم ایشان بود. برای نمونه شبی یکی از یاران امام علی(ع) ، در تاریکی نخلستان، شاهد حالات عرفانی و راز و نیاز شگفتانگیز آن حضرت با معبود خویش بود. ناگهان دید که حضرت مانند چوب خشکی به زمین افتاد. پس گمان کرد ایشان از دنیا رفته است و هراسان آنچه را دیده بود، به حضرت زهرا(س) خبر داد. آن بانوی گرامی با شناختی که از روحیات ایشان داشت فرمود:
این حالتی است که به دلیل ترس از پروردگار برای وی پدید آمده است.[2]
محترمانه صدا کردن[3]
یکی از اسرار کامیابی در زندگی مشترک، دقیق بودن در مسائل جزئی و ظریف است، از جمله صدا کردن همسر که جزو امور روزانه زندگی خانوادگی است و در صورتی که احترامآمیز باشد، پژواکی از محبت و صمیمیت ایجاد خواهد کرد. حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) در رعایت این نکته نیز الگو بودهاند. نقل است حضرت زهرا(س) نام همسر خود را با احترام بر زبان می آورد. گاهی وی را با کنیه «اباالحسن» می خواند و گاهی با لقب «یا امیرالمؤمنین» .