فاطمه را با فاطمه باید شناخت«به مناسبت ۳ جمادی الثانی؛ شهادت حضرت زهرا(س)»

سلام بانوی مهربانی

سلام بر تو که باید به تنهایی و مطلق و مجزا از وابستگی های ارزشمندت، تنها به عنوان یک انسان در نظر گرفت، تا به علو درجاتت پی برد و بی هیچ اغراق افسانه ای، ارزش های آسمانی ات را در عین آن که بر زمین خدا و در میان خلق خدا راه می رفتی و زندگی می کردی، به بررسی نشست؛ تو که دختر رسول خدا(ص) بودی و افتخار همسری مردی چون علی(ع) را داشتی و مادر سلسله نورانی امامت بودی، که هر یک از این ها فضیلتی گرانسنگ و بی همتاست؛ اما نه ... تو را باید به تنهایی نگریست تا دانسته شود که فاطمه، بی همتاست.

داستان تو، داستان تاریخی و منحصر به فرد انسانی پای بند به ارزش های والای ایمانی و انسانی است که تا سر حد جان و توان، مقید و متعهد به مبانی فکری و دینی خود بود.

داستان تو شرح دلپذیر عواطف بلند آسمانی و روایت رویای ایمان و ایثار و اعتقاد انسانی است. حکایت بانویی وظیفه شناس و همسری وفادار. داستان شنیدنی پارسایی و عفت و کرامت زنی پیراسته و مزین به ملکات روحی و معنوی...

قصه ات شرح قناعت ها و بسندگی های دنیایی و دل بستن به زیور های حقیقی تر و ماندنی تر است.

و تو، فاطمه جان، سمبل بانویی ارزشمند و الگویی والا در محیط خانه و جامعه ی.

آری؛ تو را باید از خودت شناخت؛ از خودت گفت و از خودت معرفت طلب کرد. فاطمه را با فاطمه و از فاطمه باید به طریق معرفت شناخت؛ هر چند که ما عرف حق معرفتک...

زهرای عزیز، عشق و ارادت قلبی ما به تو تنها نه از آن روست که حبیبه و برگزیده پروردگاری و مظهر ولایت حضرت حق و نه بدان جهت که دختر رسول خدایی، همسر علی مرتضایی و ام ائمه ی و نه بدان جهت که در سیر به سوی معبود و محبوب به والاترین مرحله قرب راه یافتی، و نه بدان دلیل که رب العالمین، بزرگ ترین فرشته مقرب و سفیر وحی را که جبرئیل امین بود، برای تسلی و دلداریت بر تو نازل فرمود، و نه برای دیگر مقامات معنی و مراتب بندگی تو؛ گرچه هر یک از این ها کافی است، تا هر کس را که از منزلت انسانی بهره ای دارد و در راه نیل به مقصد بزرگ آفرینش گام بر می دارد، مجذوب تو سازد و مرغ جانش به هوای کوی تو پرواز کند. اما ارادت و محبت ما به تو علاوه بر این ها، از آن روست که روز سپید کرامت و حیات طیبه جامعه و خانواده خویش را مدیون توایم. دل های دختران ما، قلب های زنان ما و در یک کلام زندگی ما، از تو نور گرفته و با نام تو و عشق تو معنا یافته است که ما خود را در پرتو شخصیت تو یافته ایم. همه چیزمان از تو و خانه تو و مکتب توست؛ همان خانه محقر و گلی اما معطر و منور و از تمامی جهان خلقت والاتر و برتر!

و تمام ارزش آن خانه کوچک و محقّر و گلی همین است که خانه ی دل و وجود انسان ها را نور و فضیلت بخشیده و به سوی مبدأ آفرینش ره نموده است.

تو که زنان و دختران ما، سپیده انسانیت و فجر فضیلت خویش را مدیون تواند، که با عبادت، عفاف، عصمت و حجاب مسیر تکامل و اوج عظمت یک زن را به جهان نشان دادی و با زهد و بی اعتنایی به مظاهر فریبنده مادی دنیا، ارزش والایی انسان را تبلور بخشیدی و با ارجمندترین شیوه خانه داری، همسرداری و تربیت فرزند شیوه جهاد زن در اسلام را به نمایش گذاشتی و با حمایت از دین خدا و تحمل سختی ها و ناملایمات به مبارزه برخاستی و در یک کلام در تمام ابعاد و شئون زندگی، بهترین و ارزشمندترین روش زندگی و حیات زیبای انسانی را برای همیشه به انسان ها آموختی.

ریشه عشق و علاقه ما به تو حکایتگر ارتباط ما با یک تاریخ است...