معرفی و بررسی فیلم «مریض بزرگ» The Big Sick

«مریض بزرگ» (The Big Sick) فیلم عاشقانه‌ی کمدیِ آمریکایی به کارگردانی مایکل شووالتر (Michael Showalter) و فیلم‌نامه‌ی کمیل نانجیانی (Kumail Nanjiani) و امیلی وی گوردون (Emily V. Gordon)، محصول سال 2017 است. ناجیانی، زویی کازان (Zoe Kazan)، هالی هانتر (Holly Hunter)، رِی رومانو (Ray Romano)، عدیل اختر (Adeel Akhtar) و آنوپام خِر (Anupam Kher) در آن نقش بازی می‌کنند و داستان زوجی است از نژادهایی مختلف که باید با تفاوت‌های فرهنگی یکدیگر کنار بیایند که تا حدی بر اساس زندگی عاشقانه‌ی نانجیانی و گوردون در زندگی واقعی است.
در 20 ژانویه‌ی 2017، اولین اکران جهانی این فیلم در فستیوال فیلم سان‌دنس (Sundance Film Festival) انجام شد. نقدهای مثبتی درباره‌ی این فیلم نوشته‌شده و تا 17 جون 2017، 17 میلیون دلار فروش داشته است.کمیل کمدینی است که در شیکاگو زندگی می‌کند و در تلاش است وارد بازار کار شود و در اوقات فراغت راننده‌ی اوبر هم هست. خانواده‌ی او پاکستانی، سنتی و مسلمان هستند و به امید آنکه سنت ازدواج از پیش تعیین‌شده را تداوم دهند، به‌طور منظم دختران پاکستانی متعددی را به او معرفی می‌کنند که این کار موجب عصبانیت کمیل می‌شود. در یکی از برنامه‌هایش، امیلی، زنی در میان تماشاچیان اجرای او را به هم می‌ریزد. بعد از برنامه باهم گرم می‌گیرند و قرار ملاقات می‌گذارند.
همچنان که رابطه‌شان پیش می‌رود، کمیل که می‌داند خانواده‌اش چنین کاری را تأیید نمی‌کنند و او را طرد خواهند کرد، نگران می‌شود. امیلی پاکت سیگاری را حاوی عکس‌ها و اطلاعات تمام دخترانی را که خانواده‌ی کمیل به او معرفی کرده‌اند پیدا می‌کند و در این مورد با او برخورد می‌کند. وقتی کمیل می‌گوید که مطمئن نیست بتواند با او آینده‌ای داشته باشد، امیلی رابطه‌شان را تمام می‌کند.
چند هفته بعد دوست امیلی از بیمارستان به او زنگ می‌زند و از او می‌خواهد به بیمارستانی که امیلی را برده‌اند بیاید. وقتی به آنجا می‌رسد پزشکی به او خبر می‌دهد که امیلی عفونت شدید ریوی دارد و باید او را در حالت کمای مصنوعی قرار بدهند. کمیل برگه‌ی رضایت‌نامه را امضا می‌کند و با پدر و مادر امیلی، بث (Beth) و تری (Terry) تماس می‌گیرد. وقتی آن‌ها می‌رسند، به کمیل اطمینان می‌دهند که دیگر نیازی به او نیست اما او می‌ماند. درنهایت روابط دوستانه‌ای میان او و بث و تری برقرار می‌شود.
بث و تری بحثشان می‌شود و باعث می‌شود بث به گذشته‌ی تری اشاره کند. آن شب تری آشکار می‌کند که ازدواج آنان در شرف از هم پاشیدن است چون او در یک کنفرانس به بث خیانت کرده. فردای آن شب پدر و مادر کمیل، عصبانی از اینکه او پیشنهاد‌ها ازدواج آنان را جدی نمی‌گیرد سرزده به خانه‌اش می‌روند. کمیل می‌گوید که ازدواج از پیش تعیین‌شده نمی‌خواهد و رابطه‌اش را با امیلی برملا می‌کند. پدر مادرش او را طرد می‌کنند. درحالی‌که کمیل آماده‌ی اجرای برنامه‌ی می‌شود که نقش مهمی در آینده‌ی کاری‌اش دارد، از تری تماسی تلفنی دریافت می‌کند که عفونت به قلب امیلی رسیده. کمیل برنامه‌اش را خراب می‌کند چون تنها چیزی که می‌تواند به آن فکر کند، ترس از مرگ امیلی است.
فردای آن روز امیلی از کما خارج می‌شود. دکتر توضیح می‌دهد که بیماری او استیل بالغین است. امیلی که هنوز از به هم خوردن رابطه‌شان ناراحت است از او می‌خواهد که آنجا را ترک کند. بث کمیل را به مهمانی بازگشت امیلی به خانه دعوت می‌کند. کمیل خصوصی از امیلی می‌خواهد با او آشتی کند اما امیلی قبول نمی‌کند.
کمیل تصمیم می‌گیرد برای فراموش کردن این جریانات به نیویورک نقل‌مکان کند.

