مسعود رضایی منفرد به خبرنگار مهر گفت: ما در کنار تخت جمشید شهر پارسه را نیز داریم که کلا زیر خاک است باستان‌شناسان معتقدند که ریشه‌های درختانی که در این محدوده رشد خواهند کرد به آثار باقی مانده از این شهر ممکن است لطمه وارد کند درحالی که بقایایی این شهر باید یک زمانی از زیر خاک بیرون آمده و به آیندگان منتقل شود. اما اگر از اکنون جلوی کاشت درخت در این محدوده را نگیریم بعدها به مشکل برمی‌خوریم. چون این بخش حاصلخیز است و این اقدام موجب ایجاد باغ‌های متعدد شده و تغییر کاربری پیدا می‌کند.
وی به ایجاد باغ شهر در این محدوده اشاره کرد و گفت: پس از کاشت درختان ممکن است مالکان اقدام به دیوارکشی، سپس ساختمان‌سازی در حریم درجه یک تخت‌جمشید کنند و حریم منظری تخت جمشید را از بین بیرند.
رضایی بیان کرد: در سال 79 حریم درجه یک تخت جمشید ثبت شد و در سال 90 نیز مورد بازنگری قرار گرفت و همان موقع اعلام شد که درختکاری در این محدوده ممنوع است. در برخی از مناطق توجهی به درختکاری‌ها نشده بود و این زمین‌ها به ده‌ها نفر فروخته شده بودند بنابراین بازپس‌گیری آنها با مشکل رو به رو شده است.
رضایی بیان کرد: اکنون فرصت برای حفاری همه شهر پارسه را نداریم البته گروهی از ایتالیایی‌ها به همراه برخی کاوش‌گران ایرانی از 8 سال پیش کارهایی انجام داده‌اند ولی کاوش در این منطقه کار یک یا دو گروه نیست بلکه باید برای آن زمان و بودجه زیادی گذاشته شود. با محیط زیست مخالف نیستیم اما ممنوعیت کاشت درخت در حریم آثار تاریخی یک اصل پذیرفته شده است. ما چاره‌ای نداریم.
وی افزود: لایه‌های باستانی بسیاری از سایت‌های باستانی که کشاورزان روی آنها از دیرباز کار می کردند اکنون مضطرب شده است اگر دولت می‌توانست این زمین‌ها را بخرد باید جلوی کشاورزی‌ها را هم می‌گرفتیم. اما چون نمی‌توان این کار را کرد و انصاف هم در آن نیست و در ضوابط آثار، کشاورزی ممنوع نیست، بیشتر روی درختان تاکید داریم که منظر آثار را به هم نزنند.
