مدیریت عقلانی یا دینی ؟

مدیریت » مقوله ای است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران،عالمان دینی با آن مواجه شده و عملا دست اندرکار آن هستند.

در این باب، دو دیدگاه مشخ وجود دارد: عده ای می گویند مدیریت اصولایک فن و مهارت است و همانند سایر فنون، به دینی و غیر دینی تقسیم نمی شود و لذا پسوند «دینی » به دنبال این واژه، نابجاست برخی دیگر معتقدند که خیر، مدیریت نیز می تواند به دینی و غیر دینی تقسیم شود.

صاحبان دیدگاه نخست، گاه سخن از مدیریت عقلانی و عقلایی دارند و آن را در مقابل مدیریت دینی قرار می دهند! اینان تلقی خاصی از مدیریت دینی دارند و آن را در هاله ای از ابهامات و رازها و اسرار غیبی وماورایی جلوه می دهند و آنگاه حساب مدیریت عقلانی و یا عقلایی را ازمدیریت دینی جدا می کنند.

به نظر ما مدیریت دینی - علی الاصول - تقابل و تعارضی با مدیریت عقلانی و عقلایی ندارد.

مدیریت دینی هرگز به معنای راز آلود نمودن مدیریت و اسرارآمیزکردن اداره جامعه نیست.

مدیریت دینی به معنای این است که در اداره جامعه انسانی و تدبیرامور آدمیان، انسان شناسی دینی و وحیانی را لحاظ کنیم، ارزش ها و ضدارزش هایی را که دین درباب انسان مطرح کرده است مورد توجه قراردهیم، در کنار حیات طبیعی و دنیوی انسان، حیات اخروی او را نیز مدنظر داشته باشیم، در برنامه ریزی های کلان و در عرصه اداره امور حیات بشر، کمال نهایی او را که همان قرب الهی است از یاد نبریم.

مدیریت دینی مقتضی آن است که در مفهوم توسعه و رشد اجتماعی عناصرمعنوی و اخلاقی و ارزشی را به عنوان عناصر اصلی و اولیه در ساختارشخصیت انسان لحاظ نماییم.

به هرحال روشن است که مدیر دیندار در مدیرت خود ملاک ها و معیارها وارزش هایی را مورد عنایت قرار می دهد که مدیر بی دین، به آن ها توجه ندارد پس تفاوت عمده مدیریت دینی با مدیریت غیر دینی، در نحوه نگرش به انسان و جهان و گزینش معیار و ملاک برای رشد و کمال وتوسعه جامعه انسانی است.

به نظر ما تفاوت انداختن بین مدیریت دینی و مدیریت عقلانی از این طریق که مدیریت دینی را رازآلود و اسرارآمیز و مدیریت عقلانی را،مدیریتی راز زدایی شده قلمداد کنیم، نادرست و غیر واقعی است در مدیریت دینی، در عین حال که نگاهی به آسمان و عالم بالا و جهان ملکوت داریم، به درستی از ابزار تجربه و عقل و عقلانیت نیز کمک می گیریم و از دانش دانشمندان و معرفت عقلای قوم بهره مند می شویم والسلام

سردبیر