امیلی بعدها فیلم اجرای افتضاح آن شب کمیل را می‌بیند و تصمیم می‌گیرد با او ملاقات کند و در آنجا کمیل او را از نقل‌مکانش مطلع می‌کند. امیلی، ناراحت و دلسرد از این موضوع، به خاطر تمام‌کارهایی که برایش انجام داده تشکر می‌کند.
در اجرایی در نیویورک دوباره کسی در میان جمعیت اجرای کمیل را به هم می‌ریزد. آن شخص کسی نیست جز امیلی.
و اما نظر منتقدان درباره‌ی این فیلم

منتقد واشنگتن‌پست (washingtonpost) درباره‌ی فیلم می‌گوید، ژانر رمانتیک-کمدی در سال‌های اخیر بسیار ضعیف ظاهرشده معمولاً فیلم‌ها با جوک‌های بی‌مزه و آرزوهایی که به‌واقعیت می‌پیوندند همراه بوده‌اند؛ اما این ژانر رو به انقراض با ساخت این فیلم جانی دوباره گرفته است. فیلمی به‌واقع دل‌نشین که نقبی به اصل این ژانر زده و همچنین راهی برای آینده‌اش بازکرده است. کمیل نانجیانی که برای بازی‌اش در سریال «سیلیکون ولی» Silicon Valley از شبکه اچ‌بی‌او شناخته می‌شود در این فیلم بسیار خوب ظاهرشده است. حتی بازی خوب و سرعت عملش در ارائه دیالوگ‌ها گاهی به نظر بر روی فیلم سنگینی می‌کند.
منتقد ورایتی (variety) معتقد است که فیلم، فیلمی موفق در نمایش کمدی و روابط است و اثری فوق‌العاده از کارگردان و نویسنده/نقش اول فیلم است. هرسال فیلم‌سازان با سیلی از فیلم‌های اقتباس‌شده از زندگی و تجربیات شخصی‌شان به جشنواره‌ی سان‌دنس (Sundance) سرازیر می‌شوند، اما تنها تعدادی معدودی از آن‌ها می‌توانند نظر بینندگان و منتقدان را جلب کنند و سرگرم‌کننده باشند. نویسندگان فیلم‌نامه بامهارت خود ثابت کرده‌اند که فیلم دل‌نشین، رمانتیک و کمدی است، کاری که همه در تلاش برای انجام آن‌اند و آن‌ها موفق به انجامش شده‌اند. داشتن نقش اول برای نانجیانی مدت‌ها به تعویق افتاده بود اما سرانجام با بازی در این فیلم همگان متوجه استعداد زیاد او در به انجام رساندن این‌گونه نقش‌ها شده‌اند. کارگردان فیلم هم بااینکه کارگردانی شناخته‌شده‌ است با ساخت این اثر اثبات کرد که مهارتی بالا در پیدا کردن استعدادهای ناشناخته دارد.
منتقد پلی لیست (theplaylist) درباره‌ی نقش اول زن فیلم سخن گفته و بازی او را ستایش کرده است. به نظر این منتقد زویی کازان توانسته است زنی معمولی را به تصویر کشد که می‌توان با او همزادپنداری کرد، او در انجام این کار بسیار خوب ظاهرشده و مهارتش در بازیگری را به رخ کشیده است. زنی دوست‌داشتنی، بامزه و راه بازی کنی برای تغییراتی که نقش مرد داستان شدیداً به آن نیاز دارد. توانسته در عین بامزگی و دل‌نشینی ناگهان چنان عصبانی و ناراحت شود که گویی بر ترن هوایی سواریم و هرلحظه احساساتمان تغییر می‌کند. در 40 دقیقه‌ی اول فیلم چنان تأثیری بر بیننده می‌گذارد که حتی زمانی که در بستر مریضی است و چندان حضوری در فیلم ندارد وجودش عمیقاً احساس می‌شود، همه منتظرند که دوباره سر پا شود و بامزگی کند.
و اما منتقد ویلج ویس (villagevoice) می‌گوید داستان فیلم را که از دور می‌شنوید احساس می‌کنید که از آن داستان‌هایی است که سال‌ها راجع به آن شنیده‌اید و فیلم‌های زیادی راجع به آن دیده‌اید، اما رسیدن به تعادلی که فیلم توانسته به تصویر بکشد و مهارت کارگردانی و ساخت فیلم شما را متعجب خواهد کرد. این اقتباس از زندگی دو نویسنده فیلم (نویسندگان فیلم باهم ازدواج‌کرده‌اند و فیلم اقتباسی کم‌وبیش واقعی از زندگی آن‌هاست) با به تصویر کشیدن زیبایی‌های اوایل رابطه و طنزی خوب شروع می‌شود و به ناگاه با چرخشی عجیب شما را به قعر سختی و ناراحتی می‌برد اما هیچ‌گاه وجه کمدی داستان، حتی در سخت‌ترین شرایط و صحنه‌های فیلم، از بین نمی‌رود. البته این منتقد نقدی هم بر تکرار زیاد برخی از جک‌های فیلم داشته، مثل رقابت و کل‌کل بین کمیل و هم‌قطاران کمدینش که چند بار اول جالب و خنده‌دار است اما پس از مدتی خسته‌کننده می‌شود.

اکثر قریب به‌اتفاق منتقدان نقدی مثبت بر فیلم داشته‌اند و آن را فیلمی خوب برای ژانر کمدی-رمانتیک می‌دانند. اگر اهل دیدن این‌گونه فیلم‌ها هستید -و یا حتی اگر نیستید- حتماً به تماشای فیلم بنشینید و پس از مدت‌ها از دیدن یک فیلم کمدی-رمانتیک خوب لذت ببرید. خوشحال می‌شویم که نظرتان را با ما هم تقسیم کنید.