تست دی. ان. اِی پیش از تولد یک روش معمول برای آزمایش اصل و نسب پدری یک کودک متولد نشده است. به طور عمده دو نوع آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد وجود دارد که عبارتند از: آمینو سنتز و نمونه برداری از پرزهای جفتی.
دی. ان. اِی یا دئوکسی ریبو نوکلئیک اسید ماده‌ی ژنتیکی است که در هسته و میتو کندری سلول قرار دارد. این ماده در بر دارنده‌ی اطلاعات ژنتیکی مهم در مورد یک فرد است و هم چنین در به اثبات رساندن پدر و مادر کمک می کند. آزمایش دی. ان. اِی را می‌توان در دوران بار داری و پس از تولد انجام داد. آزمایش دی. ان. ای در دوران بار داری به دلایل متعددی انجام می‌شود، که اثبات پدر و مادر یکی از مهمترین آنها است. برای انجام آزمایش دی. ان. ای اطمینان از رضایت خاطر فردی که سلولهایش مورد آزمایش قرار می‌گیرند باید مد نظر قرار گیرد.
دلایل انجام آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد
انجام آزمایش دی. ان. ای برای از بین بردن هر گونه تردید در باره‌ی هویت پدر کودک مورد نیاز است. جهت تهیه‌ی مدرکی برای دعوای تعیین پدر، ثابت کردن اصل و نسب پدری ضروری است. و این به نوبه‌ی خود به مادر کمک می‌کند تا برای فرزند خویش حمایت مالی دریافت کند. یک پدر هم چنین ممکن است پیش از عهده دار شدن وظایف و مسئولیت‌های خویش دنبال مدرکی بگردد.
انجام آزمایش دی. ان. ای در دوران بار داری به علت چندین موضوع مهم برای کودک نیز بسیار حائز اهمیت است. هویت والدین علاوه بر این که یک مسئله‌ی عاطفی است، برای بهره‌مندی از مزایایی مانند میراث و حقوق قانونی و اجتماعی به کودک کمک می‌کند. علاوه بر این‌ها، بیشتر اوقات، بیماریهای ژنتیکی یا نا به هنجاریها نیز نیاز به آزمایش دی. ان. ای دارند. هم چنین آزمایش دی. ان. ای اطلاعات مهمی را در باره‌ی تاریخچه‌ی درمانی فرد به دست می‌دهد که ممکن است در تشخیص بسیاری از بیماری‌ها مورد نیاز باشد. دلیل مهم دیگر برای انجام این آزمایش در دوران بار داری تعیین جنسیت کودک متولد نشده است.
انواع آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد
آزمایش دی. ان. ای را که در دوران بار داری انجام می‌شود آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد نیز می‌نامند، ولی نوعی از آزمایش که پس از تولد کودک انجام می‌شود، آزمایش دی. ان. ای پس از زایمان نامیده می‌شود. در آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد، یک نمونه از بافت‌های جفت یا نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک (مایعی که جنین در آن شناور است) برای بررسی و تجزیه و تحلیل جمع آوری می‌شود. روش‌های تهاجمی که برای جمع آوری این نمونه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند چندین خطر مرتبط با سلامتی را برای مادر و جنین در پی دارند. اساساً دو نوع آزمایش پیش از تولد وجود دارد که عبارتند از: آمینو سنتز و CVS یا نمونه برداری از پرزهای جفتی.
آمینو سنتز
این آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد را می‌توان در هفته‌ی 14 – 24 حاملگی انجام داد. در این روش، یک سوزن مخصوص را برای جمع آوری مایع آمنیوتیک از طریق شکم وارد رحم یا زه دان می‌کنند. برای تسهیل این فرایند با هدایت سوزن از دستگاه سونوگرافی استفاده می‌شود. با این وجود، آمینو سنتز ممکن است خطرات بهداشتی جدی از جمله نشت مایع آمنیوتیک، ترکیدن رحم و سقط جنین را در پی داشته باشد.
نمونه برداری از پرزهای جفتی
نمونه برداری از پرزهای جفتی، یا به صورت مخفف CVS، روش دیگری برای انجام آزمایش دی. ان. ای پیش از تولد کودک است. این آزمایش را می‌توان در هفته‌ی 10 – 13 بار داری انجام داد. در این جا، سوزن یا لوله‌ی کوچکی را به منظور خارج کردن نمونه‌ای از پرزهای کوریونی جفت از طریق واژن و گردن رحم وارد رحم می‌کنند. پرز کوریونی تکه‌ی کوچکی از بافت انگشت مانند است که در دیواره‌ی رحم یافت می‌شود. این بافت از تخم نطفه دار یک سان تهیه می‌شود و بنا بر این می‌تواند برای به دست آوردن اطلاعات ژنتیکی مهم در باره‌ی جنین مورد استفاده قرار گیرد.
شیوه‌های به کار گرفته شده برای این روند خطرات جدی بسیاری را برای مادر و جنین در پی دارند. اگر مدت 24 هفته از بار داری گذشته باشد، این خطرات به اندازه‌ای اهمیت می‌یابند که پزشکان معمولاً انجام چنین آزمایشاتی را توصیه نمی‌کنند. درست است که اثبات هویت پدر و مادر در شرایط خاص از اهمیت بالایی برخوردار است، ولی انجام آزمایش دی. ان. ای پس از تولد نیز می‌تواند به این مهم کمک کند. هم چنین عاقلانه است که خطرات مختلف مرتبط با این فرایند را در نظر گرفت. گاهی انجام این آزمایش ، به ویژه در مورد بیماریهای ارثی و نا به هنجاریها اجتناب نا پذیر است. همیشه باید برای آگاهی از جزئیات این آزمایشات و چگونگی جلو گیری از خطرات مرتبط با آنها با یک پزشک مشورت نمود.
