یادآوری حادثه عاشورا در دنیای اسلام و به ویژه در قلمرو یاران عترت علیهم السلام امروزه یک فرهنگ است. فرهنگی که ریشه در عقل و فطرت انسانی و آیات قرآن و سنت نبوی صلی الله علیه وآله دارد.
بخش مهمی از آیات قرآن ، که گاه به یک سوم و گاه به یک چهارم و در برخی احادیث در حد نیمی از قرآن شناخته شده، در ارتباط نزدیک با پیامبر و اهل بیت رسول خداست، به طوری که در برخی از روایات آمده که نیمی از قرآن درباره ما و نیمی درباره دشمنان ماست. بیش از هزار آیه چون آیات تطهیر و مباهله و نور و ذی القربی و تبلیغ و ولایت، در روایات معصومین علیهم السلام بر ائمه علیهم السلام و فضیلت ها و عملکرد و اندیشه و گفتار و رفتار آنان تطبیق و تفسیر شده است. و بخشی از آیات، اختصاص به حضرت سید الشهدا و جریان عاشورا و فرهنگ کربلا دارد.
سوره « و الفجر و لیال عشر» بر دهه آغازین محرم انطباق یافته است و در آیه « و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا» مصداق شهید مظلوم، سید الشهداء و مظهر کامل اولیای مظلومان، حجت بن الحسن ، حضرت مهدی موعود است.
روایات عترت علیهم السلام حروف مقطعه «کهیعص » را حروف نمادین ماجرای عاشورا می شناسند.
یکی از پژوهشگران معاصر به نام حسین استاد ولی در مقدمه ای که بر کتاب گرانقدر «تاویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة » نوشته است، 24 کتاب را نام می برد که در زمینه آیات قرآنی مربوط به عترت علیهم السلام نگاشته شده است.
مفسر و محقق بزرگ نیمه دوم قرن دهم ; سید شرف الدین علی استرآبادی، در کتاب نامبرده هشتصدو پنجاه صفحه وزیری را به ذکر آیات و سوره های قرانی که به طور مستند مربوط به پیشوایان معصوم علیهم السلام دانسته اند، اختصاص داده است.
علاوه بر جایگاه رفیع عترت علیهم السلام در کتاب خدا، حجم وسیعی از احادیث نبوی صلی الله علیه وآله به ترسیم مناقب و فضائل و ارزش ها و فضائل و مصائب و ارزش زیارت، اطاعت و محبت معصومین علیهم السلام پرداخته است.
در میان معصومین علیهم السلام سیدالشهداء و جریان عاشورا، جایگاهی دارد که اخیرا یکی از محققان به فکر نگارش دائرة المعارفی پانصد جلدی درباره آن بزرگوار افتاده و تعدادی از مجلدات آن را منتشر کرده است.
برگزاری مراسم عاشورا و سوگواری های محرم،امروز از روشن ترین نمودهای ارادت و جلوه های حمایت از اهل بیت علیهم السلام محسوب می شود.
در تمام بلاد شیعه و بسیاری از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، در ایام محرم پرچم های عزاداری سرور شهیدان برافراشته می شود و مجالس روضه خوانی و مرثیه سرایی و هیئات عزاداری تشکیل می گردد.
میزان موقوفات و نذورات امت اسلام برای گرامیداشت خاطره شهیدان کربلا و اقامه عزاداری اباعبدالله علیه السلام در کل جهان بی نظیر است و از بارزترین نشانه های عشق بشریت به ویژه مسلمانان به ساحت مقدس پیشوای شهیدان کربلاست.
آمار بالای نام های حسین و زینب در جوامع اسلامی، عمق نفوذ حسین بن علی علیهما السلام را در اعماق وجدان عمومی و عواطف مسلمانان نشان می دهد.
عالیترین هنرهای مردمی، ناب ترین جلوه های ذوق شعری و نقاشی و موسیقی و معماری و پرخروش ترین قیام های اجتماعی و عظیم ترین اجتماعات مردمی و گسترده ترین و عمیق ترین سوگواری های جمعی و سراسری، مولود عشق بشریت به آستان قدس حسینی و یاران فداکار اوست.
