گوهری یکتا در صدف عصمت

«حیا» ، رشحه ای از شرم والای اوست; «عفاف » قطره ای از دریای مواج خصال شایسته اوست .

«کمال » ، سر به آستان او می ساید; «ادب » درس از مکتب او می گیرد; «حجاب » از فاطمه، آبرو دارد; «عبادت » ، انیس شبانه روزی فاطمه است .

فاطمه، «کوثر» است و فیض جوشان این کوثر، تا دامنه قیامت، همواره جاری است و نیکی و خیر، خود را مدیون این دریای کرم و ابر کرامت می داند .

درود بر تو، ای گنجینه عفاف، ای آیینه شرف، ای زهرا! ...

فاطمه، «کوثر» است و فیض جوشان این کوثر، تا دامنه قیامت، همواره جاری است . فاطمه، گوهری یکتاست که در صدف عصمت، پرورده شد .

سلام بر جان خدایی فاطمه، که فراق پیامبر را بیش از دو ماه، تاب نیاورد .

«عفت » اگر معنی یافته است از رفتار فاطمه است;

«حیا» اگر هست، یادگار اوست; «صبر» اگر در «زینب » تجلی یافته، اثر تربیت «زهرا» است; «زهد» اگر درسی باشد، باید در کلاس «ام الحسنین » آموخت .

«عاطفه » اگر مشقی باشد، سرمشق آن از «ام ابیها» ست .

کدام فضیلت را می توان نام برد که نمونه اعلایش در حیات فاطمه (ع) نباشد؟!

ای زهرای پاک! ای نمونه بودن، ای اسوه ایمان، ای گوهر عفت بر گردن، ای مرجانهای حیا در دامن، ای درهای گرانبها در سخن، ای یادگار پدر، ای همسر علی، ای مادر زینب! ای دختر عزیز پیغمبر!

از کلامت، حکمت می بارید و از رفتارت، صداقت و ایمان می تراوید، عبادت قدسیان را داشتی و سیمای ملکوتی ات، یادآور ملکوت خدا بود و عمر خویش را در راه خدا و زندگی را در مسیر اسلام به سر آوردی .

نمونه ای از یک همسر و الگویی برای مادران بودی .

زهرای مرضیه، در دوران کوتاه خویش، آینه ای به بلندای ابدیت در منظر همگان قرار داد، تا «کمال برین » و «جمال برتر» را در آن بنگرند .

فاطمه، گل پرپر پیامبر (ص)، شقایق سیلی خورده بوستان حق، مادر عصمت و دختر رسالت و بانوی نمونه مکتب است .