وزیر نیرو به تماشای اجرای ارکستر ملی ایران نشست/ علیرضا افتخاری در برج میلاد خواند

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، رپرتوار اجرای ارکستر ملی ایران به رهبری فریدون شهبازیان و خوانندگی علیرضا افتخاری در برج میلاد دربردارنده همان قطعه‌هایی بود که در کنسرت سه شب پیش ارکستر ملی در تالار وحدت اجرا شده بود؛ بدین ترتیب که در بخش نخست، اوورتور «آوار» (ساخته ی فریدون شهبازیان)، «نیلوفرانه»، «بهشت یاد»، «در هوای تو»، «کوی بی نشان» (هر چهار از آثار استاد عباس خوشدل) و نیز «قطعه ی معروف «سبکبال» (از ساخته های استاد حسین دهلوی) اجرا شد.

در بخش دوم کنسرت نیز «شور عشق 1»، «شور عشق 2»، «رهایی»، «چهارمضراب شوشتری برای ویُلن و ارکستر»، «محرم راز»، «ساقی نامه»، «بوسلیک» و «شور عاشقانه» به نوا درآمد. به جز «چهارمضراب شوشتری» که از جاودان ساخته‌های استاد حسین دهلوی است، بقیه‌ قطعه‌های این بخش از آثار استاد فریدون شهبازیان بود.

 

** مهمانان سرشناسی که به تماشای اجرای ارکستر ملی و علیرضا افتخاری نشستند

تالار برج میلاد افزون بر مردم مشتاقانی که با عشق و علاقه، خود را از راه های دور و نزدیک به این تالار رسانده بودند تا اجرای ارکستر ملی و خواننده ی خاطره سازش را ببینند و بشنوند، پذیرای چهره های سرشناسی هم بود؛ از جمله حمید چیت چیان، وزیر نیرو، که همراه با همسرش به تماشای کنسرت آمده بود.

از دیگر معروفانی که تماشاگر این کنسرت بودند، می توان از استاد عباس خوشدل (آهنگساز «نیلوفرانه ها)، فرزاد طالبی (مدیر کل دفتر موسیقی)، سیروس الوند (کارگردان سینما)، مجید رجبی معمار (مدیرعامل خانه ی هنرمندان)، علی عزیزی (دبیر کانون ناشران خانه موسیقی)، بهرام جمالی (مدیرعامل انجمن موسیقی) و ناصر ایزدی (رهبر ارکستر مهر) نام برد.

پیش از آغاز کنسرت، مسئولان تشریفات تالار که استاد عباس خوشدل، آهنگساز بزرگ موسیقی ایرانی، را نمی شناختند، وی را در کنجی از ردیف دوم جای دادند؛ اما علی عزیزی، دبیر کانون ناشران خانه ی موسیقی، به محض اینکه این اتفاق را دید، دست استاد را گرفت و این مرد موی سپیدکرده ی موسیقی ایران را بر صدر مجلس در ردیف جلو نشاند؛ جایی که شایسته ی استادی چون خوشدل بود.

 

** کنسرتی که به آتش‌نشانان شهید تقدیم شد

پیش از آغاز این کنسرت، شخصی به نمایندگی از ستاد برگزاری جشنواره ی موسیقی فجر روی صحنه آمد و گفت: ستاد جشنواره ی موسیقی فجر، اجرای امشب ارکستر ملی را به همه ی آتش نشانان فداکار و ملت داغدار ایران تقدیم می کند.

پس از استقرار ارکستر، به محض اینکه رهبر ارکستر وارد صحنه شد، نوازنده های به احترام استاد شهبازیان بلند شدند و با برخاستن آنان، حاضران در تالار هم به پا خاستند، احترام رهبر بزرگ ارکستر ملی ایران را.

فریدون شهبازیان نیز پیش از آغاز اجرا گفت: به دلیل حادثه ی ناگوار امروز (آتش سوزی و تخریب ساختمان پلاسکو)، من و دوستانم، قطعه ی «آوار» را که سال های دور آن را نوشتم و اولین قطعه ی امشب است، تقدیم می کنیم به بزرگ مردان آتش نشان.

 

** شرمسار محبت‌های شما هستم

پس از اجرای اوورتور «آوار»، زمانی که نوبت به اجرای «نیلوفرانه» یا همان «خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن...» رسید، علیرضا افتخاری نیز با همراهی فریدون شهبازیان روی صحنه آمد. مردم با دیدن خواننده ی «یارا یارا...» برخاستند و عاشقانه او را تشویق می کردند. افتخاری با احساس نیز که برق ذوق را می شد در چشمانش دید، گفت: به قول قدوه العرفا و زبده الحکما، حضرت باباطاهر:

«مُو که چون اشتران قانع به خارم

جهازم چوب و خرواری به بارم

بدین مزد قلیل و رنج بسیار

هنوز از روی مالک شرمسارم».

شرمسار محبت های شما هستم؛ بسیار از لطف شما سپاسگزارم، بسیار سپاسگزارم.

 

** بازی‌های نگاهی و لبخندهای خواننده و رهبر ارکستر ملی

در جای جای اجرای دیشب، نگاه‌های سراسر محبت افتخاری به فریدون شهبازیان در حین اجرای قطعه‌ها و نیز لبخندهای زیبایی که بین این دو بزرگ موسیقی ایران رد و بدل می‌شد، لحظه‌های زیبایی را خلق می‌کرد.

در طول این اجرا، بارها پس از پایان تصنیف های گوناگون، رهبر ارکستر ملی ایران برای خواندن پر قدرت و با احساس علیرضا افتخاری دست زد و همراه با مردم او را تشویق کرد.