این جایگاه بلند اجتماعی، دستاورد رهنمودهای قرآن و سنت درباه سرور جوانان بهشتی است.
رسول خداصلی الله علیه وآله ، حسین بن علی علیهما السلام را «بهجة قلبی » می نامد، (1) لب های مقدس او را می بوسد و می فرماید: « من از حسینم و حسین از من است.» (2) و گاه تاکید می کند: « هر کس می خواهد محبوب ترین چهره زمینی را در نزد آسمانیان بشناسد، به سیمای حسین علیه السلام نگاه کند.» (3)
تاکید امامان و رهبران تفکر شیعی بر فضایل و زیارت و آرمان ها، و مظلومیت و گریه و بزرگداشت و احیای نام و یاد سیدالشهداءعلیه السلام و حوادثی که در پرتو خورشید عاشورا و ماه محرم شکل گرفت ، از عاشورا مشعلی جاودانه ساخت و کربلا را به صورت بزرگترین دژ مقاومت و چتر مصونیت امت اسلامی در برابر کفر و شرک و نفاق و بیداد درآورد. امروز عاشورای حسینی ، سمبل ظلم ستیزی و عدالت خواهی کشتی نجات امت اسلامی، و راه رهایی مظلومان عالم از سلطه استکبار جهانی شناخته می شود.
از سوی دیگر در طول تاریخ تلاش هایی برای فراموش شدن نام حسین بن علی علیهما السلام و خاموشی این مشعل هدایت صورت گرفت. گاه برای زدودن رنگ مظلومیت گفتند: حسین بن علی علیهما السلام همچون عیسی علیه السلام، شهید نشد بلکه به آسمان ها بالا رفت و دیگری در چهره او متمثل گردید.
گاه عاشورا را عید نامیدند و احادیثی در مبارک بودن این روز ساختند و همه حوادث دلپذیر عالم را به این روز نسبت دادند و جشن و عروسی ها را در این روز متمرکز کردند.
گاه اهداف قیام حسینی را تحریف کردند.
گاه جنایت یزید را خطای در اجتهاد دانستند و به تبرئه یزید پرداختند.
گاه گنبد و بارگاه حسین علیه السلام را تخریب کردند و به شخم صحن و سرای اباعبدالله علیه السلام روی آوردند.
گاه محدودیت ها و ممنوعیت های فراوان در زیارت آن معشوق قلب ها پدید آوردند.
جلادان تاریخ همچون صدام و رضاخان، گاه شال عزا به گردن انداختند و خود را عزادار سیدالشهداء معرفی کردند و روز دیگر سوگواری و عزاداری و برگزاری دسته های سینه زنی و زنجیر زنی را گناه نابخشودنی دانستند و هیئات عزاداری را به رگبار گلوله بستند.
همه این تلاش های مذبوحانه، نشان وحشت استکبار و نوکران آنان از جوشش خون پاک حسینی در رگ های نسل جوان امت اسلامی است. بی جهت نیست که قلم بدستان وابسته به کفر جهانی، فرهنگ شهادت را هدف قرار داده اند و لباس مشکی و نت سوگواری برای امام شهیدان را شبهه باران کردند.
علیرغم همه این کوشش های کور، گرایش دل های صالحان و مؤمنان و فطرت های پاک به سوی عاشورا و محرم افزون تر و گسترده تر گردید. عاشوراگرایی امت اسلام، اقدامی معمولی و فرمایشی نیست. محبت حسینی، با هدایت الهی بر قلب همه مظلومان عالم چنگ انداخته و دل های همه مؤمنان را شیدای فرزند فاطمه علیها السلام ساخته است.
در قرآن می خوانیم: «ان الذین آمنوا و عملوالصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا»; (4) « کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند، به زودی خداوند برایشان دوستی قرار می دهد.»
و در حدیث نبوی صلی الله علیه وآله می شنویم: « ان لقتل الحسین حرارة فی قلوب المؤمنین لاتبرد ابدا; (5) براستی شهادت حسین علیه السلام آن چنان حرارتی در دل مؤمنان پدید آورده ، که هرگز سرد نمی شود.»
