امام حسین علیه السلام در طول مسیر به آیاتی استناد فرموده اند که عبارتند از:
1) آیه اول: آیه 33 سوره احزاب: همینکه نماینده یزید در مدینه تصمیم گرفت از امام حسین علیه السلام برای یزید بعیت بگیرد امام فرمود: وای بر تو، تو پلید هستی و ما خانواده ای هستیم که خداوند در شأن ما فرموده است:
«همانا خداوند می خواهد که از شما اهل بیت هر پلیدی (احتمالی، شک و شبهه ای) را بزداید و شما را چنانکه باید و شاید پاکیزه بدارد».
2) آیه دوم: آیه 88 سوره هود: امام حسین علیه السلام در پایان وصیت نامه ای که قبل از حرکت به کربلا نوشتند به این آیه استناد کردند:
«توفیق من جز به (اراده) خداوند نیست که بر او توکل کرده ام به او روی آورده ام».
3) آیه سوم: آیه 21 سوره قصص: همین که برای فرار از بیعت با یزید (در 28 رجب) از مدینه به سوی مکه خارج شدند این آیه را تلاوت فرمودند:
«آن گاه که (موسی) از آنجا ترسان و نگران بیرون شد گفت: پروردگارا! مرا از قوم ستمکار نجات بده».
4) آیه چهارم: آیه 78 سوره نساء: شیخ مفید می گوید: هنگامی که امام حسین علیه السلام به سوی مدینه رهسپار شد گروه هایی از جن و فرشته برای یاری آن حضرت حاضر شدند اما امام آیات زیر را تلاوت فرمودند:
«هر کجا که باشید ولو در برج های استوار سربه فلک کشیده مرگ شما را فرامی گیرد» و «کسانی که کشته شدند در سرنوشتشان نوشته شده بود (با پای خویش) به قتلگاه خود رهسپار می شدند».
5) آیه پنجم: آیه 22 سوره قصص: هنگامی که امام حسین علیه السلام شب جمعه سوم شعبان (قبل از حرکت به کربلا) وارد مکه شدند این آیه را تلاوت فرمود:
«چون روبه سوی مدین نهاد، گفت: باشد که پروردگارم مرا به راه راست راهنمایی کند»
6) آیه ششم: آیه 54 سوره توبه: امام هنگامی که با ابن عباس در مکه گفتگو می کردند درباره بنی امیه این آیات را تلاوت فرمودند:
«آنان به خداوند و پیامبر او کفر ورزیده و جز با حالت کسالت به نماز نپرداخته اند» و «با مردم ریاکاری کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی کنند» و «در این میان (بین کفر و ایمان) سرگشته اند نه جزو آنان (مؤمنان) و نه جزو اینان (نامؤمنان) و هر کس که خداوند در گمراهی واگذردش، هرگز برای او بیرون شدنی نخواهد یافت».
7) آیه هفتم: آیه 41 سوره یونس: در آستانه عیدقربان که امام حسین علیه السلام از مکه به سوی کربلا حرکت کردند، نماینده یزید در مکه راه را بر حضرت بستند درگیری را تازیانه رخ داد. به امام حسین علیه السلام گفت: می ترسم شما میان مردم شکاف بیفکنی! حضرت این آیه را تلاوت فرمودند:
«عمل من از آن من و عمل شما از آن شما، شما از آنچه من می کنم بری و من از آنجا شما می کنید بری و برکنارم».
8) آیه هشتم: آیه 156 سوره بقره: هنگامی که در مسیر کربلا خبر شهادت مسلم را شنیدند فرمودند:
«کسانی که چون مصیبتی به آنان رسد گویند: ما از خداییم و به خدا بازمی گردیم».
9) آیه 10 سوره فتح: در نزدیکی کربلا همین که حر به امام گفت: چرا آمده ای؟ فرمود: نامه های دعوت شما مرا به این جا آورد ولی حالا پشیمان شده اید و این آیه را تلاوت فرمود:
«پس هرکس که پیمان شکند همانا به زیان خویش پیمان شکسته است»
10) آیه 23 سوره احزاب: در مسیر کربلا هنگامی که خبر شهادت نامه رسان خود «قیس بن مسهر صیداوی» را شنید، گریه کرد و این آیه را تلاوت فرمود:
«از ایشان کسی هست که برعهد خویش (تا پایان حیات) به سر برده است و کسی هست که (شهادت را) انتظار می کشد و هیچ گونه تغییر و تبدیلی در کار نیاورده اند».
11) آیه 41 سوره قصص: همین که فرماندار کوفه (ابن زیاد) نامه رسمی برای حز فرستاد که راه را بر حسین علیه السلام ببندد و او نامه را به امام عرضه داشت امام این آیه را تلاوت فرمود:
«و آنان را پیشوایانی خواندیم که به سوی آتش دوزخ دعوت می کنند و روز قیامت یاری نمی یابند».
12) آیه 19 سوره 58 : امام حسین علیه السلام در کربلا درباره لشکر یزید برای دختر من سکینه این آیه را تلاوت فرمود:
«شیطان بر آنان دست یافت، سپس یاد خدا را از خاطر آنان برد».
13) آیه 71 سوره یونس: در روز عاشورا برای لشکر یزید این آیه را تلاوت فرمود:
«شما با شریکانی که قائلید کارتان را هماهنگ و عزمتان را جزم کنید، سپس در کارتان پرده پوشی نکنید، آن گاه کار مرا یکسره کنید و *** ندهید».