هنگام اجرای تصنیف «شور عشق»، آنجایی را که خواننده می خواند «خال فتنه بر رخ زیبا نهاد»، علیرضا افتخاری با لبخند و اشاره یی نمکین به چهره ی فریدون شهبایان نگاه می کرد، به طوری که گویی دارد این مصراع را به شهبازیان تقدیم می‌کند.

 

** خواننده‌ای که رو به مردم از صحنه خارج می‌شد

هر بار که نوبت به اجرای قطعه‌های بی‌کلام می‌رسید و خواننده می‌بایست به طور موقت ارکستر را تنها بگذارد، افتخاری دلش نمی‌آمد پشت به حاضران از صحنه خارج شود، از این رو در حالی که برای مردم دست تکان می‌داد، رو به آنان از صحنه بیرون می‌رفت.

نخستین باری که افتخاری می‌خواست از صحنه خارج شود، با نوازندگان ردیف جلو ارکستر دست داد و در معیت فریدون شهبازیان، در میان تشویق‌های مردم صحنه را ترک کرد.

 

** بوسه‌ی افتخاری بر دستان آهنگساز نیلوفرانه

در پایان بخش نخست کنسرت که به اجرای قطعه‌هایی از آلبوم نیلوفرانه اختصاص داشت، استاد عباس خوشدل، آهنگساز این اثر ماندگار، به دعوت فریدون شهبازیان و علیرضا افتخاری روی صحنه آمد. در این لحظه علیرضا افتخاری به پیشواز استاد رفت و دست او را بوسید؛ بانگ تشویق و تحسین از حاضران برخاست.

استاد خوشدل از فریدون شهبازیان، علیرضا افتخاری و نوازندگان ارکستر ملی ایران سپاسگزاری کرد و در میان تشویق ها از سن پایین آمد. ارکستر هم از صحنه خارج شد تا برای بخش دوم و اجرای «شور عشق» آماده شود.

 

** خواننده‌ای که موقع خواندن، رگ گردنش بیرون نمی‌زند

آنچه در اجرای دیشب باز هم توجه را جلب می‌کرد، این بود که علیرضا افتخاری چه در اوج‌خوانی‌ها، چه در بم‌خوانی‌ها، بر خلاف بسیاری از خوانندگان، اخم نمی‌کرد و عضلات چهره‌اش منقبض نمی‌شد و چهره‌اش حالت ناخوشایندی به خود نمی‌گرفت.

او هنگام خواندن، نه تنها تمام احساسش را در صدایش می ریخت، که سیمایش نیز آینه‌ای می‌شد، نمودار احساس درونی‌اش و این را می‌شد در لبخندها و اشاره‌های چشمانش دید.

افتخاری در اجرای دیشب بار دیگر نشان داد که به قول استاد فضل الله توکل، آهنگساز بزرگ و سنتورنواز صاحب سبک موسیقی ایرانی، یکی از معدود خوانندگانی است که موقع خواندن رگ گردنش بیرون نمی‌زند.

 

** شکوه صدای ارکستر و ظرافت اجرای تکنواز ویُلن

هنگام اجرای چهارمضراب «شوشتری برای ویلون و ارکستر» که تکنوازی ویلون را تینا جامه گرمی، شِف یا سرگروه ویلون دوی ارکستر آن را برعهده داشت، شکوه و قدرتمندی صدای ارکستر و تکنوازی سرشار از احساس و ظرافت تینا جامه گرمی، به زیبایی حق مطلب را درباره ی ین اثر استاد دهلوی ادا کرد.

پیتزیکاتوهای قدرتمند، یکدست و هماهنگ ارکستر، چه در این قطعه، چه در قطعه های دیگر، نشان می داد که چه قدر برای این ارکسترِ آینده دار زحمت کشیده شده است.

 

** رهبر ارکستر ملی: تا پایان کامل هر چهار قطعه لطفاً دست نزنید!

در آغاز بخش دوم کنسرت، فریدون شهبازیان که تجربه ی کنسرت سه شب پیش را در ذهن داشت، رو به حاضران کرد و گفت که در این بخش ارکستر دو اثر را در چند موومان (بخش) اجرا می کند؛ از این رو تماشاگران تا پایان موومان آخر صبر کنند و پس از هر موومان دست نزنند. با وجود این، اندکی از تماشاگران که از اجرای عالی ارکستر و خواننده اش متحیر شده بودند، پس از پایان قطعه های میانی باز هم به تشویق می پرداختند، که فریدون شهبازیان و برخی از تماشاگران با علامت دست، آنان را از تشویق باز می داشتند.

 

** هوادارانی که خواننده و رهبر رکستر را رها نمی‌کردند

اجرای دیشب که در دقایق آغازین شبانه روز یکم بهمن ماه نُت پایانی را نواخت، با تشویق های فراوان تماشاگرانِ ایستاده برپای به پایان رسید؛ اما چندین نفر از هواداران علیرضا افتخاری و فریدون شهبازیان که به پشت صحنه رفته بودند، با اشتیاق مشغول عکس گرفتن با این دو چهره‌ی نامدار موسیقی ایران بودند.

شور و اشتیاق هواداران برای عکس و امضا گرفتن، به حدی بود که تا محوطه ی باز برج میلاد نیز افتخاری و شهبازیان را رها نمی کردند. به هر روی این عکس و سلفی گرفتن‌ها تا یک بامداد ادامه داشت و در میان همین عشق و علاقه، خواننده و رهبر ارکستر ملی ایران با هواداران خود خداحافظی کردند تا شب عاشقان بیدلِ ارکستر ملی، که به حق شبی دراز بود، به بهترین شکل به پایان برسد.