فرهنگ عاشورا و نقشه های استعمار
امروز عاشورا از فرهنگ مردم حذف شدنی نیست و استکبار هم این حقیقت را می داند، تجربه مکرر بیدادگران خارجی و مزدوران داخلی، به آن ها آموخت که نمی توان عاشورا را از اندیشه و عواطف و آداب و رسوم مسلمانان محو کرد، از این رو آن چه امروز به آن می اندیشند، دو مساله دیگر است:
1 - کالبد عاشورا را نگهدارند و روح حسینی را از آن بگیرند و مراسم روضه خوانی را در حد عادت و رسمی که تنها به قصد ثواب اخروی برگزار می شود و گناهان انسان را می شوید، تبدیل می کنند و اهداف قیام و درس های امام و عبرت آموزی های آن را به فراموشی بسپارند.
2 - عاشورا را به خدمت اهداف سیاسی و اجتماعی خویش بگیرند و فرهنگ تسامح و تساهل و همزیستی با کفر و شرک و بیداد را از طریق وابستگان فکری، فرهنگی خویش در مراسم عاشورا تزریق کنند و عاشورایی هماهنگ با استانداردهای بین المللی تبلیغ و ترویج کنند.
برای این کار تحریف اهداف، تحریف وقایع، و تحریف چهره های عاشورایی ضرورت دارد.
کارنامه مطبوعات جبهه نفاق در چند سال اخیر همزمان با ایام محرم و صفر، به خوبی نشان می دهد که برخی فریب خوردگان و قلمزنان وابسته، می کوشند از عاشورا و محرم هم راهی برای گفت وگو و سازش با استکبار جهانی پیدا کنند.
گرچه پیام ظلم ستیزی ، عرفان گرایی، عدالت خواهی، عزت گرایی و استقلال خواهی سیدالشهداء آن چنان درخشان و فراگیر و عمیق عرضه شد که با گرد و غبار برخی روزنامه نگاران ، تیره و تار نمی شود، اما این جهت گیری سیاستگذاران استکبار و رسانه های هماهنگ با آنان، رسالت روحانیت و مبلغان دین را چند برابر می سازد.
وظایف مبلغان
بلبلان بوستان استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی و پاسداران فرهنگ عاشورایی و همه عالمان و مرثیه سرایان و مداحان اهل بیت علیهم السلام وظیفه دارند، در برابر سیاست تسامح و لبخند به استکبار، سیاست سوگواری بر مظلوم و نهیب و خروش در برابر شیطان بزرگ و نرمش و عطوفت با خودی ها را ترویج کنند.
برای مقابله با اهداف کفر جهانی و سیاست رسانه های آنان اقدامات زیر ضروری است:
1 - اهداف قیام قدسی اباعبدالله علیه السلام بر اساس کلام خود آن بزرگوار بدون هر گونه تحریف و گزینش تبیین شود.
2 - وقایع جان سوز کربلا با دقت و مستند برای نسل های جدید تبیین گردد.
3 - عقاید اصیل شیعی و اسلامی به توده های مردم آموزش داده شود.
4 - احکام دینی و فقه سنتی و پویای اسلام به فرزندان امت اسلامی ارائه گردد.
5 - شبهات روشنفکرنمایان و روزنامه های زنجیره ای پاسخ گفته شود.
6 - از حوادث کربلا، تحریف زدایی صورت گیرد.
7 - راه کارهای وحدت امت اسلامی در تمسک به قرآن و عترت علیهم السلام تبیین شود.
8 - روح امید و توکل به خدای متعال در امت اسلامی تقویت گردد.
9 - دشمنان امت اسلام و اندیشه ها و حاکمیت قوانین الهی در عصر کنونی به مردم معرفی شوند.
10 - محبت و معرفت عترت علیهم السلام و انس و الفت با قرآن و حدیث به عنوان تنها راه کار رهایی امت اسلامی برای نسل جوان تبلیغ گردد.
