امر به خوبی ها در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام

پرهیزگاری

بندگان خدا! روزگار بر آیندگان چنان گذرد که بر گذشتگان. بازنگردد آنچه گذشت از آن و نماند چیزی در آن جاودان. پایان کارش با آغاز آن یکسان، سختی های آن بر یکدیگر سبقت جویان و هریک دیگری را پشتیبان.

گویی قیامت شما را می خواند، همچنانکه شترران شتر بچه را راند. کسی که جز به حساب نفس خویش پردازد، خود را در تاریکی ها سرگردان سازد و به هلاکت جای ها دراندازد. شیطان های او مهارش را گرفته در سرکشی کشانند و کردارهای زشت او را در دیده وی زیبا گردانند. پس بهشت پایان راه پیشی جویندگان است و دوزخ منزلگاه تقصیرکاران واپس ماندگان.

بندگان خدا! بدانید که پرهیزگاری خانه ای است چون دژِ استوار و ناپارسایی خانه ای بی بنیاد و خوار؛ نه ساکنانش را از آسیب نگاهبان است و نه کسی که بدان پناه برد در امان است.

توشه سفر

بدانید که با پرهیزکاری می توان رشته خطاها را برید و با یقین به نهایت درجه بلند توان رسید.

بندگان خدا! خدا را، خدا را واپایید! در حقّ نفسی که از همه چیز نزد شما گرامی تر است و دوست داشتنی تر. همانا خدا راهِ حق را برای شما آشکار کرده و جاده های آن را پدیدار. پس یا بدبختی است گریبانگیر و یا خوشبختی پایان ناپذیر.

پس توشه گیرید در روزهای سپری شدنی برای روزهای ماندنی. توشه را به شما نشان دادند و کوچ کردن را فرمان دادند و به رفتنتان برانگیختند. همانا شما همچون کاروانی هستید که بر جای مانده اند و نمی دانند کسی آنان را به رفتن فرمان می دهند.

هان! با دنیا چه کند کسی که برای آخرتش آفریده اند و با مال چه کند آن که به زودی آن مال از وی ربوده است و وبال و حساب آن بر گردن او مانده.

بندگان خدا! خیری را که خدا وعده داده واگذاشتنی نیست و شرّی را که از آن نهی فرموده رغبت کردنی نه.

روزِ حساب

بندگان خدا! از روزی بترسید که کرده ها را روز وارسی و حساب است. روزی که پر از تشویش و اضطراب است. کودکان در آن پیر گردند و مردم در بندِ کرده خود اسیر.

بندگان خدا! بدانید که از شما بر شما نگاهبانانی است و از اندام هاتان مراقبانی و حافظانی که کرده های شما را به درستی در حساب می آرند و نفس هاتان را می شمارند. نه شبی سیاه شما را از آنان می پوشاند و نه دری استوار پنهان کردنتان تواند.

فردا به امروز نزدیک است. امروز با آنچه در آن است می رود و فردا می آید و بدان می رسد. گویی هر یک از شما در دل زمین به خانه ای که خاصّ اوست رسیده و در گودالی که برای او کنده اند آرمیده. وه! که چه خانه تنهایی و چه منزل وحشتزایی و چه غریبِ از همگان جدایی، گویی بانگ برایتان دمیده است و قیامت بر شما رسیده و برای ختم داوری برون شده اید و پندارهای باطل از شما دور گردیده.

بهانه ها از میان بر خاسته، حقیقت ها برایتان آشکار شده و سرنوشت شما را بدان جا که باید کشانیده. پس از آنچه مایه عبرت است پند گیرید و از گردشِ روزگار عبرت پذیرید و از بیم دهندگان - پیامبران - سود برگیرید.