نیایش هایی از امام رضا علیه السلام

پروردگارا! در پیشگاه تو ایستاده و دست هایم را به سوی تو بلند نموده ام؛ با آگاهیم به اینکه در بندگیت اهمال نموده و در بسیاری از طاعت هایت تقصیر دارم و اگر راه حیا را می پیمودم، از خواستن و دعا نمودن می ترسیدم؛ ولی پروردگارا! آنگاه که شنیدم گناهکاران را به درگاهت فرا خوانده و آنان را به بخشش نیکو و ثواب وعده می دهی، برای امتثال ندایت آمده و به عواطف مهربان ترین مهربانان پناهنده گردیم.

وای بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرا نگیرد، اگر مرا از درگاهت طرد کنی، بعد از درگاهت به درگاه چه کسی مراجعه کنم و اگر برای دعایم درهای قبول را گشوده، و مرا به رساندن به آرزوهایم شادمان گردانی، همچون مالکی می باشی که لطف و بخششی را آغاز نموده و دوست دارد، آن را به انجام رساند و مولایی که لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم نموده است.

* * *

پروردگارا! خواسته ام در این جایگاه، یعنی جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است که گناهانِ گذشته ام را آمرزیده و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازداری و پدر و مادرم که دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاک ها قرار دارند را مورد آمرزش قرار دهی.

آقایم! اگر در اعمالم چیزی قرار دارد که بر مقامشان افزوده و بر اکرامشان می افزاید، آن را در صحیفه اعمال ایشان قرار داده و مرا در رحمت با آنان شریک کن و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان که مرا در کودکی تربیت کردند.

* * *

ای شنونده هر صدا و ای پیشی گیرنده هر زوال یابنده! ای زنده کننده استخوان ها پس از پوسیده شدن و ایجاد کننده آنها بعد از مرگ! بر محمد و خاندانش درود فرست و برای من و تمام مؤمنین از هر غم و اندوه راه رهایی مقرر کن؛ تو بر هر کار قادری.