11 - مبلغان متعهد با هر گونه تحریف دین چه تحریف های برخاسته از امواج غرب گرایی و التقاط و چه تحریف های برخاسته از رسوبات جهل و جمود، با تمام توان مبارزه کنند.
پاسداری از عاشورا
در دنیای رسانه سالاری ، عاشورا و سیدالشهداء علیه السلام هم مورد هجوم فرهنگی است نه هجوم فیزیکی، و پاسداری از فرهنگ عاشورا وظیفه ماست.
پاسداری از عاشورا، پاسداری از ایمان و توحید و حاکمیت خدا بر سراسر جهان است.
پاسداری از عاشورا فقط در برگزاری روضه های بدون توجه به اهداف و آرمان های حسینی نیست. پاسداری از عاشورا در محبت های فاقد معرفت خلاصه نمی شود.
پاسداری از فرهنگ عاشورا، با اقامه معروف ها و نبرد با همه منکرات اجتماعی و به ویژه فرهنگ وابستگی به کفار خارجی و مبارزه با ترویج فرهنگ اقتصادی استعماری تحقق می پذیرد.
پاسداری از عاشورا، به معنای بریدن از حکومت های یزیدی و وابسته و پیوستن به اردوگاه سیدالشهداء است.
پاسداری از عاشورا، فریاد بلند بازگشت امت اسلامی به سوی عترت پیامبر خداست.
اگر ماه رمضان ماه قرآن و بازگشت به کتاب الهی است، ماه محرم ماه بازگشت امت به سوی عترت رسول الله صلی الله علیه وآله و دومین یادگار گرانبهای نبوی صلی الله علیه وآله است; بازگشت به مرجعیت علمی عترت علیهم السلام در برابر همه مدعیان دانش اجتماعی، مدیریت و سیاستمداران حرفه ای، بازگشت به مرجعیت سیاسی عترت علیهم السلام در برابر همه تئوریسین ها; ازگشت به قرائت عترت از اسلام و قرآن در برابر قرائت های غربی و شرقی و قرائت بی سوادان و بدسوادان و کعب الاحبارها و همه ناآشنایان به اندیشه های نبوی صلی الله علیه وآله و علوی علیه السلام.
پاسداری از فرهنگ عاشورا آن است که به همه مسلمانان و علاقمندان شناخت اسلام در دنیا اعلام شود: تنها تفسیر مورد قبول از اسلام و قرآن و محمدصلی الله علیه وآله تفسیری است که سیدالشهداء و امامان معصوم علیهم السلام ارائه داده اند، و اسلامی که با هر قرائتی بسازد، اسلام نیست، بلکه دینی است که بر اساس آن یزید اجتهاد می کند و خون بزرگترین نگهبان اسلام و چراغ هدایت امت و سرور جوانان بهشتی حلال شمرده می شود.
اجتهادهای ناشیانه و مغرضانه همچون قرائت های جدید، بهانه ای برای تحریف دین است.
پاسداری از فرهنگ عاشورا ، مبارزه با هر گونه انحراف عقیدتی و اجتماعی به ویژه در سطح کلان و در زندگی مسؤولان و سردمداران نظام سیاسی است.
حضرت سیدالشهداء مبانی قیام عاشورا را برای فرزدق شاعر معروف چنین ترسیم کرده است: «ان هؤلاء قوم لزموا طاعة الشیطان و ترکوا طاعة الرحمان و اظهروا الفساد فی الارض و ابطلوا الحدود و شربوا الخمور و استاثروا فی اموال الفقراء و المساکین و انا اولی من قام بنصرة دین الله و اعزاز شرعه و الجهاد فی سبیله، لتکون کلمة الله هی العلیا;(6) اینان اطاعت شیطان را سخت متعهدند و اطاعت رحمان راکنار گذاشته اند، در زمین تباهی پدید آورده اند، حدود الهی را معطل گذاشته اند، میگساری می کنند و اموال فقیران و محرومان را به خود اختصاص می دهند. و من از هر کس دیگر به یاری دین و عزت بخشیدن به شریعت او و جهاد در راه او شایسته ترم، باشد که سخن خدا برترین باشد.»
