برای رابطه ی بهتر با نوجوانان
نحوه ی زندگی در ایران و ارتباطات خویشاوندی و خانوادگی، بستر مناسبی است تا بتوانیم فرزندان مان را با افراد مختلف آشنا کنیم. بسیاری از این افراد خصوصیات خوبی دارند، بعضی از آن ها مشخصات ممتازی دارند، بعضی افراد کوشایی هستند، بعضی صبورند، بعضی مهربان اند، خانمی که دست پخت خوبی دارد، آقایی که به افراد محروم کمک می کند، معلمی که به حرفه اش وارد است، فروشنده ای که به کارش علاقه دارد، کارمندی که در مقابل ارباب رجوع مسئول و پاسخگوست، خانمی که در مسائل اجتماعی فعال است و ...
رفتارهایی مثل نظم و ترتیب، برنامه ریزی، پایداری، صبر و حوصله، به فکر دیگران بودن، خوش خلقی و ده ها رفتار مثبت دیگر در اطرافیان ما وجود دارد. بهتر است این رفتارها را در دیگران ببینیم، برای آن ها احترام قایل شویم و نظر فرزندمان را نیز به این رفتارها جلب کنیم. در دوران نوجوانی توانایی های شناختی فرزندان ما افزایش می یابد و فضای ذهنی شان گسترش پیدا می کند، به همین دلیل به الگوهای متنوع و متعددی نیاز دارند تا با آن ها همانندسازی کنند.
گاهی والدین دید عیب جویانه ای به دنیای اطراف خود دارند و با هر کسی که رو به رو می شوند، عیب ها و نقایصش را بازگو می کنند، غافل از این که دارند فرصت های خوبی را برای همانندسازی با خصوصیات مثبت او، از فرزندان خود می گیرند.
به فرزندان مان بیاموزیم که همه ی خصوصیات انسان ها را در کنار هم ببینند، یعنی با دید مثبت به افراد بنگرند، ضمن این که نقاط منفی آن ها را هم مدنظر داشته باشند.
فرصت نقد و بررسی را برای فرزندان تان فراهم کنید، اما همیشه شکارچیِ خصوصیات خوب آدم ها باشید. وقتی از خصوصیات خوب دیگران تعریف می کنید فرزندان تان بیش تر به اطرافیان اعتماد می کنند، احساس امنیت بیش تری در آن ها ایجاد می شود و این باور در آنان شکل می گیرد که جست و جوی خوبی و نیکی همه جا ممکن است و دستیابی به ارزش ها و خصوصیات مثبت همیشه میسر است.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم
