وجود نگرش ها و نگارش های متفاوت و گاه کاملاً دو سویه در موضوع زنان و عزیمت آراء و افکار بسیاری از آحاد جامعه حتی اقشار علمی، بر اساس سلایق و تجارب شخصی باعث گردیده که مسائل زنان به صورت متفاوت و متناقض مطرح گردد که این خود مشکلی بر مشکلات جامعه زنان می افزاید و عملاً مسائل شان را در انبوه ایهام و ابهام قرار می دهد و در واقع مشکلاتشان در چنبره دیگری که نحوه طرح موضوعات شان است گرفتار می آیند. این مهم همراه با لزوم طرح دیدگاه اسلام و آراء و اندیشه ی دانش آموختگان این مکتب متعالی، ما را بر آن داشت تا در یک حرکت علمی فرهنگی با طرح چالشیِ مسائل زنان از یک سو پاسخ جوی نیازهایشان باشیم و از سوی دیگر با ارائه جایگاه زن و شئونات مختلف او در عرصه های سه گانه انسانی، خانوادگی، اجتماعی، از منظر اسلام و طرح مبانی اصیل، پاسخگوی نیازمندی هایشان باشیم تا بتوان با ارائه چشم اندازها و چاره ها گامی استوار و اصولی در راه این رسالت مهم برداریم.
حاصل همه این فهم ها و دلواپسی ها و تلاش برای تحقق آن، بدانجا انجامید که در شانزده فصل پیش که بیش از چهار سال کاری را شامل می شود، اولین فصلنامه علمی و تخصصی زن در ایران توسط شورای فرهنگی اجتماعی زنان منتشر شد. اگر چه در مسیر کار همواره در فکر تغییر برای تکمیل بوده ایم و در هر شماره خود را در معرض بازخورد آراء مخاطبان قرار داده و با اقبال و اقدام، با آن برخورد نموده ایم به طوری که آثار آن در هر شماره به نحوی از انحا خود را نشان داده است، اما از این شماره توفیق یافتیم که فصلنامه را به صورت موضوعی تخصصی تهیه و تقدیم نمائیم. آنچه در این شماره می خوانید حاصل یک تلاش علمی، گروهی با عنوان انحرافات اجتماعی است که از سه منظر فقه و حقوق مبانی و معارف سیاسی و اجتماعی بدان پرداخته ایم، البته در شماره های آتی به رویکرد جنسیتی در انحرافات و مصادیق کجرویهای اجتماعی خواهیم پرداخت. اما آنچه در این مجال اندک باید گفت، این است که اگر چه کجروی ها در جامعه ایران با حمایت استکبار جهانی که در رأس آن آمریکای جهانخوار قرار دارد ترویج و تثبیت می شود، اما از عدم اهتمام جدی مسئولین در مبارزه مستمر با آن که خود زمینه ساز و معین فعالیتهای دشمنان است نمی توان غفلت ورزید. لذا ضمن لزوم مقابله فعال نظام با سرچشمه ها به ویژه مراکز پرورش و پخش انواع انحرافات، لازم است در ابعاد مختلف، نهادهای مسئول ضمن ایجاد روشنگری و توسعه نظارت اجتماعی به همگرایی و همسویی هر چه بیشتر بپردازند. خاصه آنکه زنان در برابر کجروی ها که انواع ظلم ها و ظلمت ها می باشد بیشتر از هر قشری مورد تعدی و ستم قرار می گیرند، گمان نگارنده بر آن است که ظلم در همة نظامات اجتماعی با هرنوع ایدئولوژی و حکومتی که بر جوامع حاکم است، آثار گزنده ای را به اقشار جامعه خواهد رساند، اما بر زنان بیشتر، اگر ظلم را به عبور ناگهانی یک گله گاو وحشی از یک بوستان تمثیل کنیم آنچه بیشتر و سریعتر لهیده و نابود می شود گل ها و ریحان ها هستند نه درختان، لذا زنان که گل و ریحان بوستان جوامع اند در برابر ظلم ها و ظلمت های برآمده از نظامات اجتماعی بیش از هر قشری آسیب می بینند از این جهت پرداختن به مسائل زنان در جامعه علاوه بر الویت ماهوی دارای الویت امدادی و آسیب دیدگی نیز می باشد.
امروز بیش از همیشه نیازمندیم که یک اراده واحد و قانونمند بر پالایش جامعه عزیمت نماید و در سطوح مختلف استقرار و استمرار یابد، چرا که عمده گرفتاری جامعه ما از ناحیه دولتمردان و دولت زنان این نبوده است که صرفاً فکر خوب نداشته اند بلکه از آن جهت بوده که فکر خوب در قالب برنامه ریزی پیوسته و پایدار در جامعه جاری نشده است.
در واقع سخن ابن خلدون در باره اقوام کولی که آنان، علیرغم قدمت دیرین بدلیل عدم استقرار در یک جا، فاقد تمدن و اثر ماندگار هستند، بر نوع برنامه های فرهنگی اجتماعی و بر نحوة عملکرد مسئولان و متولیان جامعه ما نیز روا و مترتب است زیرا آنچه اندیشه و برنامه خوب را در جامعه اثر بخش می کند در درجه اول استقرار در ظرف های قانونی، اجرایی و نظارتی است و سپس استمرار آن، نه ایجاد حرکات موسمی و مقطعی که بعد هم به خاموشی و فراموشی می گراید. حقیقتاً باید آراء و اراده مسئولان جامعه بر محور پالایش اجتماع از انواع کجرویها، یکصدا و یک صف شود تا اقتدار و اعتدال که عامل مهم طهارت و صیانت جامعه است در همه سطوح سایه گستر شود وگرنه روزبه روز سیلاب مفاسد اخلاقی و اجتماعی ضمن منزوی کردن ارزشهای اصیل، مهمترین منابع انسانی جامعه را که جوانان هستند نابود خواهد کرد.
در همین رابطه حضرت علی(ع) در فرازی از نهج البلاغه با بر آوردن آهی جانسوز از وجود مطهر، آیه استرجاع «انالله و انا الیه راجعون» را تلاوت می نمایند و می فرمایند: «ظهر الفساد و فلا منکر مغیر و لا زاجر مزدجر افبهذا تریدون ان تجاور الله … هیهات لا یخدع الله»یعنی آنکه فساد همه جا را گرفته است و من هیچ انکار کننده و تغییر دهنده ایی را نمی بینم و هیچ بازدارنده ایی را نمی یابم آیا با همین احوالات ارادة هم جواری با رحمت خدا را می نمائید؟ هیهات هیهات که خدا را نمی توان فریفت… .
بی تردید لازم است مسئولان و متولیان امور بی هیچ درنگی کجروی های اجتماعی را عالمانه بررسی و مسئولانه برطرف نمایند، تا خدای ناکرده همه ما در لهیب عافیت سوزِ نهیب امام علی(ع) به عنوان بی اعتنایان به اوامر الهی گرفتار نیائیم. انشاءالله
